IBPBI/1/415-455/11/ESZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 4 maja 2011 r.), dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup posiłków podawanych podczas spotkań z kontrahentami organizowanych w siedzibie firmy-jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup poczęstunku podawanego podczas spotkań z kontrahentami organizowanych w siedzibie firmy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podstawowy zakres działalności prowadzonej przez Wnioskodawczynię to produkcja i sprzedaż kabli i przewodów. W związku z trudną sytuacją na rynku i związaną z tym koniecznością poszukiwania nowych kontrahentów, a także, co równie istotne, utrzymania dotychczasowych, Wnioskodawczyni ponosi m.in. wydatki związane z organizowaniem spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy. Na wydatki te składają się zwyczajowy poczęstunek oraz zakup napojów bezalkoholowych, zakup usługi cateringowej. Posiłki nie mają charakteru wystawności, odpowiadają standardom biznesowym, są przejawem podstawowej kultury osobistej. Spotkania trwają często kilka, kilkanaście godzin, a kontrahenci przyjeżdżają często ze znacznie oddalonych miejscowości.

Dodatkowo Wnioskodawczyni wskazuje, iż ww. wydatki mają na celu zintensyfikowanie dotychczasowej sprzedaży wyrobów i usług, co jest standardem w branży, podobnie, jak troska o co najmniej utrzymanie dotychczasowych klientów i poziomu sprzedaży, jak i pozyskanie nowych. Działania te ukierunkowane są na zachowanie oraz zabezpieczenie źródła przyszłych przychodów poprzez budowanie trwałych więzi gospodarczych ze swoimi kontrahentami. Posiłki nie noszą znamion okazałości i wystawności, ale odpowiadają standardom biznesowym i podstawowym kanonom kultury. Koszty te dotyczą oficjalnych kontaktów utrzymywanych przez Wnioskodawczynię, jednak jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte.

Wnioskodawczyni, na podstawie utrwalonego orzecznictwa stwierdza, iż każdorazowo to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami. Ocena charakteru i okoliczności spotkania nie jest możliwa w postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej. Jednakże w tym trybie jest możliwe potwierdzenie prawidłowego sposobu interpretacji art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), zwanej dalej: "u.p.d.o.f."

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawczyni, wszystkie ww. wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 u.p.d.o.f. i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Wnioskodawczyni podkreśla, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f.,

* być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Mając na względzie rozwiązania prawne przyjęte na gruncie u.p.d.o.f, chodzi o rozgraniczenie wydatków (kosztów) na cele reprezentacji, te bowiem na mocy wspomnianego art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f., nie są uważane za koszty uzyskania przychodów. Jak wynika ze słownikowej definicji "reprezentacja" - to "okazałość, wystawność w czyimś w sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną".

Można wskazać na określone działania, które zarówno w piśmiennictwie podatkowym, jak też w dotychczasowym orzecznictwie sądowym, uznane zostały za typowe przejawy reprezentacji. Należą do nich, m.in. wydatki, w tym zwłaszcza na usługi gastronomiczne, związane z wystawnym podejmowaniem kontrahentów, koszty prezentów wręczanych obecnym lub potencjalnym partnerom handlowym, itd. Chodzi więc o takie działania, u podłoża których leży ułatwienie nawiązywania i podtrzymanie kontaktów handlowych, także poprzez budowanie osobistych relacji i których zasadniczym celem jest kształtowanie wizerunku przedsiębiorcy, jako zasobnego, godnego zaufania partnera biznesowego. Wydatkami na reprezentację będą wydatki ponoszone na rzecz ewentualnych lub istniejących kontrahentów, mające, poprzez zbudowanie pozytywnego wizerunku firmy, zachęcić kontrahentów do nawiązania, podtrzymania lub rozszerzenia kontaktów handlowych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie tylko cel poniesienia kosztów, ale i ich wystawny charakter decyduje o uznaniu wydatków za koszty reprezentacyjne. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają z pewnością charakter reprezentacyjny.

W związku z tym nie można uznać, iż każda relacja (spotkanie) Wnioskodawczyni z Jej kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami, skutkiem której jest poniesienie wydatku, mieści się w dyspozycji art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f, a w konsekwencji nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.

Nie zawsze bowiem wydatki poniesione na usługi gastronomiczne mają charakter reprezentacyjny. Aby wydatki te zostały uznane za reprezentację, muszą wychodzić poza ustalone normy czy zwyczaje, mieć charakter wytworności i wystawności. W sytuacji przedstawionej we wniosku wydatki ponoszone przez Wnioskodawczynię nie mają charakteru uroczystego, wytwornego, czy okazałego, lecz polegają na zapewnieniu jedynie standardowego poczęstunku, zwyczajowo przyjętego w takich okolicznościach. Każdorazowo mamy tu do czynienia z sytuacją, gdzie wydatki nie polegają na wystawnym podejmowaniu kontrahentów, a są zwyczajowo przyjęte i standardowe.

W realiach życia gospodarczego, z uwzględnieniem charakteru działalności firmy, ponoszenie wydatków, w związku z sytuacjami przedstawionymi wyżej jest normą, standardem i z założenia nie świadczy w wystawności, wytworności.

Zdaniem Wnioskodawczyni, może Ona zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., wymienione wyżej wydatki ponoszone w związku ze spotkaniami z kontrahentami w siedzibie firmy. Wnioskodawczyni, w kontekście uwag poczynionych powyżej stwierdza, iż znajdują one zastosowanie także w tym stanie faktycznym. To oznacza, iż w kontekście pojęcia "reprezentacja" oraz analizy art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. wydatki na zwyczajowy poczęstunek, zakup napojów bezalkoholowych oraz zakup usługi cateringowej nie noszą znamion reprezentacji. Co prawda koszty te dotyczą oficjalnych kontaktów utrzymywanych przez Wnioskodawczynię, jednak jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte, nie stanowią one kosztów reprezentacji w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f.

Nie wszystkie koszty zakupów usług gastronomicznych, żywności oraz napojów mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Nie mogą być zaliczone te, które zostały dokonane w celu reprezentacyjnym. Uznanie, że każdy zakup takich towarów lub usług jest zakupem w ramach reprezentacji byłoby sprzeczne z rozumieniem tego pojęcia. Podanie kontrahentowi zwyczajowego poczęstunku, zakup napojów bezalkoholowych oraz zakup usługi cateringowej nie świadczy o wystawności lub okazałości przedsiębiorcy. Nadto wpływ takiego postępowania na kształtowanie pozytywnego wizerunku firmy jest znikomy, gdyż jest wyrazem pewnego standardu spotkań biznesowych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała wyroki WSA w Krakowie z dnia 18 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 620/10 oraz z dnia 3 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 2142/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 3 i 4 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.