IBPBI/1/415-169/09/ESZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana F. przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 20 luty 2009 r.) uzupełnionym w dniu 27 kwietnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży prawa wieczystego użytkowania niezabudowanej nieruchomości gruntowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 lutego 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży prawa wieczystego użytkowania niezabudowanej nieruchomości gruntowej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 15 kwietnia 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia co też nastąpiło w dniu 27 kwietnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie aktu notarialnego w dniu 20 grudnia 2000 r. wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości składającej się z:

* działek gruntu będących w użytkowaniu wieczystym sprzedającego o powierzchni 1.02,00ha,

* budynku mieszkalnego o powierzchni użytkowej 1473 m ^2,

* budynku gospodarczego o powierzchni użytkowej 55 m ^2,

* budynku gospodarczego o powierzchni użytkowej 40 m ^2,

Nieruchomości te posiadają odpowiednie wpisy w Wydziale Ksiąg Wieczystych prowadzonych przez Sąd Rejonowy. W grudniu 2000 r. prawo użytkowania wieczystego działek gruntu oraz własność budynków stanowiących odrębną nieruchomość zostały wniesione do prowadzonej działalności gospodarczej. W 2008 r. nastąpił podział opisanych nieruchomości, w ten sposób, że została wydzielona geodezyjnie nieruchomość niezabudowana o łącznej powierzchni 0.57,02ha.

W dniu 14 kwietnia 2008 r. na podstawie aktu notarialnego zostało sprzedane, w stanie wolnym od jakichkolwiek obciążeń i roszczeń osób trzecich, Spółce z o.o. (posiadającej w Polsce sieć supermarketów) prawo wieczystego użytkowania niezabudowanych działek gruntu o powierzchni 0.57,02ha objętych księgą wieczystą Sądu Rejonowego.

Na podstawie sporządzonego aktu wystawiono fakturę VAT i wierzytelność ujęta została w rejestrze jako VAT należny. W cytowanym wyżej akcie notarialnym w paragrafie 1 pkt 2 lit. p) wskazano, iż sprzedający zapewnia, że: "prowadzi działalność gospodarczą (...) wpisaną do ewidencji działalności gospodarczej prowadzoną przez Prezydenta Miasta, posiadającego numer identyfikacji podatkowej (NIP) i dodaje, że powyższą przedmiotową nieruchomość zbywa w ramach prowadzonej działalności gospodarczej."

Wnioskodawca nadmienia, że pomimo zaewidencjonowania w księgach handlowych zakupionych w 2000 r. nieruchomości, sprzedane w 2008 r. prawo wieczystego użytkowania niezabudowanych działek gruntu o powierzchni 0.57,02ha nigdy nie było formalnie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej tzn. nie zostały odliczone żadne koszty i tym samym nie pomniejszono podatku dochodowego od osób fizycznych. Nie został również obniżony podatek VAT z tytułu zakupu ww. nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawca wskazał, iż:

* nieruchomości wskazane we wniosku z dnia 27 lutego 2009 r. zostały nabyte przez wnioskodawcę jako osobę nie prowadzącą działalności gospodarczej i wprowadzone do firmy w formie własnego wkładu. W ewidencji księgowej były środkami trwałymi w budowie, nie były jednak wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, która głównie polega na sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych i furgonetek.

* pozarolniczą działalność gospodarczą wnioskodawca prowadzi od 14 listopada 1998 r. jako osoba fizyczna w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Prezydenta Miasta,

* przedmiot działalności określa załączone do uzupełnionego wniosku zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej z dnia 4 grudnia 2008 r.

* Z zaświadczenia tego wynika, iż wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek.

* wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisany wyżej przypadek podlega zwolnieniu z podatku dochodowego osób fizycznych zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy w brzmieniu z przed 1 stycznia 2007 r....

Zdaniem wnioskodawcy, z uwagi na fakt iż zakup nieruchomości opisanych w części F wniosku nastąpił w 2000 r., a sprzedaży jej części tj. prawa wieczystego użytkowania niezabudowanych działek dokonano w 2008 r., oraz że przedmiotowe działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, nie występuje konieczność opodatkowania przedmiotowej sprzedaży podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawca wskazał ponadto, iż ww. nieruchomości zostały jedynie formalnie wniesione do prowadzonej działalności w formie wkładu zaewidencjonowane w postaci środków trwałych w budowie i nie były nigdy wykorzystywane do prowadzonej działalności. Przedstawiony stan faktyczny jest zatem całkowicie odmienny od stanu przedstawionego w wyroku NSA z dnia 30 stycznia 2009 r. (II FSK 1545/2007), co dodatkowo uzasadnia przedstawione stanowisko i brak obowiązku podatkowego przy sprzedaży dokonanej w 2008 r.

W opinii wnioskodawcy nie występuje konieczność opodatkowania sprzedaży przedmiotowych działek, ponieważ faktycznie nigdy nie były wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, a warunkiem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest faktycznie ich wykorzystywanie w działalności.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

W świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) odpłatne zbycie nieruchomości może stanowić źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lub w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 tej ustawy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy - przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ww. aktu prawnego, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

* nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

* nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.

W przypadku zatem, gdy co najmniej jedna z ww. przesłanek nie zostanie spełniona wówczas przychód ze sprzedaży nieruchomości stanowi przychód ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą m.in. w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek. Wskazane we wniosku nieruchomości zostały w miesiącu ich nabycia (grudzień 2000 r.) wniesione do prowadzonej działalności gospodarczej i ujęte w prowadzonych w związku z tą działalnością księgach handlowych. W 2008 r. wnioskodawca dokonał podziału ww. nieruchomości, wydzielając prawo wieczystego użytkowania niezabudowanych działek gruntu o powierzchni 0,5702 ha. W dniu 14 kwietnia 2008 r. dokonał zbycia ww. prawa wieczystego użytkowania gruntu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zbycie ww. nieruchomości w ramach, a więc w wykonaniu prowadzonej działalności gospodarczej, której przedmiotem jest m.in. obrót nieruchomościami, wyłącza możliwość zaliczenia uzyskanego w wyniku dokonania tej czynności przychodu do innego niż działalność gospodarcza źródła przychodu.

Bez znaczenia przy tym jest okoliczność, iż przedmiotowa nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz nie była wykorzystywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Uznanie tej nieruchomości za składnik majątku prowadzonej działalności gospodarczej oraz jej zbycie w wykonaniu tej działalności jest wystarczającą przesłanką dla uznania uzyskanego z tego zbycia przychodu, za przychód ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.