IBPBI/1/415-467/14/ŚS - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej, prowadzonej przez ratownika medycznego, wydatków poniesionych na zakup karnetów na siłownię i basen oraz na zakup suplementów diety.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 marca 2014 r. (data wpływu do Organu 7 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2014 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi samodzielnie działalność gospodarczą w ramach, której świadczy usługi ratownika medycznego na rzecz pogotowia ratunkowego. Wykonując swój zawód codziennie styka się z sytuacjami ratowania życia ludzkiego, dlatego też tak ważne jest, aby posiadał sprawność fizyczną na jak najwyższym poziomie. Wnioskodawca w związku z koniecznością utrzymywania wysokiej sprawności fizycznej ponosi wydatki na zakup karnetów na siłownię, na basen, a także suplementów diety. Dzięki temu, że cały czas dąży do świadczenia usług na jak najwyższym poziomie, pozwala mu to na spełnianie oczekiwań stawianych przez pogotowie ratunkowe, co w konsekwencji zabezpiecza źródło przychodu, jakim jest kontrakt podpisany z pogotowiem ratunkowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów swojej działalności wydatki poniesione na zakup karnetów na basen i siłownię oraz suplementów diety.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup karnetów na basen i siłownię oraz suplementów diety mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w jego działalności. Jako ratownik medyczny musi posiadać kondycję fizyczną na jak najwyższym poziomie, gdyż jego praca polega na ratowaniu życia ludzkiego. Sprawność fizyczna jest niewątpliwie jednym z kluczowych czynników mających wpływ na jakość wykonywania przez niego usług w zakresie ratownictwa medycznego i pozwala mu tym samym spełniać wymagania stawiane przez pogotowie ratunkowe. Dzięki temu, że Wnioskodawca spełnia oczekiwania pogotowia ratunkowego zabezpiecza swoje źródło przychodu. Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup karnetów na basen i siłownię oraz suplementów diety stanowią koszty uzyskania przychodów w jego działalności gospodarczej prowadzonej w zakresie świadczenia usług ratownictwa medycznego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki poniesione przez podatnika, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem tego źródła przychodów, o ile zostaną właściwie udokumentowane.

Przyjmuje się zatem, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, które obiektywnie mogą przyczynić się do osiągnięcia przychodu z tej działalności bądź zabezpieczenia lub zachowania tego źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód ten nie został faktycznie osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik, kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie, bądź zabezpieczenie źródła przychodów).

Do kosztów uzyskania przychodu pozarolniczej działalności gospodarczej, spełniających powyższe kryteria, nie można jednakże zaliczyć wydatków osobistych podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, tj. m.in. takich, których poniesienie spowodowane jest wyłącznie dbaniem o kondycję fizyczną. Podstawowym celem poniesienia takich wydatków jest bowiem zachowanie kondycji fizycznej podatnika, a nie osiągnie przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w ramach, której świadczy usługi ratownika medycznego na rzecz pogotowia ratunkowego. Wykonując swój zawód codziennie styka się z sytuacjami ratowania życia ludzkiego, dlatego ważne jest, aby posiadał sprawność fizyczną na jak najwyższym poziomie. Wnioskodawca w związku z koniecznością utrzymywania wysokiej sprawności fizycznej ponosi wydatki na zakup karnetów na siłownię, na basen, a także suplementów diety.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że wydatki na zakup karnetów na basen i siłownię oraz suplementów diety mają na celu zachowanie (poprawienie) kondycji fizycznej Wnioskodawcy. Wydatki te nie mogą stanowić kosztów podatkowych prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, bowiem mają one stricte osobisty charakter - związane są z utrzymaniem kondycji fizycznej osoby fizycznej. Stanowią spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby. Wydatki na utrzymanie kondycji fizycznej są powszechnie ponoszone przez obywateli (prowadzących i nie działalność gospodarczą). Mają one na celu poprawę jakości życia, samopoczucia i zachowanie zdrowia. Nie sposób tym samym twierdzić, że przedmiotowe wydatki mają związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą w zakresie ratownictwa medycznego. W ocenie tut. Organu nie można zatem uznać, że ww. wydatki mają związek z uzyskiwanym przez Wnioskodawcę przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej czy też, że zmierzają do zachowania lub zabezpieczenia tego źródła przychodów. Tym samym nie mogą być uznane za koszty podatkowe tej działalności.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.