IBPBI/1/415-24/12/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 5 stycznia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków z tytułu czynszu najmu wskazanego we wniosku składnika majątku (druga część pytania oznaczonego we wniosku Nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 5 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków z tytułu czynszu najmu wskazanego we wniosku składnika majątku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Małżonkowie jako osoby fizyczne prowadzą działalność gospodarczą. Wnioskodawca prowadzi firmę budowlaną. Żona Wnioskodawcy prowadzi firmę, której podstawowym przedmiotem działalności jest wynajem nieruchomości. Między małżonkami występuje wspólność majątkowa. Żona Wnioskodawcy w ramach działalności gospodarczej wybudowała halę produkcyjną z częścią biurową, na działce stanowiącej współwłasność małżonków. Obiekt został wybudowany przez firmę prowadzoną przez Wnioskodawcę oraz firmy "zewnętrzne". Obecnie użytkowana jest część administracyjna i socjalna, w której Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Pomiędzy firmami prowadzonymi przez żonę Wnioskodawcy, a Wnioskodawcę została podpisana umowa najmu pomieszczeń. Na podstawie umowy, żona Wnioskodawcy wystawia co miesiąc fakturę za czynsz Wnioskodawcy. W pierwszych miesiącach 2012 r. (luty lub marzec) cała hala zostanie odebrana przez odpowiednie służby i oddana do użytkowania. Część produkcyjną również będzie wykorzystywał Wnioskodawca do działalności gospodarczej. W umowie najmu została również uwzględniona część produkcyjna. Wnioskodawca prowadzi pełną księgowość, tj. księgi handlowe, żona Wnioskodawcy podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy czynsz najmu dotyczący ww. a wynajmowanego od żony Wnioskodawcy obiektu stanowi koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

(druga część pytania oznaczonego we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, czynsz najmu nie stanowi kosztu uzyskania przychodu prowadzonej prze niego działalności gospodarczej. Wnioskodawca uważa, że popełnił błąd podpisując umowę najmu z żoną. Ponieważ między małżonkami występuje wspólność majątkowa, to oboje małżonkowie mają równy udział w majątku. Każde z małżonków ma prawo korzystania z rzeczy na równych zasadach, w tym pobierania pożytków i innych przychodów oraz ponoszenia wydatków i ciężarów związanych z rzeczą wspólną. W związku z powyższym, zawarcie z Wnioskodawcą umowy najmu budynku nabytego w trakcie trwania małżeństwa ze wspólnych środków jest prawnie nieskuteczne, bowiem nieruchomość ta stanowi wspólność ustawową małżeńską. Skoro umowa nie rodzi skutków prawnych, to Wnioskodawca nie może wydatków z tytułu czynszu najmu ww. nieruchomości zaliczać do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Znak: IPTPB1/415-110/11-2/ASZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosunki majątkowe między małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Listę przedmiotów majątkowych stanowiących odrębny majątek każdego z małżonków zawiera art. 33 ww. ustawy.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest wspólnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego małżonków. Zgodnie z art. 43 § 1 cytowanej ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Współwłasność bowiem, skoro nie została wyłączona, ani zniesiona prawomocnym wyrokiem sądu, bądź umową majątkową małżeńską - rodzi prawo korzystania z rzeczy na równych zasadach przez każdego z małżonków, w tym pobierania pożytków i innych przychodów oraz ponoszenia wydatków i ciężarów związanych z rzeczą wspólną.

Zatem, jeśli składnik majątkowy został nabyty lub wytworzony w czasie trwania wspólności ustawowej i nie stanowi odrębnego majątku danego małżonka, stanowi on dorobek małżonków bez względu na to czy został zakupiony (wytworzony) na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków, czy też dla celów prywatnych.

Współmałżonkowie będący współwłaścicielami mają równe prawo korzystania z rzeczy wspólnej oraz obowiązek dbania o nią. Zawieranie z żoną umowy najmu pomieszczeń w hali, wybudowanej na działce, stanowiącej współwłasność majątkową małżeńską jest prawnie nieskuteczne (nie rodzi skutków prawnych), bowiem ten składnik majątku objęty jest również wspólnością ustawową małżeńską (łączną).

W sytuacji, gdy małżonkowie prowadzą odrębnie pozarolniczą działalność gospodarczą, a na prawach majątkowej wspólności ustawowej są współwłaścicielami nieruchomości, a tym samym posadowionego na niej budynku, to każdy z nich ma prawo wykorzystywać go dla potrzeb prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej bez potrzeby sporządzania umowy najmu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych. Natomiast żona Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości. Między małżonkami istnieje wspólność majątkowa (współwłasność ustawowa). Żona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wybudowała halę produkcyjną z częścią biurową, na działce będącej współwłasnością małżonków. Obiekt został wybudowany przez firmę Wnioskodawcy oraz firmy "zewnętrzne". W dniu złożenia wniosku użytkowana była tylko część administracyjna i socjalna ww. nieruchomości, w której Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, jednakże początkiem 2012 r. cała hala miała zostać dopuszczona do użytku, a jej część produkcyjna miała być również wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Pomiędzy firmami żony a męża została podpisana umowa najmu pomieszczeń. Na podstawie umowy, firma żony wystawia co miesiąc fakturę za czynsz firmie męża.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż zawartą między małżonkami umowę najmu części nieruchomości stanowiącej ich współwłasność, uznać należy za nierodzącą skutków prawnych. W konsekwencji, wydatki poniesione z tytułu przedmiotowego najmu nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmieniać należy, iż w zakresie dotyczącym powstania u żony Wnioskodawcy przychodu podatkowego z tytułu czynszu najmu wskazanego we wniosku składnika majątku oraz pytania Nr 2, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.