IBPBI/1/415-311/13/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 27 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej kwot wypłacanych użytkownikom sieci afiliacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 27 marca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej kwot wypłacanych użytkownikom sieci afiliacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność, którą można określić jako zintegrowana forma reklamy on-line. Są to zintegrowane działania on-line, łączące różne formy reklam, jak i aktywności internetowej. Reklamodawcy zlecający wykonanie konkretnych czynności nie płacą Wnioskodawcy za powierzchnię reklamową sensu stricte, ale kupują określony efekt. Reklamodawcy płacą za konkretną akcję. Jest to bardzo popularny system na świecie, który w języku angielskim określany jest jako CPA czyli "cost per action", co oznacza stawka za wykonanie konkretnej akcji. Wnioskodawca otrzymuje od sieci afiliacyjnej wypłaty w dolarach amerykańskich za wykonane na stronach czynności (czynności wynikające z aktywności użytkowników). Wypłaty te oparte są na regulaminach sieci afilacyjnych. Sieć afiliacyjna to firma, która udostępnia reklamę na opisanych we wniosku zasadach. Ponieważ warunkiem istnienia tych reklam i otrzymywania należności jest aktywność użytkowników, więc bez aktywności użytkowników ta forma reklamy nie mogłaby istnieć i działalność tego typu nie mogłaby być prowadzona w sposób dający ekonomiczny sens. W związku z powyższym, część kwot, które Wnioskodawca otrzymuje od firmy afiliacyjnej, przekazuje użytkownikom, którzy korzystają z tej formy aktywności (w oparciu o regulamin określający za jaką ilość i rodzaj aktywności jest naliczana jaka kwota). Kiedy więc dany użytkownik uzbiera na swoim koncie określoną ilość punktów przeliczonych na kwotę, wówczas Wnioskodawca przekazuje mu wypłatę na jego konto, za pośrednictwem paypal, payza lub przelewem bankowym. W momencie przekazania użytkownikowi tej kwoty, Wnioskodawca sporządza dowód księgowy, w którym zgodnie z zasadami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwota przeliczana jest na złotówki (zgodnie z zasadami przeliczania różnic kursowych) i ten dowód księgowy rozliczany jest, jako koszt w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a pod dowodem księgowym załączony jest dowód przelewu w dolarach amerykańskich na rzecz tego użytkownika. Użytkownicy korzystając z portalu powodują, że włącza się dana reklama. Za efekty tej reklamy firmy afiliacyjne płacą Wnioskodawcy, czyli podmiotowi prowadzącemu zintegrowaną formę reklamy on-line. Wnioskodawca uzyskuje więc przychody z tytułu wygenerowanych efektów reklamowych na zasadach wspomnianych powyżej, a użytkownicy uzyskują wypłaty od Wnioskodawcy, wynikające z generowanego przez nich ruchu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłata na rzecz użytkowników kwot związanych z ich aktywnością na stronach internetowych (portalach), którymi zarządza firma Wnioskodawcy, jest kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że koszty uzyskania przychodu są to koszty poniesione w celu zyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Ponieważ koszty, o których mowa we wniosku nie są wymienione w art. 23, Wnioskodawca uważa, że wydatki poniesione przez Niego na wypłatę na rzecz użytkowników kwot, które osiągnął w ramach przychodu od reklamodawców, są prawidłowo traktowane, jako koszty uzyskania przychodu. Podatnik, co do zasady, ma obowiązek udokumentowania poniesionych przez siebie kosztów. Dowodem poniesienia tego kosztu przez Wnioskodawcę będzie przekazanie osobom wymienionym powyżej kwot w formie przelewu bankowego oraz sporządzenie na tę okoliczność dowodu księgowego. Ten dowód księgowy jest księgowany w książce przychodów i rozchodów po stronie kosztów. Zdaniem Wnioskodawcy, są to koszty potrącalne, ponieważ stanowią wydatki konieczne, pożyteczne i niezbędne dla uzyskania określonego przychodu. Są one więc wydatkami poniesionymi w związku z uzyskaniem konkretnego przychodu, co wynika z faktu, że za reklamy zamieszczone w sieci Wnioskodawca uzyskuje określone kwoty, a kwoty te są uzyskiwane w wyniku aktywności użytkowników. Właśnie za tą aktywność, generowaną przez uczestników portalu wypłacane są tym użytkownikom konkretne kwoty. W związku z faktem, że kwoty uzyskane od reklamodawców są przychodem, więc kwoty przekazywane uczestnikom portalu, dzięki którym generowane są te przychody, niewątpliwie należy uznać za koszty uzyskania przychodu. Zdaniem Wnioskodawcy, koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich szerzej rozumianej celowości a więc dążenia do uzyskania przychodu. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu musi istnieć zależność pomiędzy tym wydatkiem a możliwością uzyskania dochodu z tego tytułu. W przedmiotowej sprawie niewątpliwie mamy do czynienia z taką sytuacją. Przy takim więc założeniu, kosztami uzyskania przychodu są wydatki racjonalnie poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodu tak, aby przynosiło ono przychody także w przyszłości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podkreślić przy tym należy, iż obowiązek wykazania celowości ponoszonych wydatków, ich racjonalności z punktu widzenia zakresu i rozmiaru prowadzonej działalności gospodarczej oraz ich związku z uzyskaniem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodu, należy do podatnika. Kwestia ta może zostać zweryfikowana przez upoważnione organy administracji skarbowej w toku prowadzonego ewentualnie postępowania.

Artykuł 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia kwot wypłacanych użytkownikom portali internetowych, z tytułu ich aktywności na tych portalach w katalogu wydatków, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Zatem możliwość zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej należy oceniać pod kątem spełnienia przez nie kryteriów wymienionych w cyt. art. 22 ust. 1 ww. ustawy, tj. w szczególności poprzez pryzmat ich związku z uzyskaniem przychodu, bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie zintegrowanej formy reklamy on-line. Od reklamodawców uzyskuje przychody, których wysokość uzależniona jest od aktywności użytkowników portali internetowych. Bez aktywności użytkowników, ww. forma reklamy nie mogłaby istnieć. W związku z powyższym, Wnioskodawca wypłaca użytkownikom kwoty w oparciu o regulamin określający za jaką ilość i rodzaj aktywności są one naliczane. Użytkownik zbiera na swoim koncie punkty, które zostają przeliczone na pieniądze, które Wnioskodawca wypłaca mu za pośrednictwem systemów paypal, payza lub przelewem bankowym. Na tą okoliczność Wnioskodawca sporządza dowód księgowy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie możliwość uzyskiwania przez Wnioskodawcę przychodów z opisanej we wniosku formy reklamy, a także ich wysokość uzależniona jest od aktywności użytkowników portali, to wypłacane tym użytkownikom (zgodnie z regulaminem) kwoty mogą (co do zasady) stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej pod warunkiem należytego ich udokumentowania. Zgodzić się zatem należy z Wnioskodawcą, iż warunkiem zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu jest ich właściwe udokumentowanie dowodem księgowym, przy czym podkreślić należy, iż dowód ten winien spełniać wymogi określone w przepisach regulujących zasady prowadzenia ewidencji księgowej w formie wybranej przez Wnioskodawcę. Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze wynikające z prowadzonej działalności gospodarczej w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Sporządzany przez Wnioskodawcę dowód księgowy winien zatem spełniać przesłanki wskazane w § 12-14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.