IBPBI/1/415-430/14/ZK - PIT w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku składnika majątku oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od jego wartości początkowej

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 13 marca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 31 marca 2014 r.), uzupełnionym 17 i 23 czerwca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku składnika majątku oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od jego wartości początkowej - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku składnika majątku oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od jego wartości początkowej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 10 czerwca 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-430/14/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 17 i 23 czerwca 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest studentką prawa. Jej dziadek, który jest adwokatem zamierza przekazać jej w formie darowizny #189; nieruchomości - budynku mieszkalnego. W darowanej części, po ukończeniu studiów i zrobieniu aplikacji, Wnioskodawczyni chce otworzyć kancelarię prawną, kontynuować działalność dziadka. Darowaną część budynku, po rozpoczęciu prowadzenia działalności, Wnioskodawczyni wprowadzi do ewidencji środków trwałych w swojej firmie i zamierza ją amortyzować. W przyszłości, w razie potrzeby, nie wyklucza zbycia darowanej nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 17 czerwca 2014 r., wskazano, że:

* otrzymana w drodze darowizny część nieruchomości będzie i już jest zdatna do wykorzystania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej,

* obecnie Wnioskodawczyni nie jest w stanie wskazać okresu przewidywanego wykorzystywania ww. nieruchomości na potrzeby działalności gospodarczej,

* Wnioskodawczyni będzie wykorzystywać na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej całą darowaną część budynku,

* ww. budynek stanowi jeden składnik majątku,

* przedmiotem ewentualnej sprzedaży będzie darowana część nieruchomości; Wnioskodawczyni nie posiada obecnie żadnej wiedzy na temat chęci sprzedaży pozostałej części nieruchomości przez obecnego właściciela,

* przedmiotem ewentualnej sprzedaży będzie nieruchomość mieszkalna, ale zdatna i wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych darowana część nieruchomości może podlegać amortyzacji.

Zdaniem Wnioskodawczyni, darowizna środka trwałego nie powoduje powstania przychodu u darczyńcy. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega odpłatne zbycie składników majątku, natomiast darowizna jest przekazaniem nieodpłatnym, a więc nie jest opodatkowana. W przypadku przekazania środka trwałego firmy jako darowizny, dla celów podatku dochodowego nie ma znaczenia również fakt, czy przekazanie to ma miejsce w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej, czy też po jej zakończeniu. Podsumowując, przekazanie składnika majątku w formie darowizny nie rodzi obowiązku podatkowego na gruncie podatku dochodowego u darczyńcy.

W przypadku obdarowanego - jeśli prowadzi działalność gospodarczą, to przysługuje mu prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od otrzymanego w drodze darowizny środka trwałego i zaliczania ich do kosztów podatkowych. Odpisów tych należy dokonywać od właściwie ustalonej wartości początkowej, będącej podstawą do naliczania odpisów. Wartość początkową środka trwałego otrzymanego w darowiźnie należy ustalić zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w wartości rynkowej z dnia nabycia - z dnia otrzymania darowizny, chyba, że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości. W przypadku gdy umowa darowizny określa niższą wartość składnika majątku, niż ta wynikająca z wyceny rynkowej, wówczas za wartość początkową należy przyjąć niższą kwotę.

Przekazanie darowizny jest dla darczyńcy obojętne podatkowo, nie stanowi dla niego ani przychodu, ani też kosztu. Dla obdarowanego natomiast, fakt otrzymania darowizny może wiązać się z ewentualnym opodatkowaniem podatkiem od spadków i darowizn, ale i możliwością korzystania z odpisów amortyzacyjnych, które stanowić będą dla niego koszt. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

* nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

* dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

* nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Z ww. przepisu wynika więc, że nabycie składników majątkowych w formie darowizny nie stanowi przeszkody do ich amortyzacji i zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że składniki są środkami trwałymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22c pkt 2 w ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu, zwane środkami trwałymi.

Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

* stanowi on własność lub współwłasność podatnika,

* został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),

* składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ww. ustawy.

Z kolei w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny (...)

Zatem kosztem uzyskania przychodów mogą być również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od wartości początkowej składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Przy czym, w myśl art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawczyni jest studentką prawa. Jej dziadek zamierza przekazać jej w formie darowizny #189; nieruchomości - budynku mieszkalnego (który stanowi jeden składnik majątku). W darowanej części Wnioskodawczyni zamierza otworzyć kancelarię prawną i kontynuować działalność dziadka. Wnioskodawczyni będzie wykorzystywać na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej całą darowaną część budynku, którą wprowadzi do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych. Otrzymana w drodze darowizny część nieruchomości jest już obecnie zdatna do wykorzystania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawczyni podejmie decyzję o używaniu wskazanego we wniosku budynku mieszkalnego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż 1 rok i zostaną spełnione również pozostałe warunki określone w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do uznania go za środek trwały, to Wnioskodawczyni po ujęciu ww. składnika majątku w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych będzie mogła odpisy amortyzacyjne dokonywane od jego wartości początkowej, ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 i ust. 11 tej ustawy, zaliczać do kosztów uzyskania prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była ocena czy w istocie budynek, w którym udział będzie posiadała Wnioskodawczyni będzie budynkiem mieszkalnym. Wskazanie, że ww. budynek będzie budynkiem mieszkalnym przyjęto jako element opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię.

Nadmienić należy, że w zakresie sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży wskazanego we wniosku składnika majątku oraz skutków podatkowych jakie dla darczyńcy powstaną w wyniku dokonania darowizny, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.