IBPBI/1/415-279/10/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2010 r. (data wpływu do Organu 16 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 31 maja 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu, wydatków związanych z remontem lokalu, który będzie wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 marca 2010 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu, wydatków związanych z remontem lokalu, który będzie wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 18 maja 2010 r. Znak: IBPB II/2/415-368/10/MM, IBPB II/2/415-369/10/MM, IBPB I/1/415-27/10/AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 31 maja 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem budynku (zabytkowej kamienicy), z której osiąga dochody z tytułu wynajmowania lokalu użytkowego.

W ostatnich miesiącach podjął się:

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

* budynek, o którym mowa we wniosku to budynek mieszkalno-handlowy, piętrowy,w 1/6 podpiwniczony, ma mury z kamienia i cegły, stropy drewniane, dach drewniany kryty papą. Posiada instalację elektryczną, wodno-kanalizacyjną i gazową, podłogi z desek heblowanych. Fundamenty i mury nośne budynku datowane są na przełom XV i XVI wieku. Na parterze znajdują się wyłącznie lokale użytkowe: lokal handlowy o powierzchni 37 m² (który wynajmuje), lokal będący pawilonem wystawowym o powierzchni 70 m², lokal handlowy o powierzchni 43 m², oraz lokal handlowy o powierzchni 23 m². Na piętrze znajduje się lokal mieszkalny o powierzchni 109 m², dla którego zostanie zmieniony sposób użytkowania z mieszkalnego na użytkowy - przyszła szkoła językowa, w której Wnioskodawca będzie samodzielnie prowadził działalność gospodarczą. Pozostałą cześć piętra zajmuje nieużytkowy taras. Lokale mieszkalne i użytkowe znajdujące się w budynku stanowią odrębne nieruchomości. Przypadający na Wnioskodawcę udział wynosi #189; całości budynku.

* lokal, w którym będzie prowadzona działalność gospodarcza, nie będzie środkiem trwałym w tej działalności.* wydatki na remont ww. lokalu ponosi wyłącznie sam Wnioskodawca,* prowadzone prace remontowe mają wyłącznie charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie pierwotną zdolność użytkową budynku (pierwotny stan techniczny budynku) i obejmują: wzmocnienie belek stropowych między parterem a piętrem oraz między piętrem a nieużytkowym poddaszem poprzez dołożenie nowych belek stropowych po obu stronach starych, które są w dużym stopniu spróchniałe, wymiana okien ze starych drewnianych na nowe drewniane z zachowaniem pierwotnego kształtu (podział wraz ze szprosami konstrukcyjnymi), wymiana nadproży drewnianych oraz kamienno ceramicznych na stalowe, przemurowania pęknięć o szerszych szczelinach, sklejanie większych szczelin metodą monolityzacji (sklejanie żywicami epoksydowymi pod ciśnieniem).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy wydatki poniesione na remont lokalu, w którym prowadzona będzie działalność gospodarcza, mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu.

Do jakich kosztów można zaliczyć poniesione materialnie koszty remontu tego lokalu, jeżeli nie jest możliwym ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów z najmu

nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na remont lokalu, w którym będzie prowadzona działalność gospodarcza mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu, ponieważ poniesione były w celu osiągnięcia przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest współwłaścicielem budynku, w którym znajduje się m.in. wyodrębniony prawnie lokal mieszkalny, który od wielu lat był pustostanem. Obecnie Wnioskodawca uzyskuje przychody z najmu lokali znajdujących się w ww. budynku. Natomiast w sierpniu 2010 r. zamierza rozpocząć prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej i w ramach tej działalności zamierza wykorzystywać ten lokal mieszkalny. Lokal ten nie będzie stanowił środka trwałego w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Obecnie w lokalu tym przeprowadzane są prace remontowe, a po ich przeprowadzeniu zostanie zmienione przeznaczenie tego lokalu na użytkowy. Jak wskazał Wnioskodawca, prowadzone prace mają wyłącznie charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie pierwotną zdolność użytkową budynku (pierwotny stan techniczny budynku).

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu, dlatego w odniesieniu do remontu należy stosować definicję sformułowaną w przepisach prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika. Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, czyli przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją środka trwałego, mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten środek. Przebudową jest rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, nie powodująca jednak zwiększenia ani jego powierzchni, ani też kubatury. Rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni lub kubatury budynku. Rekonstrukcja to ponowna budowa, w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w tej przestrzeni, którą dotychczas elementy te zajmowały. Zazwyczaj dotyczy elementów zużytych lub zniszczonych. Adaptacja natomiast polega na przystosowaniu obiektu do nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił, a modernizacja to unowocześnienie, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej. Po drugie, wynikiem ulepszenia musi być wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do wartości z dnia jego przyjęcia do używania. Po trzecie, warunkiem zaliczenia wydatków na ulepszenie, do wydatków zwiększających wartość środka trwałego w powyższym rozumieniu jest uzyskanie wymiernych korzyści tego ulepszenia, które mogą się wyrażać np. wydłużeniem okresu używania środka ulepszonego w stosunku do stanu poprzedniego, zwiększeniem jego zdolności wytwórczej, podwyższeniem jakości produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i zmniejszeniem kosztów ich eksploatacji. Efekt wymiernego ulepszenia środka trwałego powinien wystąpić nie na skutek porównania stanu przed dokonaniem nakładów i po tym fakcie, ale porównania stanu z dnia przyjęcia środka trwałego do używania oraz po dokonaniu ulepszenia.

Z powyższego wynika jednoznacznie, że istotnym dla oceny robót jako ulepszenia ma porównanie stanu obiektu przed przeprowadzeniem robót budowlanych, rodzaju robót i stanu obiektu po ich dokonaniu.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie wskazane we wniosku prace miały na celu przywrócenie stanu pierwotnego nieruchomości, a w wyniku ich wykonania nie nastąpiło ulepszenie lokalu, który Wnioskodawca zamierza wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej, to wydatki poniesione na ten cel mają charakter remontowy i co do zasady mogą bezpośrednio stanowić koszty uzyskania przychodu.

Jednakże, z uwagi na fakt, iż ww. lokal nie był (jest) przedmiotem najmu, wydatki poniesione na jego remont nie mogą zostać zaliczone do koszów uzyskania przychodu z najmu.

Wydatki te mogą jednak zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej, którą Wnioskodawca zamierza rozpocząć w sierpniu 2010 r. Bowiem jak wynika z definicji kosztów zawartej w cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszystkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Skoro zatem Wnioskodawca ponosi wydatki m.in. na remont lokalu, który następnie będzie wykorzystywał na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - szkoły językowej, to czyni to z zamiarem uzyskiwania przychodów z tej działalności w przyszłości. W związku z powyższym wydatki poniesione na remont ww. lokalu, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w momencie jej rozpoczęcia.

Zauważyć jednocześnie należy, iż jeżeli przewidywany okres wykorzystania przedmiotowego lokalu w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej przekroczy

1 rok to lokal ten w istocie będzie środkiem trwałym. Wynika to już z samej definicji środka trwałego. Zgodnie bowiem z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środkami trwałymi są budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Nadmienia się, iż w zakresie kosztów wymienionych w pkt 1 i 2 wniosku ORD-IN zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.