IBPBI/1/415-224/10/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 3 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od zakupionego środka trwałego (paralotni) jest prawidłowe.

W dniu 3 marca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od zakupionego środka trwałego (paralotni).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza zakupić na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej paralotnię, która będzie służyła celom informacyjnym i reklamowym. Czasza paralotni opatrzona będzie informacjami na temat usług świadczonych przez firmę wraz z nazwą firmy lub logo. Loty paralotnią odbywać się będą regularnie na terenie województwa i wykonywane będą przez właściciela firmy, posiadającego stosowne uprawnienia.

Wartość paralotni kwalifikuje przedmiotowy wydatek, jako wydatek na zakup środka trwałego, w związku z tym urządzenie to będzie wprowadzone do ewidencji środków trwałych i amortyzowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatek na zakup paralotni (poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne), będzie stanowił w firmie koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek na zakup paralotni w celach informacyjnych i reklamowych, poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, będzie stanowił koszt uzyskania przychodów w firmie.

Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W wyniku analizy zamkniętego katalogu wydatków nie będących kosztami, zawartego w ww. art. 23 nie stwierdzono, aby opisany wydatek na zakup paralotni (jako środka trwałego) znajdował się wśród wymienionych tam wydatków. W związku z rosnącą konkurencją na rynku, przedsiębiorstwa zmuszone są do poszukiwania nowych źródeł pozyskiwania klientów. Decyzja o poniesieniu wydatku na paralotnię, której czasza zawiera informacje o firmie, podjęta została z myślą o oryginalnej metodzie zachęcenia potencjalnych klientów do korzystania z usług firmy, zatem zakup będzie miał związek z osiąganym przychodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione i racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca ma zamiar zakupić na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej paralotnię, która będzie służyła celom informacyjnym i reklamowym. Czasza paralotni opatrzona będzie informacjami na temat usług świadczonych przez firmę wraz z nazwą firmy lub logo. Loty paralotnią odbywać się będą regularnie na terenie województwa i wykonywane będą przez właściciela firmy posiadającego stosowne uprawnienia. Paralotnia będzie wprowadzona do ewidencji środków trwałych i amortyzowana.

Wnioskodawca podejmując decyzję o zakupie paralotni uznał, iż będzie to oryginalna metoda zachęcenia potencjalnych klientów do korzystania z usług firmy, zatem zakup będzie miał związek z osiąganym przychodem.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Są nimi m.in. wymienione w art. 23 ust. 1 pkt 23, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wobec braku definicji ustawowej pojęcia "reprezentacja", należy posłużyć się wykładnią językową. "Słownik języka polskiego" pod redakcją prof. Stanisława Dubisza definiuje reprezentację, jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to każde działalnie skierowane do istniejącego lub potencjalnego kontrahenta podatnika lub osoby trzeciej, w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku przedsiębiorcy, określenia korzystnych warunków i ułatwienia zawarcia umowy. Wydatki na reprezentacje to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, podkreślenia swojego profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę.

Odnosząc się do przedstawionej definicji, można przyjąć, że wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wskazane w art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, odnoszą się jedynie do wydatków na reprezentację, a nie na reklamę.

Pojęcie reklamy również nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, dlatego aby wskazać znaczenie tego pojęcia, należy posłużyć się wykładnią językową. Według "Słownika języka polskiego" (PWN, Warszawa 1989), reklama jest "rozpowszechnianiem informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwaleniem kogoś, zalecaniem czegoś".

Reklama jest więc działaniem mającym na celu zachęcanie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów bądź skorzystania z konkretnych usług.

Zgodnie z przyjętym poglądem doktryny prawa podatkowego, za reklamę można uznać działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Należy zatem stwierdzić, iż każde działanie podatnika zmierzające do promowania swoich wyrobów i usług, bądź promowanie przedsiębiorstwa niezależnie od rodzaju działań, nosi znamiona działalności reklamowej, a ta, jako nie wymieniona w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może być przez podatnika uznana za koszty uzyskania przychodów, na zasadach określonych w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Umieszczenie na czaszy paralotni informacji na temat usług świadczonych przez firmę wraz z nazwą firmy lub logo, spełnia funkcję reklamową, gdyż zmierza do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, co w efekcie może wpłynąć na zwiększenie zainteresowania ofertą handlową podatnika i tym samym na zwiększenie przychodów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że odpisy amortyzacyjne od zakupionej paralotni, będącej środkiem trwałym Wnioskodawcy, będą mogły stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy amortyzacyjne powinny być dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.