IBPBI/1/415-359/14/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 marca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 19 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* sposobu przeliczania wydatków wyrażonych w walucie obcej na złotówki - jest prawidłowe,

* możliwości ujęcia jako koszt uzyskania przychodów w prowadzonej dla celów działalności gospodarczej podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowizji pobranej przez właściciela i administratora platformy elektronicznej na podstawie dokumentów, o których mowa we wniosku - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 marca 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie sposobu przeliczania wydatków wyrażonych w walucie obcej na złotówki oraz możliwości ujęcia jako koszt uzyskania przychodów w prowadzonej dla celów działalności gospodarczej podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowizji pobranej przez właściciela i administratora platformy elektronicznej na podstawie dokumentów, o których mowa we wniosku.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, opodatkowaną według skali podatkowej. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Jest czynnym podatnikiem VAT. Od grudnia 2013 r. za pomocą platformy do sprzedaży na urządzenia mobilne sprzedaje gry na telefony i tablety użytkownikom na całym świecie. Właścicielem i administratorem tego sklepu jest firma, z główną siedzibą w Stanach Zjednoczonych. Użytkownikami sklepu (osobami kupującymi) są wyłącznie osoby fizyczne, nie ma możliwości zarejestrowania się i kupowania aplikacji jako firma. Chcąc umożliwić klientom zakup stworzonych przez siebie gier, Wnioskodawca (jako osoba prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą) musiał założyć konto deweloperskie oraz zgodzić się na warunki współpracy ustanowione przez właściciela ww. platformy. Jednym z tych warunków jest pobór przez ww. właściciela i administratora opłaty za każdą wykonaną transakcję (zakup gry przez klienta). Opłata za transakcję to 30% ceny gry (kwoty netto). Wnioskodawca jako deweloper otrzymuje 70% płatności, pozostałe 30% właściciel przeznacza dla partnera dystrybucyjnego oraz na pokrycie własnych opłat operacyjnych.

Administrator/właściciel udostępnia 2 rodzaje szczegółowych raportów:

1. Raport o zarobkach, który zawiera m.in. pozycje:

* unikalny numer transakcji;

* data transakcji;

* Charge (kwota netto pobrana od klienta);

* kwota w wysokości 30% kwoty netto pobranej od klienta, którą administrator pobiera dla siebie na pokrycie własnych kosztów;

* Third-partyTax (kwota podatku VAT pobranego od klienta);

* miasto kupującego;

* stan/region kupującego;

* kod pocztowy kupującego;

* kraj kupującego;

* kod kraju kupującego;

2. Raport o sprzedaży, zawierający m.in. pozycje:

* unikalny numer transakcji;

* data transakcji;

* waluta transakcji;

* cena aplikacji;

* kwota pobranego podatku od klienta;

* kwota zapłacona przez klienta;

* miasto kupującego;

* stan/region kupującego;

* kod pocztowy kupującego;

* kraj kupującego;

* kod kraju kupującego.

Raporty te są udostępniane co miesiąc, jako zestawienia miesięczne.

Powyższe dokumenty stanowią bardzo szczegółowe zestawienie na poziomie pojedynczej transakcji i pozwalają określić kwotę przychodu od poszczególnych klientów oraz kwotę prowizji pobranej od każdej transakcji przez administratora. Po zakończeniu miesiąca kalendarzowego administrator tworzy raport dotyczący zamkniętego miesiąca i wykonuje cykliczną płatność na firmowe konto bankowe Wnioskodawcy. Płatność jest inicjowana 15 dnia każdego miesiąca kalendarzowego za miesiąc poprzedni. Nie ma innej możliwości wypłaty pieniędzy niż przelew bankowy na wcześniej zdefiniowane i zweryfikowane konto (konto firmowe Wnioskodawcy). Wszystkie operacje przeliczane są przez administratora z waluty wpłaconej przez kupującego według kursu wymiany przyjętego przez administratora i przelew na konto Wnioskodawcy wykonywany jest walucie polskiej (PLN).

Niezależnie od sposobu przeliczenia ww. transakcji, dla celów podatku dochodowego i podatku VAT Wnioskodawca dokuje przeliczenia kwoty wpłaconej przez klienta według średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień transakcji.

Do każdej operacji przelewu administrator udostępnia elektroniczny rachunek dotyczący wykonanej dla Wnioskodawcy płatności, który zwiera pozycje:

* Nr identyfikacyjny bilingu;

* Nr VAT;

* datę wykonania płatności;

* adres administratora;

* adres Wnioskodawcy;

* numer płatności;

* formę płatności (przelew bankowy);

* opis rachunku (w tłumaczeniu "kwota wypłacona").

