IBPBI/1/415-284/14/ŚS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 marca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 10 marca 2014 r.), uzupełnionym 26 maja 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem opłat miesięcznych związanych z korzystaniem z karty M. - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 marca 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem opłat miesięcznych związanych z korzystaniem z karty M. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 19 maja 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-284/14/ŚS oraz Znak: IBPP2/443-256/14/KO, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 26 maja 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca współpracuje z firmą zewnętrzną, na rzecz której świadczy usługi związane m.in. z zarządzaniem projektami informatycznymi, usługami marketingowymi, itd. W umowie jaką z ww. firmą podpisał został zawarty zapis w ramach współpracy wykonawca (czyli działalność gospodarcza Wnioskodawcy) zobowiązany jest używać karty, którą dostarczy mu zleceniodawca (firma z którą Wnioskodawca) współpracuje oraz zapis, który wskazuje, że jest on zobowiązany pokryć koszty tej karty w wysokości 97,60 zł netto miesięcznie. Koszty te ma opłacać na podstawie miesięcznych faktur wystawionych przez ww. firmę. Powyższe zapisy umowy zostały zaproponowane, ponieważ firma dla której Wnioskodawca pracuje wychodzi z założenia, że dzięki temu, że będzie on aktywnie używał tej karty, jego wydajność i jakość pracy będzie wyższa. Wnioskodawca wskazał, że w jego przypadku koszt zakupu karty był jednym z warunków podpisania umowy, czyli uzyskania przychodu. W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 21 maja 2014 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że karta M. uprawnia do wstępu do większości obiektów rekreacyjnych, takich jak baseny, kluby fitness, hale sportowe. Rezygnacja z karty może doprowadzić do pogorszenia relacji z klientem i doprowadzić nawet do obniżenia kontraktu lub jego wypowiedzenia przez klienta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ponoszone w związku z wykupieniem karty wydatki (wynikające z miesięcznych faktur wystawianych przez głównego klienta) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, bez tego kosztu (karty M.) nie mógłby podpisać kontraktu, i uzyskać obecnych dochodów. Jest kosztem uzyskania przychodu, który można wliczyć w koszty prowadzenia działalności. W uzupełnieniu wniosku wskazano ponadto, że koszty poniesione w związku z kartą M.... były jednym z elementów uzyskania przychodów na obecnym poziomie. W związku z tym stanowią koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

* celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,

* wydatek musi być prawidłowo udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości. Podkreślić przy tym należy, że ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Podatnik zaliczając określone wydatki do kosztów podatkowych musi wykazać związek przyczynowo-skutkowy lub przedstawić rzeczowe argumenty wskazujące na ich celowość i racjonalność z punktu widzenia uzyskiwania przychodów z działalności gospodarczej, czy też zachowania lub zabezpieczenia ww. źródła przychodów. Wydatki powyższe nie mogą również zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tylko i wyłącznie w sytuacji, jeśli nie mają one charakteru osobistego, bowiem wydatki osobiste nie mają na celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, czy też zachowania lub zabezpieczenia tego źródła przychodu. W konsekwencji wydatki ponoszone w celach prywatnych (osobistych) nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ze stanu faktycznego (opisu zdarzenia przyszłego) sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca współpracuje z firmą zewnętrzną, na rzecz której świadczy usługi związane m.in. z zarządzaniem projektami informatycznymi, usługami marketingowymi, itp. W umowie jaką z ww. firmą podpisał został zawarty zapis wskazujący, że w ramach współpracy wykonawca zobowiązany jest używać karty, którą dostarczy mu zleceniodawca. Firma dla której Wnioskodawca pracuje wychodzi z założenia, że dzięki temu, że będzie aktywnie używał karty jego wydajność i jakość pracy będzie wyższa. Karta ta uprawnia do wstępu do większości obiektów rekreacyjnych, takich jak baseny, kluby fitness, hale sportowe. Wnioskodawca wskazał, przy tym, że zakup karty był jednym z warunków podpisania umowy, czyli uzyskania przychodu, a rezygnacja z niej mogłaby doprowadzić do pogorszenia relacji gospodarczej z kontrahentem, a nawet doprowadzić do obniżenia kontraktu lub jego wypowiedzenia. Wnioskodawca ponosi koszty korzystania z karty na podstawie faktur wystawianych co miesiąc przez jego kontrahenta.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) stwierdzić należy, że pomimo, iż konieczność poniesienia wskazanych we wniosku wydatków jest następstwem, zawartej z kontrahentem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej umowy to wydatki te nie mogą stanowić kosztów podatkowych, bowiem mają one stricte osobisty charakter. Związane są bowiem z utrzymaniem kondycji fizycznej osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Stanowią spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby. Wydatki na utrzymanie kondycji fizycznej są powszechnie ponoszone przez obywateli. Mają one na celu poprawę jakości życia, samopoczucia i zachowanie zdrowia. Nie sposób tym samym twierdzić, że przedmiotowe wydatki mają związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, w szczególności gdy działalność tak jest prowadzona w zakresie zarządzania projektami informatycznymi, usługami marketingowymi itp. W ocenie tut. Organu nie można zatem uznać, że ww. wydatki mają związek z uzyskiwanym przez Wnioskodawcę przychodem czy też, że zmierzają do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Tym samym nie mogą być uznane za koszty podatkowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz w zakresie zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.