IBPBI/1/415-529/14/ŚS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 kwietnia 2014 r. który w tym samym dniu wpłynął do tut. Biura drogą elektroniczną e-PUAP, uzupełnionym 15 lipca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z eksploatacją samochodów osobowych wykorzystywanych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od ich wartości początkowej - jest prawidłowe.

W dniu 25 kwietnia 2014 r. drogą elektroniczną e-PUAP wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z eksploatacją samochodów osobowych wykorzystywanych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od ich wartości początkowej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 15 lipca 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-529/14/ŚŚ, IBPP2/443-418/14/WN, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w tym samym dniu.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług informatycznych, w tym także związanych ze zdalnym wsparciem IT dla wskazanych systemów informatycznych z reakcją w przypadku awarii w określonym czasie. Niejednokrotnie wsparcie na wypadek awarii będzie całodobowe, z reakcją jednej godziny od otrzymania informacji o awarii. Reakcja (w zależności od rodzaju awarii) często będzie wymagać przyjazdu do klienta w podanym czasie. Niespełnienie wymogów czasowych w wypadku awarii może skutkować uznaniem przez klienta, że warunki umowy nie zostały dotrzymane. Dojazd do klienta w trakcie awarii będzie realizowany własnym samochodem, taksówka nie będzie brana pod uwagę ze względu na określony czas reakcji. Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą samodzielnie, nie planuje zatrudniać żadnych pracowników.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło do tut. Biura 15 lipca 2014 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że:

* opodatkowuje dochody (przychody) z prowadzonej działalności gospodarczej w formie skali podatkowej;

* zamierza zaliczać w koszty prowadzonej działalności wydatki związane z zakupem części samochodowych, napraw, ubezpieczenia, wyposażenia samochodu, koszty parkingów, przejazdy autostradami, paliwo (od przyszłego roku także VAT), ewentualny zakup samochodu, a także amortyzację obecnych samochodów i inne wydatki związane z używaniem samochodów;

* jeden za samochodów stanowi własność Wnioskodawcy, drugi jest we współwłasności z małżonką, z którą Wnioskodawca pozostaje we wspólności majątkowej;

* oba pojazdy Wnioskodawca będzie wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym drugi z nich będzie wykorzystywany także do celów prywatnych;

* oba samochody będą ujęte w ewidencji środków trwałych, nie będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdów;

* samochody, które Wnioskodawca będzie używał w działalności gospodarczej, to samochody osobowe z liczbą miejsc siedzących 5. Jeśli w przyszłości Wnioskodawca zakupi samochody, to również będą to samochody osobowe z ilością miejsc siedzących 5-7.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy w związku z tym, że przy świadczonej przez Wnioskodawcę usłudze istotny jest czas reakcji, Wnioskodawca będzie mógł utrzymywać i zaliczać do kosztów prowadzonej działalności ww. koszty związane z używaniem obydwu samochodów na wypadek gdyby jeden w krytycznej sytuacji nie zadziałał (drugi samochód znacząco zmniejsza prawdopodobieństwo nie wywiązania się z umowy). Czy oba samochody będzie można amortyzować. Czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczać do kosztów prowadzonej działalności, koszty związane z oboma samochodami w systemie mieszanym (odliczając 50% VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie mógł zaliczać do kosztów działalności gospodarczej utrzymanie obu samochodów, ponieważ można zaliczać do kosztów wszystko co pomaga w uzyskaniu przychodu lub obniża ryzyko związane z prowadzeniem działalności. Można będzie oba samochody amortyzować, oraz zaliczać do kosztów działalności koszty związane z oboma samochodami w systemie mieszanym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków, należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ograniczają możliwości zakupu na potrzeby działalności gospodarczej różnych środków transportu, w tym także samochodów osobowych oraz ilości zakupionych środków transportu. Warunkiem koniecznym dla uznania wydatków poniesionych na nabycie określonego składnika majątku, w tym przypadku samochodu osobowego, za koszt uzyskania przychodu jest jego wykorzystywanie na potrzeby i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga fakt, że wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wykorzystywaniem samochodu, a osiągniętym przychodem spoczywa na Wnioskodawcy. To on bowiem osiągać będzie korzyści polegające na możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na nabycie samochodu osobowego i jego eksploatację do kosztów uzyskania przychodu i tym samym obniżeniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Brak jest przeszkód prawnych aby podatnik w prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywał kilka samochodów osobowych, o ile jest to uzasadnione rodzajem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Jeżeli zatem charakter prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej (np. jej rozmiar, sposób wykonywania usług itp.) uzasadnia wykorzystywanie w tej działalności gospodarczej dwóch środków transportu (samochodów osobowych), to (co do zasady) wydatki związane z tymi pojazdami - w ustawowych granicach - mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności niezależnie od tego, czy podatnik wykonuje ww. działalność samodzielnie, czy też za pośrednictwem pracowników.