Kwota przelana, udokumentowana tym rachunkiem, to kwota pomniejszona o wcześniej wspomniane 30% prowizji. Nie jest to natomiast dokument potwierdzający pobranie tej prowizji, a jedynie dokonanie zbiorczego miesięcznego przelewu na konto Wnioskodawcy. Administrator nie udostępnia Wnioskodawcy faktury, ani rachunku z tytułu pobranych przez siebie opłat/prowizji, stanowiących 30% każdej transakcji. Kwota tej prowizji wynika z regulaminu współpracy z administratorem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy nie posiadając faktury/rachunku za 30% prowizji pobieranej przez administratora mogę uznać tą pobraną kwotę za koszt uzyskania przychodu.

Czy dokumentem wystarczającym dla udokumentowania poniesionego kosztu może być miesięczne zestawienie sporządzone przez administratora, przy dokonaniu przeliczenia zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, tj. wg kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

(pytania ujęte we wniosku jako pierwsze)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, że przychodem z opisanej powyżej działalności są kwoty otrzymane od klientów indywidualnych, w całości, bez potrącania kosztów prowizji, przeliczone na złote wg kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień transakcji.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, niewymienione w art. 23 ustawy - do takich kosztów niewątpliwie zaliczają się prowizje pobierane przez administratora.

Skoro Wnioskodawca chce korzystać ze "sklepu" nie ma możliwości sprzedaży aplikacji bez zgody na pobieranie ww. prowizji.

Natomiast zgodnie z § 13 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, za dowody księgowe uważa się również inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 tzn.: inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

Według definicji słownika języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN "opłata" to "pieniądze płacone za świadczenia, usługi itp." - a więc dokument generowany przez administratora, dokumentujący m.in. kwoty pobranych opłat/prowizji (opłaty skalkulowanej jako procent od transakcji) z tytułu pośrednictwa w sprzedaży a także z tytułu poniesionych kosztów organizacyjnych, słownikowo spełnia rolę "innego dowodu opłat". Raport miesięczny generowany przez administratora jest pobierany z panelu - po zalogowaniu użytkownika (sprzedawcy aplikacji) na portalu. Wprawdzie sam raport nie zawiera nagłówka ze wskazaniem stron transakcji, wynika to jednak z umowy i elektronicznej procedury - zalogowania się przez Wnioskodawcę jako zarejestrowanego sprzedawcę aplikacji w panelu. Raport jest indywidualny, dotyczy wyłącznie sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę za określony jeden miesiąc. Sam raport nie posiada daty sporządzenia, jednak poszczególne pozycje raportu opatrzone są dokładną datą transakcji-sprzedaży aplikacji. Raport generowany jest po zakończeniu miesiąca, a w jego nazwie (nazwa pliku) wskazany jest zawsze miesiąc i rok, którego to zestawienie dotyczy.

Ponieważ jest to dokument generowany elektronicznie przez właściciela (administratora), jedynie Wnioskodawca, jako strona transakcji może potwierdzić podpisem po wydrukowaniu dokumentu prawidłowość wykazanych rozliczeń.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że generowane raporty miesięczne o jego przychodach i opłatach pobranych przez administratora (wraz z dodatkowymi wyliczeniami w celu ustalenia prawidłowej ich kwoty w walucie PLN, uwzględniając kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień transakcji) zawierają wystarczające dane, aby je uznać za dokumenty księgowe, będące podstawą zapisu kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące warunki:

* być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie znajdować się wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,

* być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 11a ust. 2 ww. ustawy, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki te muszą być zatem związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i zostać poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tej działalności; równocześnie nie mogą być wymienione w ustawowym katalogu wydatków nie uznawanych za taki koszt. Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia danego wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. W sytuacji, gdy koszty wyrażony jest w walucie obcej, należy go przeliczyć na złotówki po kursie wskazanym w art. 11 ust. 2 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku, gdy podatnik prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu za pośrednictwem portali internetowych (platform, sklepów internetowych) i od zawieranych transakcji zobowiązany jest uiszczać na rzecz właściciela/administratora portalu (serwisu, sklepu) prowizję od sprzedaży, to co do zasady prowizja ta może stanowić koszt uzyskania przychodów, jest ona bowiem ponoszona w celu uzyskania przychodu z tej sprzedaży. W przypadku, gdy prowizja ta jest wyrażona w walucie obcej, jej wartość w złotówkach należy ustalić wg kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W ramach tej działalności ponosi wydatki w walucie obcej. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych wartość tych wydatków, która w świetle przepisów ustawy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów należy przeliczać na złotówki wg kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sposobu ustalania wartości kosztów uzyskania przychodów wyrażonych (poniesionych) w walucie obcej należało uznać za prawidłowe. Jednocześnie jednak zwrócić należy także uwagę na konieczność właściwego udokumentowania poniesionych wydatków. Tylko bowiem wydatek prawidłowo udokumentowany może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym, sposób dokumentowania ponoszonych kosztów uzależniony jest od rodzaju prowadzonych przez podatnika ksiąg podatkowych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, a zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Odnosząc się zatem do kwestii możliwości ujęcia opisanej prowizji jako kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów na podstawie wskazanych we wniosku dokumentów wskazać należy, że w myśl art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczania wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Szczegółowe zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w tym także warunki, jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę ujęcia wydatku, jako koszt w tej księdze określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Stosownie do treści § 12 ust. 3 pkt 1 i 2 powołanego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej (§ 12 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Natomiast § 13 ww. rozporządzenia stanowi, że za dowody księgowe uważa się również:

Ponadto, zgodnie z § 14 ww. rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie: nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). Przy czym, możliwość dokumentowania wydatków dowodami wewnętrznymi została ograniczona wyłącznie do wydatków enumeratywnie wskazanych w ww. rozporządzeniu.

