IBPBI/1/415-388/09/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 11 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie okresu przechowywania faktur zakupu dokumentujących nakłady inwestycyjne oraz ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 11 maja 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie okresu przechowywania faktur zakupu dokumentujących nakłady inwestycyjne oraz ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W drodze licytacji komorniczej przysądzonej we wrześniu 2008 r. wnioskodawca nabył nieruchomość obciążoną umową dzierżawy pomiędzy poprzednim właścicielem a dzierżawcą. Poprzez jej nabycie wszedł w obowiązki i prawa wydzierżawiającego. Z uwagi na zapis aneksu nr 1 do umowy z dnia 1 lutego 1999 r., który stanowi, że strony umowy dzierżawy rozliczają poniesione nakłady inwestycyjne z czynszami dzierżawnymi, zwrócił się do dzierżawcy o szczegółowe rozliczenie poparte oryginałami faktur, dokumentujące wysokość dotychczasowego czynszu należnego za okres od 1 lutego 1999 r. do chwili obecnej i poniesionych nakładów inwestycyjnych. Dzierżawca nie przedstawił oryginałów faktur, jedynie tylko kserokopie i to nie wszystkich faktur, tłumacząc się, że nie posiada oryginałów z uwagi na fakt, że w stosunku do tych faktur przedawnił się obowiązek podatkowy. Nakłady na inwestycje w obcych środkach trwałych dzierżawca poniósł 29 lutego 2000 r. i 30 czerwca 1999 r. Adaptacja i modernizacja nie została zakończona do chwili obecnej, czyli inwestycje w obcych środkach trwałych, w tym wypadku na przedmiotowej nieruchomości, nie zostały zakończone. Wnioskodawca zaznaczył, że dzierżawca nie czerpie pożytków z umowy dzierżawy, gdyż przedmiot umowy dzierżawy ze względu na jego stan techniczny nie nadaje się do użytkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy, faktury zakupu potwierdzające nakłady inwestycyjne (na adaptację i modernizację) w obcych środkach trwałych, będące podstawą do ustalenia wartości początkowej środka trwałego winny być przechowywane przez okres 5 lat po zakończeniu inwestycji, a w przypadku dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez okres 5 lat po roku, w którym po raz ostatni naliczono odpis amortyzacyjny od tego środka trwałego, tj. kiedy ulegnie przedawnieniu zobowiązanie podatkowe.

Czynsze dzierżawne do chwili oddania do użytkowania przedmiot dzierżawy (inwestycje w obcych środkach trwałych) zwiększają wartość początkową środka trwałego, w tej sytuacji wartość inwestycji w obcych środkach trwałych. W związku z powyższym faktury za czynsze dzierżawne winny być przechowywane jak inne faktury potwierdzające nakłady inwestycyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, iż jak wskazano w poz. 40 Wniosku jego przedmiotem jest podatek dochodowy od osób fizycznych. Natomiast w poz. 47 Wniosku jako przepisy prawa materialnego wskazano m.in. ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Z uwagi na fakt, iż wnioskodawcą jest osoba fizyczna niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ww. ustawy. Zgodnie bowiem z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, w razie wytworzenia we własnym zakresie za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się koszt wytworzenia.

Z kolei art. 22g ust. 4 cytowanej ustawy stanowi, że za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Stosownie do treści art. 22g ust. 7 ww. ustawy wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych oraz budynków i budowli wybudowanych na cudzym gruncie ustala się stosując odpowiednio ust. 3-5.

Z wniosku wynika m.in., iż wnioskodawca nabył nieruchomość obciążoną umową dzierżawy. Adaptacja i modernizacja tej nieruchomości nie została zakończona. Zatem do wartości początkowej tej nieruchomości zaliczyć należy także wartość nakładów poniesionych na jej wykończenie.

Zgodnie z art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych" - zwane także środkami trwałymi.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkowa lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 24a ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a - 22o.

W myśl art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej, podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Stosownie do art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż dokumenty dotyczące ustalenia wartości początkowej środka trwałego będące podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych, winny być przechowywane przez cały okres amortyzacji środka trwałego, aż do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego za ostatni rok, w którym zakończono amortyzację tego środka trwałego, a zasady ustalania wartości początkowej reguluje art. 22g ust. 4 ww. ustawy.

Zauważyć również należy, iż na wartość inwestycji w obcym środku trwałym wpływają rzeczywiście poniesione nakłady inwestycyjne. Zatem w przypadku gdy wysokość należnego czynszu dzierżawnego przekracza faktycznie poniesione nakłady inwestycyjne, do wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym zaliczyć można wyłącznie te faktycznie poniesione wydatki inwestycyjne.

Do wniosku dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.