IBPBI/1/415-25/12/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 5 stycznia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wskazanego we wniosku składnika majątku oraz sposobu ustalenia wartości początkowej przedmiotowego składnika majątku - jest prawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

W dniu 5 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wskazanego we wniosku składnika majątku oraz sposobu ustalenia jego wartości początkowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Małżonkowie jako osoby fizyczne prowadzą działalność gospodarczą. Wnioskodawca prowadzi firmę budowlaną. Żona Wnioskodawcy prowadzi firmę, której podstawowym przedmiotem działalności jest wynajem nieruchomości. Między małżonkami występuje wspólność majątkowa. Żona Wnioskodawcy w ramach działalności gospodarczej wybudowała halę produkcyjną z częścią biurową, na działce stanowiącej współwłasność małżonków. Obiekt został wybudowany przez firmę prowadzoną przez Wnioskodawcę oraz firmy "zewnętrzne". Obecnie użytkowana jest część administracyjna i socjalna, w której Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Pomiędzy firmami prowadzonymi przez żonę Wnioskodawcy, a Wnioskodawcę została podpisana umowa najmu pomieszczeń. Na podstawie umowy, żona Wnioskodawcy wystawia co miesiąc fakturę za czynsz Wnioskodawcy. W pierwszych miesiącach 2012 r. (luty lub marzec) cała hala zostanie odebrana przez odpowiednie służby i oddana do użytkowania. Część produkcyjną również będzie wykorzystywał Wnioskodawca do działalności gospodarczej. W umowie najmu została również uwzględniona część produkcyjna. Wnioskodawca prowadzi pełną księgowość, tj. księgi handlowe, żona Wnioskodawcy podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy po oddaniu do użytkowania całej hali, Wnioskodawca może wprowadzić do ewidencji środków trwałych tą nieruchomość i ją amortyzować, a amortyzacja będzie stanowić koszt uzyskania przychodów.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie. Skoro cały obiekt będzie wykorzystywał Wnioskodawca, to powinien On wprowadzić go do ewidencji środków trwałych oraz amortyzować, a amortyzacja będzie kosztem uzyskania przychodów. Do wyceny wartości początkowej hali Wnioskodawca powinien przyjąć cenę nabycia usług i materiałów w przypadku firm "zewnętrznych" wykonujących prace oraz koszt wytworzenia w zakresie robót wykonanych przez jego firmę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 22g ust. 11 tej ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Zatem środki trwałe (zarówno te, które podlegają amortyzacji - budynek, jaki i te które amortyzacji niepodlegają - grunt) wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych według wartości początkowej najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych, który jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia, określa art. 22g ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie wytworzenia we własnym zakresie uważa się koszt wytworzenia. Art. 22g ust. 4 cytowanej ustawy stanowi, że za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych. Natomiast żona Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości. Między małżonkami istnieje wspólność majątkowa (współwłasność ustawowa). Żona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wybudowała halę produkcyjną z częścią biurową, na działce będącej współwłasnością małżonków. Obiekt został wybudowany przez firmę Wnioskodawcy oraz firmy "zewnętrzne". W dniu złożenia wniosku użytkowana była wyłącznie część administracyjna i socjalna ww. nieruchomości, w której Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, jednakże początkiem 2012 r. cała hala miała zostać dopuszczona do użytkowania, a jej część produkcyjna miała być również wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż skoro wyłącznie Wnioskodawca będzie wykorzystywał na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazany we wniosku składnik majątku (halę), stanowiący wspólność majątkową małżeńską, to będzie mógł przedmiotowy środek trwały ująć w prowadzonej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a do kosztów uzyskania przychodów tej działalności zaliczać odpisy amortyzacyjne dokonywane od całej wartości początkowej tego środka trwałego, zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, wartość początkową tego środka trwałego należy ustalić w myśl cyt. wyżej art. 22g ust. 1 pkt 2 i ust. 4 ww. ustawy, tj. w wysokości odpowiadającej kosztowi jego wytworzenia. Koszt ten winien ustalić w oparciu o dokumentację zgromadzoną przez jego małżonkę, która wybudowała (wytworzyła) ten budynek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (wartość usług obcych oraz świadczonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, wynikająca ze zgromadzonych faktur VAT).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmieniać należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.