Stosownie do treści § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia, dowodami wewnętrznymi można udokumentować jedynie:

8a.opłatę skarbową uiszczaną znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;

9. wydatki związane z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., że w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, za pomocą platformy do sprzedaży na urządzenia mobilne Wnioskodawca sprzedaje gry na telefony i tablety użytkownikom na całym świecie. Właścicielem i administratorem tego sklepu jest firma, z główną siedzibą w Stanach Zjednoczonych. Użytkownikami sklepu (osobami kupującymi) są wyłącznie osoby fizyczne. Chcąc umożliwić zakup stworzonych przez siebie gier klientom, Wnioskodawca musiał założyć konto deweloperskie oraz zgodzić się na warunki współpracy ustanowione przez firmę. Jednym z tych warunków jest pobór przez ww. firmę opłaty za każdą wykonaną transakcję (zakup gry przez klienta). Opłata za transakcję to 30% ceny gry (kwoty netto).

Natomiast Wnioskodawca otrzymuje 70% płatności.

Ww. firma udostępnia Wnioskodawcy 2 rodzaje szczegółowych raportów:

1. Raport o zarobkach,

2. Raport o sprzedaży.

Raporty te są udostępniane co miesiąc jako zestawienia miesięczne.

Po zakończeniu miesiąca kalendarzowego administrator tworzy raport dotyczący zamkniętego miesiąca i wykonuje cykliczną płatność na firmowe konto bankowe Wnioskodawcy. Do każdej operacji przelewu ww. administrator udostępnia Wnioskodawcy elektroniczny rachunek opiewający na kwotę przelewu, tj. 70% sumy należnej ze sprzedaży (kwota pomniejszona o 30% prowizję). Wnioskodawca nie posiada faktury, ani rachunku wystawionego przez administratora na kwotę pobranej prowizji.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne, stwierdzić należy, że dokumentem będącym podstawą do ujęcia kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinna być (co do zasady) faktura, bądź rachunek, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Koszty te mogą być także udokumentowane innymi dowodami, o których mowa w cyt. § 13 i 14 ww. rozporządzenia, o ile zawierają one wszystkie elementy wymienione w § 12 ust. 3 pkt 2 ww. rozporządzenia. Oznacza to, że w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym wydruki z systemu komputerowego (raporty oraz rachunek generowane przez administratora) nie stanowią w świetle ww. przepisów rozporządzenia dowodów księgowych, na podstawie których możliwe jest dokonanie zapisu w prowadzonej dla celów ewidencyjnych podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Raporty te nie spełniają bowiem wszystkich wymogów określonych w tym rozporządzeniu, w szczególności dotyczących podpisów osoby uprawnionej do udokumentowania transakcji (wystawcy dokumentów). Z tej też przyczyny prowizji za pośrednictwo w sprzedaży oferowanych przez Wnioskodawcę aplikacji na telefony i tablety nie można ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jako koszt uzyskania przychodów.

Wobec powyższego, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że jego zdaniem może ująć ww. prowizje jako koszt uzyskania przychodów w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów na podstawie opisanych dokumentów, należało uznać za nieprawidłowe.

Zauważyć jednakże należy, że prowadzenie ewidencji księgowej przez podmiot gospodarczy ma w szczególności na celu umożliwić ustalenie w sposób rzetelny wysokości przychodów z działalności gospodarczej oraz kosztów ich uzyskania. A w konsekwencji również prawidłowości wywiązania się z obowiązków podatkowych w tym zakresie. Analizując dokumenty, w toku ewentualnego postępowania podatkowego, właściwy organ podatkowy bierze pod uwagę nie tylko przedłożoną przez stronę księgę podatkową i dokumenty które stanowiły podstawę ujęcia zapisów w tej księdze, lecz również wyjaśnienia i inne dokumenty przedłożone w trakcie tego postępowania. W myśl bowiem art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być zatem również wydruki (raporty) generowane z systemu internetowego pośrednika wraz z zawartą umową pośrednictwa, czy też wydruki potwierdzające wysokość wpływu środków na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Tym samym ustalając podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym podatnik może uwzględnić nie tylko zapisy dokonane w ewidencji księgowej lecz także inne dowody i dokumenty, z których jednoznacznie i bezspornie wynikać będzie fakt poniesienia wydatków w celu uzyskania przychodów i ich wysokość.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie dotyczącym pytania ujętego we wniosku jako drugie wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.