IBPBI/1/415-457/12/ZK - PIT w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 17 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 6 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 27 czerwca 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-457/12/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 6 lipca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wynajmu lokali w kamienicy, której jestem właścicielem, na rzecz innych osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Ze względu na wysokość osiągniętych obrotów jest również zarejestrowanym podatnikiem Vat i z tego też tytułu za pobierany czynsz zobligowany jest do wystawienia faktur Vat dla firm wynajmujących lokale. Odprowadza podatek dochodowy (wg skali podatkowej) oraz podatek od towarów i usług (wg stawki 23%). Wszelkie koszty związane z utrzymaniem kamienicy, w tym koszty bieżących remontów, opłaty za wodę i ścieki, podatki od nieruchomości, koszty ubezpieczeń nieruchomości oraz wszelkie inne rozliczenia z Urzędem Skarbowym, Urzędem Miejskim oraz dostawcami usług komunalnych ponosi Wnioskodawca, jako najemca i właściciel kamienicy, zgodnie z warunkami umowy najmu podpisanymi z wynajmującymi. Nadzoruje więc sam kamienicę, kontroluje jej stan techniczny, reguluje wszelkie bieżące zobowiązania. Na codzień Wnioskodawca mieszka i pracuje w Niemczech. Podatki z tytułu wynajmu lokalu oraz wszelkie inne opłaty odprowadza do Urzędów - odpowiednio Skarbowego i Miasta w mieście X. Aby nie doprowadzić do zaniedbań lokalu, nadzorować jego stan techniczny oraz rozliczać bieżące płatności, w tym z Urzędami, raz w miesiącu przyjeżdża do miasta X i realizuje wszelkie zobowiązania wobec Urzędów, firm i instytucji oraz wobec wynajmujących.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 2 lipca 2012 r. wskazano, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty dojazdu do Polski (do miasta X), gdzie mieści się kamienica, w której wynajmuje lokale pod działalność gospodarczą i gdzie przynależy do US i UM, stwierdzone fakturami za paliwo rozliczanymi wg ewidencji przebiegu pojazdu - zgodnie ze stawkami za k.m., stanowią koszt uzyskania przychodu, o który można pomniejszyć przychód z czynszu.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt zakupu paliwa oraz koszty związane z eksploatacją pojazdu, rozliczane zgodnie z ewidencją przebiegu pojazdu stanowią koszty podatkowe, jak najbardziej związane z przychodem. Wnioskodawca nie przyjeżdża do miasta X w celach turystycznych, lecz po to by realizować swoje obowiązki wobec wynajmujących (bieżące remonty, nadzór techniczny, usuwanie wszelkich niedogodności w prowadzonej przez nich działalności, a mających związek z lokalami, rozliczenie z wynajmującymi, dostarczenie im faktur, rozliczenie z Urzędem Skarbowym, złożenie deklaracji VAT-7, zapłata podatku dochodowego oraz VAT oraz opłat do Urzędów Miejskich, a także firm świadczących usługi komunalne -ZUK, ZIM oraz w celu reprezentowania Jego interesów w sprawach konfliktowych, czy wymagających wyjaśnień. Wnioskodawca stara się tak zorganizować swój przyjazd, by udało mu się wszelkie sprawy zamknąć w jednym czasie (najczęściej 1 raz w miesiącu). Ze względu na ilość załatwianych spraw, odwiedzanych instytucji i organów nie może pozwolić sobie na inny środek transportu niż samochód (np. samolot), gdyż musi w tym czasie być mobilny, a niejednokrotnie niespodziewanie podczas wizyty zmuszony jest do przeprowadzania bieżących remontów i zakupu materiałów, które transportuje własnym samochodem. Dlatego Wnioskodawca uważa, że ponoszone koszty, związane z eksploatacją samochodu mają bezpośredni związek z prowadzoną działalnością i osiąganym przychodem i z pewnością nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 23).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W przypadku opodatkowania dochodów z najmu według skali podatkowej, podatnik ma prawo do obniżania osiągniętego przychodu o koszty jego uzyskania.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podkreślić przy tym należy, iż ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Powyższy przepis odnosi się wyłącznie do podatników prowadzących działalność gospodarczą oraz potrzeb związanych z działalnością gospodarczą. Nie ma on zatem zastosowania do podatników uzyskujących przychody z innych źródeł przychodów. Z powyższego przepisu wynika jednoznacznie, że dotyczy on wyłącznie samochodów osobowych używanych na potrzeby działalności gospodarczej, a nie wykorzystywanych dla potrzeb odrębnego od działalności gospodarczej źródła przychodu, jakim jest najem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca osiąga przychody z wynajmu lokali, w kamienicy stanowiącej jego własność. Przy czym, wynajem ten nie jest prowadzony w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania cyt. wyżej art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem Wnioskodawca nie może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów z najmu wskazanej we wniosku kamienicy, wydatków związanych z zakupem paliwa oraz kosztów związanych z eksploatacją wskazanego we wniosku samochodu osobowego, rozliczanych na podstawie prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu. Możliwości takiej nie przewidują bowiem przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.