IBPBI/1/415-467/10/KB - Konsekwencje podatkowe wniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki komandytowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 14 maja 2010 r.), uzupełnionym w dniu 28 lipca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki komandytowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 maja 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki komandytowej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 12 lipca 2010 r. Znak IBPP1/443-446/10/LSz, IBPBI/1/415-467/10/KB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 28 lipca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Głównym przedmiotem działalności jest świadczenie usług w zakresie budownictwa. Działalność firmy w pełnym zakresie opodatkowana jest podatkiem VAT (sprzedaż opodatkowana). Z tytułu działalności gospodarczej Wnioskodawca rozlicza się na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, małżonkowie nie zawierali żadnych umów majątkowych małżeńskich (czy to rozszerzających, czy wyłączających wspólność ustawową małżeńską). Żona Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej oraz w formie spółki jawnej, z tytułu działalności gospodarczej rozlicza się na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Głównym przedmiotem jej działalności jest wynajem lokali.

Małżonkowie są na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej właścicielami m.in. następujących nieruchomości:

* położonych w K.: utworzonej z działek nr 815/1 i 815/2, objętych jedną księgą wieczystą oraz utworzonej z działek nr 261/1150/4 i 150/8, objętych wspólną księgą wieczystą - nieruchomości te zostały nabyte w latach 1998 - 2001 i do marca 2010 r. były wykorzystywane bezpośrednio przez Wnioskodawcę - mieściło się tam biuro, zaplecze socjalne dla pracowników, był tam przechowywany sprzęt budowlany, przy czym część nieruchomości była wynajmowana osobom trzecim (zwane dalej Nieruchomościami w K.),

* położonych w W., utworzonych z działek nr 718/2 i 718/3 objętych jedną księgą wieczystą oraz z działki nr 721/2, nieruchomości zostały nabyte w latach 2008 - 2009, częściowo nieruchomość jest zabudowana budynkiem magazynowo - biurowym, w którym od kwietnia 2010 r. mieszczą się biura Wnioskodawcy, zaplecze socjalne dla jego pracowników, warsztaty, dodatkowo na części nieruchomości znajduje się utwardzony plac, służący jako parking dla sprzętu budowlanego (zwane dalej Nieruchomościami w W.).

Nieruchomości te są wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, jego żona nie wykorzystuje tych nieruchomości w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Wnioskodawca i jego żona są wspólnikami spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której każdy z nich objął po 250 udziałów, po 100 zł każdy. Przedmiot działalności tej spółki jest tożsamy z przedmiotem działalności ujawnionym we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Wnioskodawca planuje wniesienie wyodrębnionej części prowadzonego indywidualnie przedsiębiorstwa tytułem wkładu niepieniężnego do nowo zawiązanej spółki komandytowej, w której komplementariuszem będzie ww. spółka z o.o., zaś komandytariuszami Wnioskodawca wraz z żoną. Wnioskodawca planuje przeprowadzenie tej czynności na przełomie 2010 i 2011 r..

W skład aportu weszłyby po stronie aktywów m.in.:

* Nieruchomości w W., zabudowane budynkiem magazynowo - biurowym, które Wnioskodawca nabył wraz z żoną na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej, a są użytkowane przez niego do celów działalności gospodarczej,

* ruchomości w postaci sprzętu budowlanego, maszyn, środków transportu (samochodów osobowych, dostawczych, ciężarowych), wyposażenia biur, wszystkie objęte ewidencją środków trwałych, wolne od obciążeń,

* prawa majątkowe na dobrach niematerialnych (w szczególności goodwill, posiadane referencje, tajemnice przedsiębiorstwa, oprogramowanie komputerowe),

* zapasy magazynowe,

* w części środki pieniężne w kasie i na rachunku bankowym,

* kapitał ludzki w postaci zatrudnionych pracowników,

zaś po stronie pasywów m.in.:

* zobowiązania wobec pracowników, zobowiązania wobec ZUS-u i urzędu skarbowego z tytułu PIT 4,

* kredyt bankowy zabezpieczony na nieruchomości w W.

