IBPBI/1/415-337/09/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 23 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 10 czerwca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków związanych z remontem zakupionego lokalu użytkowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków związanych z remontem zakupionego lokalu użytkowego.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 1 czerwca 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 10 czerwca 2009 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność jako osoba fizyczna, rozlicza się na zasadach podatku liniowego 19% i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Zakupiono lokal użytkowy przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej - usługowej. Lokal mieści się w starym, przedwojennym budynku. Wymaga gruntownego remontu. Wymianie ulegnie stara instalacja elektryczna, centralne ogrzewanie, instalacja wodno-kanalizacyjna i sanitarna. Konieczna jest również wymiana okien, drzwi. Odnowić należy również tynki i podłogi. Wentylacja jest grawitacyjna, mało wydajna w tych pomieszczeniach, planuje się również jej remont. Zostaną dostawione ścianki działowe.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż wnioskodawca nie jest właścicielem całego budynku, jedynie lokalu mieszczącego się w nim. Budynek jest budowlą przedwojenną, a zakupiony lokal wymaga gruntownego remontu. Konieczność przeprowadzenia gruntowego remontu, uniemożliwia prowadzenie działalności gospodarczej w tym lokalu i jego użytkowania. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, lokal zaś zakupiono celem jej rozszerzenia. Planuje się przed rozpoczęciem użytkowania lokalu przeprowadzenie remontu, który obejmie wymianę istniejących, starych w bardzo złym stanie użytkowym instalacji wewnątrz lokalu. Wymianie ulegnie też stolarka okienna i drzwi. Konieczne jest odnowienie tynków i wymiana podłóg. Zostanie doprowadzona instalacja gazowa. W miejsce istniejących, drewnianych ścianek działowych zamontowane zostaną ścianki kartonowo-gipsowe. Dopiero po przeprowadzeniu tych remontów możliwe będzie rozpoczęcie użytkowania tego lokalu i prowadzenie działalności usługowej. Zakupiony lokal został ujęty w ewidencji środków trwałych w październiku 2008 r., a amortyzowany jest od listopada 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wydatki związane z wymianą istniejących już starych instalacji, z wymianą stolarki, odnowieniem tynków i wymianą starych podłóg mogą być zakwalifikowane do bieżących wydatków (kosztów) związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Czy koszt postawienia ścianki działowej podnosi wartość środka trwałego (budynku), czy też jest kosztem remontu. Zaliczanym do bieżących wydatków firmy.

Zdaniem wnioskodawcy, wydatki związane z remontem istniejących już wewnątrz lokalu instalacji: elektrycznej, ogrzewania, sanitarnej, wodno-kanalizacyjnej i wentylacyjnej, a także wydatki związane z wymianą stolarki, odnowieniem tynków i podłóg - winny stanowić bieżący koszt związany z działalnością gospodarczą, a nie stanowić wielkości podnoszącej wartość środka trwałego. Jedynie doprowadzenie i montaż instalacji gazowej, której na wyposażeniu lokalu nie było, mogłoby podnieść wartość środka trwałego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być ponoszony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

* musi być należycie udokumentowany.

Z powyższego wynika, iż aby dany wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy jego poniesieniem a uzyskanym przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła przychodów.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowy lokal nie będzie wykorzystywany w prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej do momentu przeprowadzenia w nim gruntownego remontu, ponieważ obecny stan tego lokalu uniemożliwia jego użytkowanie. Zatem wydatki związane z jego remontem i przystosowaniem do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej - na skutek braku ww. związku - nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał również, iż ww. lokal został ujęty w ewidencji środków trwałych w październiku 2008 r. i jest amortyzowany od listopada 2008 r. Jednakże zauważyć należy, iż stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Z powyższego wynika, iż budynek (lokal) może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

* stanowi on własność lub współwłasność podatnika,

* został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),

* jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.

Jak wynika z wniosku, w chwili nabycia przedmiotowego lokalu nie był zdatny do użytku ponieważ przed rozpoczęciem prowadzenia w nim działalności gospodarczej wymagał gruntownego remontu i przystosowania do potrzeb prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej. Konieczność przeprowadzenia w nim ww. prac uniemożliwiła jego użytkowanie.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż lokal ten nie spełnia podstawowego kryterium uznania go za środek trwały; nie jest on w całości kompletny i zdatny do użytku. Nie mógł zatem, zostać uznany za środek trwały w prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. W efekcie odpisy amortyzacyjne dokonywane od jego wartości początkowej nie mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów tej działalności.

Przedmiotowy lokal należy więc wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dopiero po zakończeniu prac związanych z jego remontem i adaptacją.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy.

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. (art. 22g ust. 3 ww. ustawy). Przy czym katalog wydatków zwiększających wartość początkową nabytego środka trwałego nie ma charakteru zamkniętego.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż po oddaniu ww. lokali do użytkowania do kosztów uzyskania przychodów będzie można zaliczyć odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej, którą zgodnie z cyt. wyżej przepisami będzie stanowić cena nabycia ww. lokalu, powiększona o poniesione na ten lokal, właściwie udokumentowane nakłady związane z jego remontem i przystosowaniem do potrzeb pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, wskazane we wniosku wydatki warunkujące jego zdatność do użytkowania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej dodać należy do wydatków związanych z jego nabyciem, a suma końcowa będzie jego wartością początkową stanowiącą podstawę odpisów amortyzacyjnych.

Z uwagi na powyższe przedstawione we wniosku stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.