IBPBI/1/415-415/10/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2010 r. (data wpływu do Organu 27 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego (hali magazynowo-handlowej) - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 kwietnia 2010 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego (hali magazynowo-handlowej).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest małym podatnikiem zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach rozwoju swojej firmy ma zamiar zainwestować w budowę hali magazynowo-handlowej o powierzchni 189 m², rozbieralnej z elementów składanych. Hala będzie skręcana do fundamentów stałych oraz nie będzie trwale złączona z gruntem.

Wg KŚT do grupy 8 zaliczane są wolno stojące obiekty nie związane w sposób trwały z gruntem.

Artykuł 22k ust. 10 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych daje możliwość skorzystania z preferencyjnej amortyzacji (jednorazowej) jako pomocy de minimis.

Wnioskodawca spełnia warunki podmiotowe i przedmiotowe, gdyż ww. inwestycja jest wg KŚT obiektem grupy 8, jednorazowa amortyzacja dotyczy wyłącznie środków trwałych zaliczanych do grupy 3-8 Klasyfikacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można skorzystać z pomocy de minimis po zakończeniu inwestycji i zaliczeniu wartości obiektu netto do jednorazowej amortyzacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, wg przepisów art. 5a pkt 20 oraz 22k ust. 7-12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 06.379.5), może skorzystać z jednorazowej amortyzacji (pomoc de minimis).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (...).

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 587), zmieniono kwotę tego limitu. Zgodnie z art. 5 powołanej ustawy, w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r., kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tekst jedn. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2 (tekst jedn. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych) wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

Przepis powyższy nie ma jednak zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa (art. 22k ust. 11 ww. ustawy).

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

* mali podatnicy lub

* podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.

Określenie "mały podatnik" jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ww. ustawy; oznacza ono podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W 2010 r. za małego podatnika można uznać tego, u którego przychód brutto ze sprzedaży za 2009 rok nie przekroczył kwoty 5.067.000 zł, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2009 r. wynosił 4.2228 zł x 1.200.000 = 5.067.360 zł, w zaokrągleniu 5.067.000 zł.

Natomiast dopuszczalny w 2010 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych stosownie do postanowień art. 22k ust. 7 i 12 ww. ustawy wynosi 422.000 zł, wg wyliczenia: ww. kurs euro tj. 4,2228 x 100.000 = 422.280 zł, w zaokrągleniu 422.000 zł.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza zainwestować w budowę hali magazynowo-handlowej o powierzchni 189 m², rozbieralnej z elementów składanych. Ww. hala będzie skręcana do fundamentów stałych oraz nie będzie trwale złączona z gruntem. Wg Klasyfikacji Środków Trwałych do grupy 8 zaliczane są wolno stojące obiekty nie związane w sposób trwały z gruntem. Jak wskazał Wnioskodawca zakupiona przez niego hala będzie obiektem zaliczanym do grupy 8 KŚT.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż jest małym podatnikiem zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zamierza skorzystać z prawa do jednorazowej amortyzacji przedmiotowej hali.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, iż z jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać m.in. mali podatnicy, jednakże wyłącznie od środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych.

W tym też zakresie zauważyć należy, iż kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych, dokonuje sam podatnik. W przypadku trudności w ustaleniu symbolu KŚT zainteresowany może zwrócić się o jego wskazanie i o wydanie opinii do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacji Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź. Opinie te wydawane są bowiem na wniosek zainteresowanego podmiotu.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonując kwalifikacji środka trwałego winien wziąć pod uwagę treść udzielonego mu pozwolenia na budowę oraz przepisy Prawa budowlanego. Kwestii tej, jak wykazano, nie regulują bowiem przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Nie sposób jednak zgodzić się z Wnioskodawcą, iż ww. hala o powierzchni 189 m², która zostanie wykonana z gotowych elementów, przykręconych do fundamentów stałych - nie będzie trwale związana z gruntem (będzie więc rzeczą ruchomą), gdyż można ją bez problemu rozkręcić, rozebrać i zdemontować w innym miejscu, bowiem nie ma fundamentów niezbędnych przy budynkach czy budowlach.

Zauważyć bowiem należy, iż w sytuacji gdy przedmiotowa hala stanowić będzie środek trwały (w rozumieniu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), to środkiem tym nie będą same gotowe elementy konstrukcyjne zamówione od producenta, ale również ogół nakładów poniesionych na jej wytworzenie, w tym zwłaszcza nakłady na nieruchomości gruntowej, na której hala ta jest posadowiona (fundament stały do którego będzie przytwierdzona, posadzki, instalacje itp.). Same, gotowe elementy konstrukcyjne hali, nie tworzą (czy też nie będą tworzyć) kompletnego składnika majątku Wnioskodawcy, nadającego się do wykorzystania w prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej, a więc środka trwałego.

Z tychże powodów, przedmiotowa hala magazynowo-handlowa nie może być środkiem trwałym zaliczanym do grupy 3-8 KŚT, co oznacza, iż nie będzie mogła być przedmiotem jednorazowej amortyzacji.

Jednocześnie zauważyć należy, iż zaliczenie ww. hali do grupy 8 KŚT, oznaczałoby, iż jest ona środkiem trwałym zbliżonym do ujętych w tym rodzaju wolno stojących kiosków, budek, baraków, domków campingowych itp.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.