IBPBI/1/415-177/09/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana B., przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 24 lutego 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych w związku z wynajmem mieszkania - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 lutego 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych w związku z wynajmem mieszkania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą o profilu konsultacje w zakresie transportu międzynarodowego. Jedynym odbiorcą usług jest podmiot zarejestrowany w mieście B. Z tego powodu aby należycie wypełniać warunki umowy musi stale przebywać na terenie tego miasta. Dlatego musiał się rozejrzeć za jakimś hotelem bądź mieszkaniem. Z przyczyn czysto ekonomicznych wybrał mieszkanie. Podpisał umowę najmu na czas określony do 31 sierpnia 2009 r. czyli do czasu świadczenia usług dla ww. podmiotu. Wnioskodawca jest obywatelem Włoch, mieszka na stałe we Włoszech, tam też posiada dom, żonę i rodzinę. Nigdy nie zamierzał osiedlać się w Polsce a jedynym powodem przebywania w Polsce jest dobrze płatna praca (działalność gospodarcza). Tym samym nie realizuje w Polsce potrzeb mieszkaniowych a jedynie hotelowe. Jak tylko interesy pójdą źle, wypowie umowę o najem i czym prędzej wróci do rodzinnych Włoch. W Polsce trzymają go tylko sprawy zarobkowe. Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce zgodnie z przepisami art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczenie przez niego usług doradczych dla podmiotu polskiego następuje w ramach prowadzonej przez niego na terenie Polski pozarolniczej działalności gospodarczej. Działalność ta opodatkowana jest na zasadach ogólnych. Nie prowadzi na terenie Włoch działalności gospodarczej, nie mieszka na terytorium Polski a do domu tj. Włoch wraca mniej więcej co drugi weekend.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty najmu lokalu opisanego powyżej można uznać za koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem wnioskodawcy ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie podkreśla, iż kosztem uzyskania są wszystkie koszty związane z uzyskaniem przychodu za wyjątkiem kosztów wymienionych w tzw. katalogu negatywnym. Koszt wynajmu lokalu w celu odbycia częstych podróży służbowych w to samo miejsce, nie jest wymieniony jako koszt "negatywny". Tak więc skoro jest ściśle związany z uzyskaniem przychodu, może być traktowany jako koszt uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Za podróż służbową osoby prowadzącej działalność gospodarczą uznać należy wykonywanie zadania w ramach prowadzonej działalności poza miejscowością lub poza granicami kraju, w którym znajduje się siedziba przedsiębiorcy lub stałe miejsce wykonywania tej działalności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca jest obywatelem Włoch, podlegającym obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski. Prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą na terytorium miasta B. Jedynym odbiorcą usług świadczonych przez wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności jest podmiot zarejestrowany w tym mieście. Charakter prowadzonej działalności wymaga stałego przebywania wnioskodawcy na terenie ww. miasta. W związku z tym wnioskodawca wynajął lokal mieszkalny, w którym przebywa stale, z wyjątkiem okresowych wyjazdów do Włoch (mniej więcej co drugi weekend).

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym wnioskodawca nie odbywa na terenie Polski podróży służbowej, bowiem miejscowość, w której świadczy usługi jest tożsama z miejscem prowadzenia działalności. We wniosku nie wskazano także, iż przedmiotowy lokal jest w jakikolwiek sposób wykorzystywany w prowadzonej działalności. Wobec powyższego uznać należy, iż wynajem ww. lokalu ma na celu zaspokojenie osobistych potrzeb mieszkaniowych wnioskodawcy. Dlatego też wydatki poniesione na wynajem tego lokalu nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z uwagi na powyższe przedstawione we wniosku stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 - 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.