IBPBI/1/415-457/14/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 kwietnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 7 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej, wynagrodzenia wypłacanego innemu niż Wnioskodawca wspólnikowi z tytułu prowadzenia spraw spółki - jest prawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej, wynagrodzenia wypłacanego innemu niż Wnioskodawca wspólnikowi z tytułu prowadzenia spraw spółki.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej (posiada 10% udziałów). Drugi wspólnik posiada 90% udziałów. Umowa spółki jawnej stanowi, że drugi wspólnik (posiadający 90% udziałów w spółce) otrzymuje wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki każdego miesiąca w stałej, określonej w umowie spółki kwocie. Spółka jawna nie jest podatnikiem podatku dochodowego, ale są nimi jej wspólnicy. Wynagrodzenie ww. wspólnika, nie jest zaliczane do jego kosztów uzyskania przychodów. Wynagrodzenie stanowi dla niego przychód z innych źródeł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacone drugiemu wspólnikowi wynagrodzenie z tytułu prowadzenia spraw spółki (zgodnie z umową spółki) jest kosztem uzyskania przychodu Wnioskodawcy w wielkości proporcjonalnej do jego udziałów w zyskach spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, co prawda zgodnie z art. 46 ustawy - Kodeks spółek handlowych, za prowadzenie spraw spółki jawnej wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia, ale jest to zasada, która może być zmieniona w umowie spółki (art. 37 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z artykułem 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci. Zatem wynagrodzenie nie jest kosztem uzyskania przychodu wspólnika, który je otrzymał. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Literalna wykładnia przepisów prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo do pomniejszenia przychodów o wszelkie koszty, które mają bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W konsekwencji stwierdzić należy, że wynagrodzenie wypłacane drugiemu wspólnikowi za prowadzenie spraw spółki (zgodnie z umową spółki) ma związek z uzyskiwaniem przychodów przez Wnioskodawcę, nie jest także wskazane w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, może zatem stanowić koszt uzyskania przychodu.

Z uwagi na fakt, że spółka jawna nie jest podatnikiem podatku dochodowego, koszty te zostaną uwzględnione przez Wnioskodawcę - przy ustalaniu jego dochodu z udziału w zyskach spółki jawnej. Wnioskodawca winien ujmować te koszty w przypadającej mu części w sposób określony przez spółkę, tzn. w wielkości proporcjonalnej do udziałów w zyskach spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm. dalej: "k.s.h."), spółka jawna jest spółką osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. W myśl art. 39 § 1 k.s.h., każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. W myśl art. 46 k.s.h. (co do zasady) za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia. Przy czym zasada ta znajduje zastosowanie o ile umowa spółki nie stanowi inaczej, co wynika z art. 37 § 1 k.s.h

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy). Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Zatem kosztami uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów oraz zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Podkreślić przy tym należy, że ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego kosztu z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki. Z brzmienia tego przepisu wynika, że z kosztów uzyskania przychodu działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki niebędącej osobą prawną (zatem także spółki jawnej) wyłączona została wartość pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci oraz małżonków i małoletnich dzieci wspólników. Przepis ten nie obejmuje natomiast wynagrodzenia wypłacanego innym wspólnikom spółki z tytułu prowadzenia spraw spółki, o ile takie wynagrodzenie przysługuje im, jako odrębne świadczenie od udziału w zysku spółki, na podstawie umowy spółki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej (posiada 10% udziałów). Umowa spółki jawnej stanowi, że drugi wspólnik (posiadający z 90% udziałów) otrzymuje wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki każdego miesiąca w stałej, określonej w umowie spółki kwocie.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że wynagrodzenie wypłacone przez spółkę jawną drugiemu wspólnikowi tej spółki będzie stanowiło dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu z prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej w takiej proporcji, w jakiej Wnioskodawca uczestniczy w zyskach tej spółki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.