IBPBI/1/415-472/11/RM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 10 lutego 2011 r.), uzupełnionym w dniu 26 kwietnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu zakupu pieca centralnego ogrzewania zainstalowanego w obcym środku trwałym, sfinansowanego ze środków własnych - jest prawidłowe.

W dniu 10 lutego 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu zakupu pieca centralnego ogrzewania zainstalowanego w obcym środku trwałym, sfinansowanego ze środków własnych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 11 kwietnia 2011 r. Znak: IBPBI/1/415-163/11/RM wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 26 kwietnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 23 listopada 2010 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę z Dyrektorem Powiatowego Urzędu Pracy, na podstawie której otrzymała środki na podjęcie działalności gospodarczej polegającej na produkcji odzieży wierzchniej (PKD 14.13.Z) w wysokości 13.000 zł. Za otrzymane środki zakupiła maszyny szwalnicze: 3 sztuki - stebnówka po 2.049 zł netto, 1 sztuka - guzikarka za 2.500 zł netto, 1 sztuka - dziurkarka za 2.295 zł netto za sztukę. Maszyny wpisała do ewidencji wyposażenia, gdyż są to składniki majątkowe o wartości początkowej nie przekraczającej 3.500 zł i zaliczyła w całości do kosztów uzyskania przychodów. Z własnych środków pokryła koszty wynajmu od osoby fizycznej części nowo wybudowanego budynku (piętro) na potrzeby prowadzonej przez nią szwalni. Po uzgodnieniu z wynajmującym zakupiła z własnych środków (na fakturę VAT wystawioną na firmę Wnioskodawczyni) kocioł (piec) centralnego ogrzewania gazowy, którego koszt razem z systemami spalinowymi wyniósł netto 2.812,80 zł. Kocioł grzeje wyłącznie piętro wynajmowane na szwalnię, parter ogrzewa właściciel innym piecem. Wnioskodawczyni spisała umowę, na mocy której z chwilą rezygnacji z najmu, zabierze kocioł centralnego ogrzewania - będący jej własnością - i na własny koszt podłączy piętro do pieca właściciela budynku. Kocioł centralnego ogrzewania jest środkiem trwałym - Grupa 3 "Kotły i maszyny energetyczne", jednak ze względu na jego wartość poniżej 3.500 zł, nie zaliczyła go do środków trwałych, tylko wpisała do ewidencji wyposażenia i w całości zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawczyni nadmienia, że zakupiony przez Nią kocioł jest bardziej wydajny i oszczędny, zakupiony został w celu zminimalizowania kosztów za ogrzewanie. Wnioskodawczyni zatrudnia 15 osób i zużycie energii elektrycznej i gazu to główne pozycje kosztów. W miesiącu grudniu 2010 r. uzyskała pierwsze przychody z wykonywanych usług. Rozlicza się na "zasadach ogólnych", prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy nie zaliczyła do przychodów podatkowych na podstawie art. 21 § 1 pkt 121 (winno być art. 21 ust. 1 pkt 121) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 19 kwietna 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 26 kwietnia 2011 r.) Wnioskodawczyni wskazała, że podstawą przyznania z Funduszu Pracy jednorazowych środków na podjęcie działalności gospodarczej był art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.) oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 kwietnia 2009 r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 62, poz. 512 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy piec centralnego ogrzewania (kocioł c.o.) zainstalowany w obcym środku trwałym, można zaliczyć do wyposażenia i wydatki poniesione z tytułu jego zakupu zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki z tytułu zakupu wyposażenia (kotła c.o.), poniesione w celu zmniejszenia wysokości kosztów ogrzewania szwalni można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 54, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Treść powyższego przepisu w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

* pozostają w związku przyczynowo-skutkowym ze źródłem przychodów (zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów),

* nie zostały wymienione w treści art. 23 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* są należycie udokumentowane.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów, w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Należy podkreślić, że o zakwalifikowaniu poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, który w swoim własnym interesie winien wykazać związek przyczynowo-skutkowy poniesionych wydatków z przychodami przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

* maszyny, urządzenia i środki transportu,

* inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych", zwane także środkami trwałymi.

Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania (art. 22d ust. 1 tej ustawy). Z kolei w myśl art. 22f ust. 3 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22 m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

W świetle cytowanych przepisów w przypadku, gdy wartość jednostkowa składnika majątku nie przekracza kwoty 3.500,00 zł, podatnik może wybrać jedną z następujących możliwości:

* nie zaliczyć go do środków trwałych, a wydatek poniesiony na jego nabycie zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania go do używania - zgodnie z art. 22d ust. 1 ustawy, lub

* zaliczyć ten składnik do środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach ogólnych albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym - zgodnie z art. 22f ust. 3 ustawy.

Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawczyni zakupiła kocioł (piec) gazowy centralnego ogrzewania, którego koszt zakupu razem z systemami spalinowymi wyniósł netto 2.812,80 zł. Kocioł ogrzewa wyłącznie piętro budynku wynajmowanego przez Nią na szwalnię. Wnioskodawczyni spisała z wynajmującym umowę, która stanowi, że z chwilą rezygnacji z najmu, Wnioskodawczyni zabierze kocioł centralnego ogrzewania będący jej własnością i na własny koszt podłączy piętro do pieca właściciela budynku. Kocioł centralnego ogrzewania jest środkiem trwałym - Grupa 3 "Kotły i maszyny energetyczne" jednak ze względu na jego wartość poniżej 3.500 zł, Wnioskodawczyni nie zaliczyła go do środków trwałych, tylko ujęła w ewidencji wyposażenia i w całości zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawczyni wskazała, iż ww. kocioł został zakupiony w celu zminimalizowania kosztów za ogrzewanie ponieważ jest bardziej wydajny i oszczędny.

W związku z powyższym, mając na względzie, iż Wnioskodawczyni nie uznała wskazanego we wniosku składnika majątku za środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej, a jego wartość netto nie przekracza kwoty 3.500 zł, stwierdzić należy, iż wydatki poniesione na jego nabycie mogą zostać bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie cyt. powyżej art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.