IBPBI/1/415-466/09/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 9 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów różnicy między faktyczną ceną zakupu towarów handlowych a ich ceną po przecenie - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 czerwca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów różnicy między faktyczną ceną zakupu towarów handlowych a ich ceną po przecenie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka Jawna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu sprzętem elektronicznym a ewidencja księgowa prowadzona jest w formie księgi handlowej. Bywa tak, że ze względu na upływający czas, w związku z postępem technicznym, wartość rynkowa urządzeń drastycznie spada, odbiegając wartością od ceny którą wcześniej za ten towar zapłacono. Kilka razy w roku Spółka ma zamiar dokonywać przecen określonych partii grup towarowych, obniżając w ten sposób wartość towarów handlowych na magazynie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obniżając wartość magazynową towarów przecenianych w związku z postępem technicznym można uznać jednorazowo w koszty uzyskania przychodu różnicę między faktyczną ceną zakupu a ceną po przecenie (całą wartość przeceny).

Zdaniem wnioskodawcy art. 353#185; Kodeksu cywilnego a także art. 2 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.) potwierdzają, iż podatnik może obniżać ceny oferowanych przez siebie towarów, a nawet sprzedać je poniżej ceny zakupu. W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o cenach, ceny towarów i usług uzgadniają strony zawierające umowę. Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość sprzedaży ustala się na poziomie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Cenę rynkową dyktuje popyt i podaż na rynku, na którą Spółka nie ma wpływu. Dlatego różnica związana z przeceną towarową będzie stanowić koszt uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

* wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

* polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

* polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych.

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z powyższej definicji wynika zatem, że istotą pozarolniczej działalności gospodarczej jest charakter zarobkowy. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w związku z postępem technicznym, wartość rynkowa sprzętu elektronicznego (w tym przypadku stanowiącego towar handlowy) drastycznie spada, odbiegając wartością od ceny którą wcześniej za ten towar zapłacono. W związku z powyższym Spółka ma zamiar dokonywać przecen określonych partii grup towarowych, obniżając w ten sposób wartość towarów handlowych na magazynie.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż przepisy prawa podatkowego regulując, co jest przychodem, a co kosztem uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, nie zastrzegają jednocześnie, że towary handlowe nie mogą być sprzedawane poniżej ceny ich zakupu. Zatem Spółka może dokonać przeceny towarów handlowych. Nie oznacza to jednakże, iż wartość przeceny może być odniesiona w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wynika z wniosku wnioskodawca prowadzi księgi handlowe, zatem obowiązany jest stosować przepisy art. 22 ust. 5-5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do treści art. 22 ust. 5 ww. ustawy u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Wydatki poniesione na zakup towarów handlowych stanowią koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami. W konsekwencji wydatki poniesione na zakup towarów handlowych będą potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Dla celów podatkowych przychodem będzie wartość uzyskana w cenie faktycznie osiągniętej ze sprzedaży towarów handlowych a kosztem uzyskania przychodu będzie wartość towarów handlowych w rzeczywistej cenie ich zakupu. U podatnika prowadzącego księgi rachunkowe przecena towarów handlowych w związku z utratą ich wartości jest bowiem jedynie bilansowym wyliczeniem ich aktualnej wartości a wartość przeceny nie stanowi kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Reasumując, na gruncie przedmiotowej sprawy z chwilą sprzedaży towarów handlowych do kosztów uzyskania przychodów będzie można zaliczyć wartość tych towarów według rzeczywistej ceny ich zakupu (pełny koszt ich zakupu) a nie według ceny ustalonej w wyniku przeceny. Zatem skutki przeceny będą obojętne podatkowo.

Wskazać również należy, iż w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania powołany przez wnioskodawcę przepis art. 19 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który definiuje pojęcie wartości rynkowej wyłącznie na potrzeby regulacji prawnej dotyczącej ustalenia przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie przychodu z odpłatnego zbycia towarów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Bezprzedmiotowym jest również powoływanie przez wnioskodawcę, na poparcie swojego stanowiska, przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.). W niniejszej sprawie przepisy te nie znajdują bowiem zastosowania, zważywszy przy tym, iż nie są przepisami prawa podatkowego, a tylko te przepisy mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest Spółka Jawna niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m.in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla tego podmiotu co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników tej Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.