IBPBI/1/415-519/12/ESZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 29 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* skutków podatkowych finansowania wydatków związanych z wyżywieniem i zakwaterowaniem zawodników podczas wyjazdów związanych z rozgrywanymi meczami, zawodami, sparingami itp. - jest nieprawidłowe,

* braku konieczności wprowadzenia do treści zawieranych z zawodnikami umów zlecenia zapisu dotyczącego obowiązku zapewnienia przez Wnioskodawcę wyżywienia i zakwaterowania podczas wyjazdów związanych z rozgrywanymi meczami, zawodami, sparingami itp. - jest prawidłowe.

W dniu 29 marca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania wydatków związanych z wyżywieniem i zakwaterowaniem zawodników podczas wyjazdów związanych z rozgrywanymi meczami, zawodami, sparingami itp.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest stowarzyszeniem, stanowiącym Organizację sportową zajmującą się propagowaniem i organizowaniem sportu kwalifikowanego piłki ręcznej oraz rekreacji. Przedmiotem działalności wnioskodawcy jest m.in. działalność klubów sportowych. Celem Wnioskodawcy, jako Stowarzyszenia, zgodnie z zapisami statutu, jest:

* rozwijanie działalności prowadzącej do utrzymania i podnoszenia sprawności fizycznej dzieci, młodzieży i dorosłych,

* krzewienie zamiłowania do systematycznego uprawiania sportu i rekreacji fizycznej,

* czynny udział w życiu społecznym swego regionu,

* planowanie i organizowanie pozalekcyjnego życia sportowego uczniów,

* uczestniczenie w imprezach sportowych organizowanych na obszarze działania samorządu terytorialnego i poza nim,

* organizowanie zajęć sportowych dla dorosłych i młodzieży, w tym uczniów, w celu wszechstronnego rozwoju ich sprawności fizycznej i umysłowej,

* organizowanie działalności sportowej z uwzględnieniem funkcji zdrowotnych.

Wnioskodawca realizuje swoje cele m.in. poprzez organizowanie sekcji sportowych, w ramach których podejmuje współpracę z zawodnikami. Podstawą przedmiotowej współpracy jest umowa zlecenie (kontrakt zawodniczy o przynależności klubowej) zawarta pomiędzy Wnioskodawcą jako zleceniodawcą oraz zawodnikiem jako zleceniobiorcą. Na skutek podpisania rzeczonej umowy, zleceniobiorca zobowiązuje się za wynagrodzeniem określonym w tejże umowie do gry w charakterze zawodnika sekcji piłki ręcznej. Realizując postanowienia wynikające z umowy/kontraktu, zawodnicy biorą udział w licznych wyjazdach związanych z rozgrywanymi meczami, zawodami, sparingami itp. Koszty zakwaterowania oraz wyżywienia zawodników podczas przedmiotowych wyjazdów ponosi w całości Wnioskodawca.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki związane z zakwaterowaniem oraz wyżywieniem zawodników podczas ich wyjazdów związanych z rozgrywanymi meczami, zawodami, sparingami itp., stanowią przychód tychże zawodników podlegający opodatkowaniu.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, konieczne jest wprowadzenie do treści zawieranych z zawodnikami umów zlecenie zapisu, iż Klub (Wnioskodawca) zobowiązuje się zapewnić zawodnikom zakwaterowanie i wyżywienie podczas wyjazdów związanych z rozgrywanymi meczami, zawodami, sparingami itp., aby wydatki te nie stanowiły podlegającego opodatkowaniu przychodu zawodnika.

(pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Niego wydatki związane z zakwaterowaniem i wyżywieniem zawodników podczas ich wyjazdów związanych z rozgrywanymi meczami, zawodami, sparingami itp., nie stanowią przychodu zawodników podlegającego opodatkowaniu. Zawodnicy biorą udział w przedmiotowych wyjazdach realizując postanowienia umowy/kontraktu, tj. wypełniając obowiązki wynikające z umowy, jaka łączy zawodnika z Wnioskodawcą. Obowiązkiem Wnioskodawcy jako klubu jest więc pokrycie wszelkich kosztów związanych z zakwaterowaniem i wyżywieniem tychże zawodników. Tym samym wydatki poniesione przez wnioskodawcę nie mogą stanowić przychodu zawodników.

Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest konieczności wprowadzenia do treści zawieranych z zawodnikami umów zlecenia zapisu, iż Klub (Wnioskodawca) zobowiązuje się zapewnić zawodnikom zakwaterowanie i wyżywienie podczas wyjazdów związanych z rozgrywanymi meczami, zawodami, sparingami, itp. aby wydatki te nie stanowiły podlegającego opodatkowaniu przychodu zawodnika. Zawodnicy biorą udział w rzeczonych wyjazdach wypełniając obowiązki wynikające z umowy, jaka łączy zawodnika z Wnioskodawcą. Obowiązkiem Wnioskodawcy, jako klubu jest więc pokrycie wszelkich kosztów związanych z zakwaterowaniem i wyżywieniem tychże zawodników. Tym samym uznanie, iż wydatki ponoszone przez klub na zakwaterowanie i wyżywienie nie stanowią przychodu zawodnika podlegającego opodatkowaniu, nie może zależeć od istnienia w treści umowy/kontraktu zapisu, iż Klub (Wnioskodawca), zobowiązuje się zapewnić zawodnikom zakwaterowanie i wyżywienie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem wymienionych w art. 21. 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, do źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu zaliczona została działalność wykonywana osobiście. Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, w myśl art. 13 pkt 2 ww. ustawy uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych. W myśl natomiast art. 13 pkt 8 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawa z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (tekst jedn.: Dz. U. Nr 127, poz. 857), definiując najważniejsze pojęcia związane ze sportem, precyzuje zakres tej kategorii przychodów. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.

Mając na uwadze powyższą definicję należy stwierdzić, iż za przychody z uprawiania sportu uznaje się nie tylko przychody ze sportu profesjonalnego (uprawianego w celach zarobkowych), ale każde przychody otrzymywane przez zawodników, o ile pozostają one w związku z uprawianą dyscypliną sportową.

W myśl natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przy czym odrębnymi przepisami, o których mowa w cytowanym przepisie, są m.in.:

* rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990, z późn. zm.),

* rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy ustawodawca posłużył się terminem "podróż" bez określenia "służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że zostały spełnione przesłanki w art. 21 ust. 13 ww. ustawy, tj. wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów osób z uprawiania sportu oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Z treści art. 21 ust. 13 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest stowarzyszeniem, stanowiącym organizację sportową. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. działalność klubów sportowych. Wnioskodawca realizuje swoje cele m.in. poprzez organizowanie sekcji sportowych, w ramach których podejmuje współpracę z zawodnikami. Podstawą przedmiotowej współpracy jest umowa zlecenie (kontrakt zawodniczy o przynależności klubowej do klubu sportowego) zawarta pomiędzy Wnioskodawcą jako zleceniodawcą oraz zawodnikiem jako zleceniobiorcą. Na skutek podpisania rzeczonej umowy, zleceniobiorca zobowiązuje się za wynagrodzeniem określonym w tejże umowie do gry w charakterze zawodnika sekcji piłki ręcznej. Realizując postanowienia wynikające z umowy/kontraktu, zawodnicy biorą udział w licznych wyjazdach związanych z rozgrywanymi meczami, zawodami, sparingami itp. Koszty zakwaterowania oraz wyżywienia zawodników podczas przedmiotowych wyjazdów ponosi w całości Wnioskodawca.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa jak i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż pokryte przez Wnioskodawcę wydatki związane z wyżywieniem i zakwaterowaniem zawodników podczas wyjazdów związanych z rozgrywanymi meczami, zawodami sparingami itp. będą stanowiły nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 ustawy, tj. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Przy czym, przychód z tytułu pokrycia ww. wydatków w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ww. ustawy, będzie wolny od podatku dochodowego do wysokości określonych w powołanych wyżej rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Należy jednak wyraźnie zaznaczyć, iż jeżeli należności pokryte przez Wnioskodawcę będą wyższe od limitów określonych w ww. rozporządzeniach, to nadwyżki ponad te limity podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Należy ponadto zauważyć, iż na Wnioskodawcy jako płatniku ciążyć będą obowiązki wynikające z przepisu art. 41 i art. 42 ww. ustawy. Z treści art. 41 ust. 1 wynika, iż osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przepis art. 42 ust. 1 stanowi, iż płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ww. ustawy).

W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (art. 42 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy).

Jednocześnie zauważyć należy, iż ocena podatkowoprawnych skutków przedstawionego we wniosku stanu faktycznego jest niezależna od treści zawieranych z zawodnikami umów zlecenia wskazujących, iż Klub zobowiązuje się zapewnić zawodnikom wyżywienie i zakwaterowanie podczas wyjazdów związanych z rozgrywanymi meczami, zawodami, sparingami itp.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy w zakresie

* skutków podatkowych finansowania wydatków związanych z wyżywieniem i zakwaterowaniem zawodników podczas wyjazdów związanych z rozgrywanymi meczami, zawodami, sparingami itp. - jest nieprawidłowe,

* braku konieczności wprowadzenia do treści zawieranych z zawodnikami umów zlecenia zapisu dotyczącego obowiązku zapewnienia przez Wnioskodawcę wyżywienia i zakwaterowania podczas wyjazdów związanych z rozgrywanymi meczami, zawodami, sparingami itp. - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.