Po wniesieniu aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki komandytowej, Wnioskodawca prowadził będzie działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i w tym zakresie będzie wykorzystywał Nieruchomości w K. Kontynuował będzie również zawarte dotychczas kontrakty na wykonanie robót budowlanych do momentu ich realizacji, spełniając funkcję generalnego wykonawcy, zaś spółka komandytowa będzie pełniła funkcję podwykonawcy. Przyczyną, dla których zawarte przez Wnioskodawcę kontrakty nie będą przedmiotem aportu jest konstrukcja umów o generalne wykonawstwo. Zgodnie z treścią umów nie ma możliwości dokonywania zmian podmiotowych po stronie generalnego wykonawcy. Na koniec 2009 r. było kilkanaście realizowanych kontraktów, są sukcesywnie realizowane, zgodnie ze stanem faktycznym na dzień składania zapytania na 2011 r. przejdą do realizacji 3 kontrakty, zaś na 2010 r. 1 kontrakt.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

* nieruchomości wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, będące przemiotem planowanego aportu (Nieruchomości w W.), stanowią środki trwałe w prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnie działalności gospodarczej. Nieruchomości te były zaliczane do środków trwałych z chwilą ich nabycia, zaś budynek magazynowo - biurowy został zaliczony do środków trwałych w marcu 2010 r. z chwilą uzyskania pozwolenia na użytkowanie tego budynku,

* prawa majątkowe na dobrach niematerialnych wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych w prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnie pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wniesienie tytułem aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, w skład którego wchodzą m.in. Nieruchomość w W, objęta wspólnością ustawową małżeńską, do nowoutowarzonej spółki komandytowej, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych Wnioskodawcy i jego małżonki.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność polegająca na wniesieniu wkładu niepieniężnego w postaci części zorganizowanej przedsiębiorstwa do nowoutworzonej spółki komandytowej nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa i nie będzie rodziła u Wnioskodawcy i jego żony żadnych skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 31 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny), a do majątku wspólnego należą w szczególności:

Wspólność ustawowa małżeńska ma charakter bezudziałowy. W przedmiotowej sprawie należy podkreślić, iż Nieruchomości w W. i K. zostały nabyte przez małżonków z majątku wspólnego obojga małżonków. Pomimo tego, że są one wykorzystywane jedynie w ramach działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie przez Wnioskodawcę, wszelkie dochody z tytułu ich użytkowania należą do majątku wspólnego. Stanowią one, co prawda współwłasność majątkową obojga małżonków, ale w rzeczywistości są składnikiem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpłatne zbycie rzeczy i niektórych praw majątkowych jest odrębnym źródłem przychodów. Jednakże na mocy art. 10 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 traktujących o przychodach ze sprzedaży rzeczy i praw majątkowych, nie stosuje się do odpłatnego zbycia w formie wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki lub spółdzielni środków obrotowych, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Tak więc wniesienie aportem do spółki kapitałowej przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w myśl art. 10 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest źródłem przychodów.

Wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej nie stanowi również źródła przychodów, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, jakim są kapitały pieniężne, ponieważ przepis ten dotyczy wyłącznie wniesienia wkładu niepieniężnego do spółek posiadających osobowość prawną lub spółdzielni, nie ma zaś zastosowania do wkładu wnoszonego do spółki osobowej, do których zaliczamy spółkę komandytową. Ponadto, zgodnie z art. 24 ust. 3 ww. ustawy, w przypadku zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, nie ustala się dochodu na dzień likwidacji jeżeli osoba fizyczna wniosła w formie wkładu lub aportu do spółki handlowej składniki majątku objęte remanentem.

Reasumując, wniesienie aportu w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w tym Nieruchomości w W. objętych wspólnością ustawową małżeńską, do nowoutworzonej spółki komandytowej nie rodzi skutków podatkowych po stronie Wnioskodawcy i jego żony.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm. - określanego dalej skrótem k.s.h.), przez umowę spółki handlowej wspólnicy albo akcjonariusze zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa albo statut spółki tak stanowi, przez współdziałanie w inny określony sposób.

