IBPBI/1/415-264/12/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, z dnia 21 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 2 marca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 9 maja 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków z tytułu zużycia energii elektrycznej oraz sposobu ich dokumentowania - jest prawidłowe,

W dniu 23 lutego 2012 r. do Urzędu Skarbowego wpłynął ww. wniosek z dnia 21 lutego 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków z tytułu zużycia energii elektrycznej oraz sposobu ich dokumentowania.

Pismem z dnia 29 lutego 2012 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego przekazał ww. wniosek do tut. Biura, celem załatwienia zgodnie z właściwością. W związku bowiem ze zmianą przepisów w zakresie wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, jaka nastąpiła z dniem 1 lipca 2007 r., wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej podlegają rozpatrzeniu przez działających w imieniu Ministra Finansów wyznaczonych Dyrektorów Izb Skarbowych, na podstawie przepisów Rozdziału 1a Ordynacji podatkowej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 27 kwietnia 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-264/12/WRz wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 9 maja 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na świadczeniu usług dostępu do sieci Internet. Jest zarejestrowanym w URE Operatorem Telekomunikacyjnym. Na potrzeby działalności gospodarczej korzysta z jednego pomieszczenia w domu jednorodzinnym, do którego posiada tytuł własności. Dla zapewnienia ww. usług konieczne jest nieprzerwane utrzymanie w ruchu kilkunastu urządzeń odpowiedzialnych za utrzymanie sieci, w szczególności serwera, routerów, przełączników punktów dostępowych, mostków i innych, które zasilane są energią elektryczną. Wnioskodawca nadmienia, że w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą został Mu naliczony wyższy podatek od nieruchomości. Wykorzystywana i zgłoszona dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej powierzchnia (10 m² wystarczająca dla potrzeb prowadzonej działalności) jest nieadekwatna w stosunku do ilości zużycia energii przez cały budynek dla potrzeb bytowych mieszkańców - ilość zużywanej energii elektrycznej jest większa niż wynikałoby to z proporcji powierzchni. Obecnie Wnioskodawca nie zalicza kosztów energii elektrycznej do kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

W jaki sposób można obliczyć (zmierzyć) energię elektryczną pobraną na potrzeby utrzymania w ruchu infrastruktury sieci teleinformatycznej i jej koszt zaliczyć w koszty uzyskania przychodu.

Czy dla powyższego celu można przyjąć zużycie energii na poziomie danych znamionowych urządzeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę faktyczny związek ponoszonych kosztów z osiąganym przychodem, koszty energii elektrycznej, zużytej na potrzeby zasilania urządzeń wchodzących w skład sieci komputerowej (teleinformatycznej), służącej do zapewnienia dostępu do sieci Internet powinien wliczyć do kosztów uzyskania przychodu. W celu obliczenia mocy zainstalowanych urządzeń można:

W ocenie Wnioskodawcy, najtańszym sposobem jest sposób przedstawiony w punkcie 2, choć najwygodniejszym sposobem byłby sposób przedstawiony w punkcie 1 - pomiar bezpośredni. W przypadku awarii któregokolwiek z urządzeń, niemal natychmiast podstawiane jest nowe, w związku z czym w trakcie działania sieci nie ma przerw w odbiorze energii elektrycznej. W przypadku awarii sieci zasilającej, urządzenia korzystają z zasilaczy UPS, które w czasie, kiedy sieć elektryczna jest dostępna magazynują energię w akumulatorach, oddając ją w czasie braku zasilania podstawowego. Wnioskodawca posiada umowę z zakładem energetycznym na dostarczanie energii elektrycznej w dwóch taryfach. Biorąc pod uwagę fakt, że urządzenia sieciowe pracują w trybie ciągłym (bez ich wyłączania), zdaniem Wnioskodawcy, należy przyjąć średnio - dobową wartość kilowatogodziny (kWh), obliczoną wg podanego we wniosku wzoru. Łączne koszty energii elektrycznej Wnioskodawca chciałby obliczyć wg wzoru: sumaryczna moc wszystkich zainstalowanych urządzeń x 24 x ilość dni (dni - odpowiednio dla danego miesiąca)/1000. Otrzymany wynik, stanowiący łączną liczbę kilowatogodzin, Wnioskodawca chciałby następnie pomnożyć przez średnia dobową wartość kilowatogodziny (kWh).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być w sposób należyty udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Wydatki z tytułu zużycia energii elektrycznej dotyczące pomieszczeń i urządzeń wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, bez wątpienia są wydatkami mogącymi stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W sytuacji wykorzystywania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jedynie części nieruchomości, wydatki z tytułu zużycia energii elektrycznej na potrzeby tej działalności, co do zasady można rozliczać stosując proporcję wielkości powierzchni wykorzystywanej w działalności gospodarczej do całej powierzchni nieruchomości (chyba że możliwe jest ustalenia faktycznego zużycia energii). Zauważyć jednakże należy, iż w praktyce życia gospodarczego występują szczególne sytuacje, w których np. z uwagi na przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej i rodzaj wykorzystywanych w niej urządzeń, zużywających dużą (wyższą niż przeciętnie) ilość energii elektrycznej, niemożliwe jest precyzyjne, czy choćby przybliżone, ustalenie w ww. sposób, jaka część poniesionych wydatków stanowi koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, a jaka wydatki nie związane z tą działalnością. Tak też jest w przedmiotowej sprawie.

Odnosząc powyższe do treści opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, iż obie przedstawione przez Wnioskodawcę we wniosku, metodologie określenia wysokości wydatków z tytułu zużycia energii elektrycznej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, uznać należy za prawnie dopuszczalne, bowiem przepisy prawa podatkowego nie wprowadzają w tym zakresie ograniczeń. Konieczne jest jednak należyte udokumentowanie ww. wydatków. Zaznaczyć przy tym należy, iż w myśl § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.), podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą sporządzać dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie: nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Przy czym, w myśl § 14 ust. 2 pkt 7 ww. rozporządzenia, dowodami wewnętrznymi można udokumentować m.in. wydatki związane z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele.

W świetle pozyższego podstawą do udokumentowania przedmiotowych wydatków, winna stanowić faktura za zużycie prądu, otrzymana z zakładu energetycznego oraz załączony do niej dowód wewnętrzny, wskazujący wysokość wydatku z tytułu zużycia energii elektrycznej na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, obliczonego wg przyjętej przez niego metodologi.

Zauważyć również należy, iż to na Wnioskodawcy spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Nadmienić także należy, iż zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, jak również prawidłowość zastosowania ww. metodologi, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania wymienionego we wniosku jako trzecie wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.