IBPBI/1/415-347/13/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 21 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków z tytułu zwrotu zleceniobiorcy poniesionych przez niego kosztów podróży oraz wartości diet i ryczałtów - jest prawidłowe.

W dniu Biura 21 stycznia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków z tytułu zwrotu zleceniobiorcy poniesionych przez niego kosztów podróży oraz wartości diet i ryczałtów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w ramach, której wykonuje usługi transportowe samochodami ciężarowymi przewożącymi rzeczy w Polsce, do krajów Unii Europejskiej oraz innych krajów. Kierowcy (zleceniobiorcy), na podstawie umowy zlecenia, wykonują przewozy samochodami należącymi do Wnioskodawczyni. Wszystkie koszty tj. leasingu, paliwa, oleju, opłat drogowych, serwisu i inne opłaty związane z prowadzeniem usług transportowych ponosi Wnioskodawczyni, a kierowcy (zleceniobiorcy) otrzymują tylko zapłatę za kierowanie pojazdami. Wszystkie koszty świadczenia usług transportowych są

prawidłowo udokumentowane i ściśle związane z przychodem uzyskanym z wykonywania tych usług. Wnioskodawczyni wypłaca diety, ryczałty za nocleg, od których nie nalicza podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istotne elementy opisu stanu faktycznego zawarto również we własnym stanowisku Wnioskodawczyni w sprawie, gdzie wskazano iż obowiązek ponoszenia wydatków wynika z zawartych umów zlecenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej można zaliczyć wydatki poniesione tytułem zwrotu kosztów podróży (diet, ryczałtów za nocleg), osobom świadczącym usługi na podstawie umowy zlecenia, od których nie pobrano podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy, prawidłowo udokumentowane wydatki poniesione tytułem zwrotu kosztów delegacji, w związku z podróżami zleceniobiorcy, wynikające z zawartej (w formie pisemnej) umowy zlecenia, wypłacone zgodnie z odrębnymi przepisami osobom nie będących Jej pracownikami, można zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, o ile wykaże, iż pozostają one w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przez Nią przychodami z tego źródła przychodów. Zleceniodawca ma bowiem prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów takie wydatki, związane z podróżą zleceniobiorcy jak diety, ryczałty za nocleg, do wysokości należności faktycznie wypłaconych zleceniobiorcy. Wnioskodawczyni uważa, że może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów wypłacone zleceniobiorcy koszty podróży (diety, ryczałty za nocleg), od których nie pobrała zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni wykonuje usługi transportowe samochodami ciężarowymi przewożącymi rzeczy w Polsce, do krajów Unii Europejskiej oraz innych krajów. Kierowcy (zleceniobiorcy), na podstawie umowy zlecenia, wykonują przewozy samochodami należącymi do Wnioskodawczyni. Wszystkie koszty tj. leasingu, paliwa, oleju, opłat drogowych, serwisu i inne opłaty związane z prowadzeniem usług transportowych ponosi Wnioskodawczyni, a kierowcy (zleceniobiorcy), otrzymują tylko zapłatę za kierowanie pojazdami. Wnioskodawczyni wypłaca diety, ryczałty za nocleg (od których nie nalicza podatku dochodowego od osób fizycznych) - jak wskazano we własnym stanowisku w sprawie obowiązek ponoszenia tych wydatków wynika z zawartych umów zlecenia.

Mając powyższe na względzie zauważyć należy, iż w treści art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia, co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Wnioskodawczynię tytułem diet, bądź innych należności, w związku z wyjazdami osób, niebędących Jej pracownikami, którym na podstawie zawartych umów zleciła Ona wykonanie określonych usług (czynności).

Zatem niezależnie od tego, czy wypłacane osobom niebędącym pracownikami (zleceniobiorcom) środki pieniężne będą elementem wynagrodzenia, czy też na podstawie odrębnych przepisów, dietą lub inną należnością, wypłacaną w związku z podróżami ww. osób, mogą stanowić u Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodów, jeśli oczywiście spełniają przesłanki zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów, bądź też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz zostaną prawidłowo udokumentowane.

Nadmienić przy tym należy, iż na możliwość zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, nie ma wpływu okoliczność, czy świadczenia te korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych u zleceniobiorców. Przy czym, stosownie do zakresu (przedmiotu) wniosku, wskazać należy, iż kwestia ta nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej. Jeżeli jednak Wnioskodawczyni chce w tym zakresie uzyskać interpretację indywidualną - winna wystąpić z odpowiednim wnioskiem ORD-IN.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.