W myśl art. 4 § 1 pkt 1 k.s.h. spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo - akcyjna.

Stosownie do postanowień art. 8 § 1 k.s.h., spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej, posiada jednak podmiotowość prawną. W konsekwencji posiada także własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników. W przypadku zatem wniesienia przez wspólnika do tej spółki wkładu niepieniężnego, następuje przeniesienie własności rzeczy lub prawa będącego przedmiotem wkładu na spółkę. W zamian za wniesiony wkład, Wnoszący otrzymuje udział kapitałowy, równy wartości wkładu określonej w umowie spółki, który stanowi podstawę do określenia praw lub obowiązków wspólnika (art. 50 § 1 k.s.h.).

W myśl art. 5a pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa, oznacza to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3, 7 i 8 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c),

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia w formie wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki lub spółdzielni środków obrotowych, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Ponadto przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).

Z powyższego wynika, iż wniesienie do spółki osobowej aportu stanowi co do zasady odpłatne zbycie. W przypadku jednak gdy wniesienie to dotyczy rzeczy i praw wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, czynność ta wyłączona jest z kategorii przychodów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć przy tym należy, iż cyt. art. 10 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, znajduje zastosowanie jedynie w przypadku, gdy wniesienie aportu do spółki powodowałoby powstanie przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. W przypadku zatem, gdy ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych kwalifikuje przychód z odpłatnego zbycia określonego składnika majątku do innego źródła niż odpłatne zbycie określone w art. 10 ust. 1 pkt 8, w przypadku wniesienia tego składnika majątku aportem do spółki powyższe wyłączenie nie znajdzie zastosowania.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera szczególnych unormowań w zakresie odpłatnego zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W efekcie w przypadku odpłatnego zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa zastosowanie znajdą, co do zasady, przepisy ww. ustawy regulujące zagadnienia dotyczące odpłatnego zbycia poszczególnych składników majątkowych (zarówno materialnych jak i niematerialnych), przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Wyjątek od tej zasady dotyczy tych składników zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ze zbycia których przychód ustawa podatkowa zalicza do innych niż działalność gospodarcza źródeł przychodów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi samodzielnie indywidualną pozarolniczą działalność gospodarczą oraz jest udziałowcem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Wraz z żoną zamierza utworzyć spółkę komandytową, do której wniesie zorganizowaną część prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa. Przedmiotem aportu będą m.in. nieruchomości oraz ruchomości stanowiące środki trwałe w prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnie działalności, zapasy magazynowe oraz prawa majątkowe niestanowiące wartości niematerialnych i prawnych, związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę pozarolniczą działalnością gospodarczą, tj. goodwill, posiadane referencje, tajemnice przedsiębiorstwa, oprogramowanie komputerowe. Jednocześnie po wniesieniu ww. aportu do spółki, Wnioskodawca nadal będzie prowadził indywidualną działalność gospodarczą.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w momencie wniesienia ww. składników majątku do spółki komandytowej, u Wnioskodawcy powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Na skutek planowanego wniesienia zmieni się bowiem właściciel ww. składników majątku a Wnioskodawca w zamian za prawo ich własności otrzyma udział w zysku spółki. Źródło tego przychodu uzależnione będzie od rodzaju wnoszonego do spółki składnika majątku.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Przychodem z działalności gospodarczej jest również:

* wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy (art. 14 ust. 2 pkt 6 ww. ustawy) oraz

* wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Cytowany wyżej art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera ogólną definicję przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, natomiast w art. 14 ust. 2 wymienione zostały jedynie przykładowe zdarzenia powodujące powstanie tego przychodu. Z powyższego wynika, iż przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia lub korzyści majątkowe związane z tą działalnością (o ile ustawa wprost nie zalicza tych przysporzeń do innych źródeł przychodów). Zatem przychodem z tej działalności będzie np. przychód ze zbycia środków trwałych jak i zapasów magazynowych posiadanych w związku z prowadzoną działalnością. Zauważyć przy tym należy, iż korzyść ta nie musi skutkować bezpośrednim zwiększeniem aktywów podatnika. Korzyścią taką może być także nieodpłatne zwolnienie podatnika z ciążących na nim zobowiązań (np. umorzenie odsetek do kredytu lub pożyczki, czy też przejęcie ciążących na podatniku zobowiązań przez inny podmiot). W takim przypadku podatnik uzyskuje korzyść majątkową w postaci zwolnienia go z obowiązku zapłaty zobowiązania, co skutkuje brakiem uszczerbku w majątku podatnika jaki nastąpiłby w przypadku gdyby do takiego nieodpłatnego zwolnienia nie doszło, a podatnik musiałby dokonać zapłaty tego zobowiązania.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza wnieść do spółki komandytowej w formie aportu m.in. nieruchomości oraz ruchomości stanowiące środki trwałe w prowadzonej przez niego indywidualnie pozarolniczej działalności gospodarczej, a także związane z tą działalnością zapasy magazynowe oraz zobowiązania ciążące na Wnioskodawcy wobec pracowników, ZUS, urzędu skarbowego oraz z tytułu zaciągniętego kredytu bankowego.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w momencie wniesienia ww. składników aportem do spółki komandytowej, u Wnioskodawcy powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, w przypadku dokonania aportu wskazanych we wniosku zobowiązań, przychód z ich wniesienia powstanie jedynie wtedy, gdy zobowiązania te nie będą miały wpływu na wartość otrzymanego przez Wnioskodawcę udziału w spółce, tj. nie spowodują jego zmniejszenia.

Odnosząc się natomiast do kwestii ustalenia źródła przychodów z tytułu wniesienia aportem do spółki komandytowej praw majątkowych na dobrach niematerialnych, niestanowiących wartości niematerialnych i prawnych a wykorzystywanych w prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnie pozarolniczej działalności gospodarczej stwierdzić należy, iż stosownie do art. 18 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Przy czym, wyliczenie zawarte w ww. przepisie nie ma charakteru zamkniętego. Zatem zbycie każdego innego prawa majątkowego, które nie stanowi wartości niematerialnych i prawnych, stanowi przychód z praw majątkowych.

We wniosku wskazano, iż Wnioskodawca zamierza wnieść aportem do nowotworzonej spółki komandytowej wykorzystywane przez niego w działalności indywidualnej prawa majątkowe na dobrach niematerialnych. Prawa te nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych. Nie są to także prawa wskazane w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. W stosunku do nich nie znajduje zatem zastosowania wyłączenie zawarte w cyt. art. 10 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż przychód z wniesienia aportem ww. praw do spółki komandytowej będzie stanowić podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychód z praw majątkowych.

Jednocześnie wskazać należy, iż zasadne jest twierdzenie Wnioskodawcy, że wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy. Zgodnie z jego brzmieniem, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się nominalną wartość udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny.

W myśl natomiast art. 24 ust. 3 ww. ustawy, w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, niebędących środkami trwałymi - takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił - w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. Za datę likwidacji działalności gospodarczej uważa się datę określoną w zawiadomieniu, o którym mowa w zdaniu poprzednim.

Nie ustala się dochodu na dzień likwidacji, jeżeli:

Jak wskazano powyżej spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego, nieposiadającą osobowości prawnej a nie osobą prawną. Ponadto w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazano, iż prowadzona przez Wnioskodawcę indywidualna działalność gospodarcza będzie nadal prowadzona po wniesieniu aportu. Nie dojdzie zatem do likwidacji działalności gospodarczej, której to sytuacji dotyczy cyt. art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż cyt. wyżej art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na który powołuje się Wnioskodawca we wniosku, nie znajdzie zastosowania w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie podatku od towarów i usług oraz skutków podatkowych planowanego wniesienia aportu do spółki komandytowej dla żony Wnioskodawcy zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 - 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.