Zgodnie z przytoczonym art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 23 ww. ustawy, nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Powyższe oznacza, że (co do zasady) wydatki poniesione przez podatnika na nabycie środków trwałych podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pośrednio - poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Definicja środka trwałego - dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych - zawarta została w art. 22a ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług informatycznych, w tym także związanych ze zdalnym wsparciem IT dla systemów informatycznych. Świadczenie ww. usług będzie wymagało dojazdu do klienta w ustalonym czasie. W związku z powyższym Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza wykorzystywać dwa samochody osobowe. Oba samochody zostaną ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jeden z nich stanowi własność Wnioskodawcy, drugi współwłasność Wnioskodawcy i jego żony w ramach łączącej małżonków wspólności majątkowej. Jeden z samochodów będzie wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, drugi również dla celów prywatnych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro przedmiotowe samochody osobowe wykorzystywane będą przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej i stanowią jego własność (współwłasność), to zgodnie z definicją zawartą w cyt. art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych, spełniają one definicję środków trwałych. W związku z powyższym, nie ma przeszkód prawnych, aby oba samochody osobowe Wnioskodawca mógł uznać za środki trwałe w prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej i do kosztów uzyskania przychodu tej działalności zaliczać odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej do wysokości limitu wskazanego w ww. ustawie. Pamiętać bowiem należy o ograniczeniu kwotowym dot. ww. odpisów amortyzacyjnych, wprowadzonym przepisem art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z eksploatacją ww. samochodów osobowych, tj. wydatków związanych z zakupem części samochodowych, napraw, ubezpieczenia, wyposażenia samochodów, kosztami parkingów, przejazdami autostradami, paliwa wskazać należy, że (co do zasady) ww. wydatki ponoszone przez podatników w związku z wykorzystywaniem samochodów stanowiących środki trwałe w prowadzonej przez nich działalności gospodarczej mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności, o ile wydatki te zostaną właściwie udokumentowane. Przy czym pamiętać należy, że wydatki związane z ubezpieczeniem samochodów osobowych, podlegają ograniczeniu kwotowemu na mocy art. 23 ust. 1 pkt 47 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Wskazać także należy, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Odnosząc powyższe do opisanego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie mógł zaliczać do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazane we wniosku wydatki eksploatacyjne związane z samochodem, który będzie wykorzystywał wyłącznie do działalności gospodarczej w pełnej wysokości (z ww. zastrzeżeniem dot. składek na ubezpieczenie), w tym także podatek VAT od tych wydatków, o ile na mocy ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie mu przysługiwało prawo do jego odliczenia lub zwrotu. Natomiast ww. wydatki związane z samochodem, który Wnioskodawca będzie wykorzystywał także do celów prywatnych będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów w jego działalności, wyłącznie w tej części w jakiej związane one będą z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. W takiej części w jakiej wydatki eksploatacyjne związane będą z wykorzystywaniem samochodu do celów prywatnych nie będą one spełniać podstawowej przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, tj. nie będą miały związku z przychodami uzyskiwanymi z tej działalności ani z zachowaniem lub zabezpieczeniem tego źródła przychodu.

Z uwagi na powyższe z ww. zastrzeżeniem, dot. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków eksploatacyjnych dot. samochodu osobowego wykorzystywanego zarówno na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, jak i na cele prywatne, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Nadmienić także należy, że zasadność wykorzystywania przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej dwóch samochodów osobowych, a także zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków dotyczących ww. samochodów osobowych do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej (w szczególności związanych z samochodem wykorzystywanym także do celów prywatnych), może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Nadmienić należy, że w zakresie podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała