IBPBI/1/415-1479/14/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 grudnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 9 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej odsetek od kredytu, o którym mowa we wniosku - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 grudnia 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej odsetek od kredytu, o którym mowa we wniosku.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W marcu 2014 r. Wnioskodawca zawarł umowę spółki cywilnej z bratem. Celem spółki jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Każdy z nich wniósł do spółki wkład o wartości 100.000 zł. Następnie w celu umożliwienia spółce realizacji celów, dla którego została ona utworzona każdy ze wspólników - poprzez zawarcie aneksu do umowy spółki cywilnej - zwiększył swój wkład do kwoty 443.500 zł. Zwiększony wkład każdego ze wspólników został sfinansowany poprzez zaciągnięcie kredytu bankowego. Obecnie wspólnicy dokonują spłaty tego kredytu wraz z odsetkami. Podkreślić należy, że powiększony wkład każdego ze wspólników jest wykorzystywany przez spółkę do realizacji celów gospodarczych, a tym samym do osiągania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym wspólnik spółki cywilnej ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odsetki od kredytu zaciągniętego w celu pokrycia wkładu do

spółki cywilnej, który to kredyt jest w całości wykorzystany do realizacji celu gospodarczego spółki cywilnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Przytoczone przepisy w jednoznaczny sposób pozwalają na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych, skapitalizowanych odsetek od kredytów wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej. W przedstawionym stanie faktycznym wspólnik spłaca raty kredytu wraz z odsetkami, który to kredyt jest w całości przeznaczony do osiągnięcia celu gospodarczego spółki cywilnej. Każdy więc ze wspólników powinien w kosztach uzyskania przychodów rozpoznać odsetki zapłacone przez tego wspólnika od kredytu przeznaczonego na zrealizowanie celów gospodarczych spółki cywilnej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Spółka cywilna jest umową, stosunkiem zobowiązaniowym zawartym pomiędzy co najmniej dwoma osobami, uregulowanym przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121, oznaczonej w dalszej części skrótem "k.c."). Zgodnie z art. 860 § 1 k.c., przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Spółka cywilna jest osobową spółką prawa cywilnego i tym samym nie posiada zdolności prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki, czyli osoby fizyczne, które są zobowiązane do prowadzenia spraw spółki, a majątek spółki stanowi majątek wspólny (współwłasność łączną) wszystkich wspólników, czyli osób fizycznych. W świetle powyższego, można stwierdzić, że spółka cywilna stanowi przedsiębiorstwo osób fizycznych. Potwierdza to także ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.), która w art. 4 ust. 2 wskazuje, że za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Generalną zasadą prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest więc ścisłe oraz nie budzące wątpliwości powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, przy czym cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać jako realny.

Zauważyć należy, że przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (doprowadzić do uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu). Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny, czy pozostaje on w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w marcu 2014 r. Wnioskodawca zawarł z bratem umowę spółki cywilnej, której przedmiotem działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Każdy ze wspólników wniósł do spółki wkład o wartości 100.000 zł. Następnie - poprzez zawarcie aneksu do umowy spółki cywilnej - każdy ze wspólników zwiększył swój wkład do kwoty 443.500 zł. Zwiększony wkład każdego ze wspólników został sfinansowany zaciągniętym kredytem bankowym. Wspólnicy dokonują spłaty tego kredytu wraz z odsetkami. Powiększony wkład każdego ze wspólników jest wykorzystywany przez spółkę do realizacji celów gospodarczych, a tym samym do osiągania przychodów.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że wydatki z tytułu spłaty odsetek od kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę na podwyższenie wkładu wniesionego do spółki cywilnej nie mogą stanowić dla niego kosztu podatkowego, ponieważ nie spełniają przesłanek ogólnych zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, wynikających z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te nie mają bowiem związku z osiąganiem przychodów z prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, ani też, z zachowaniem lub zabezpieczeniem tego źródła przychodów.

Zauważyć bowiem należy, że Wnioskodawca, zaciągnął wskazany we wniosku kredyt bankowy na podwyższenie wkładu w spółce cywilnej, a więc w istocie na zwiększenie swojego udziału kapitałowego w tej spółce. Kredyt ten nie został więc zaciągnięty w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej w celu pozyskania środków finansowych na potrzeby tej spółki. Bez znaczenia jest przy tym w tej mierze, że wniesione do spółki w formie wkładu środki pieniężne zostały wykorzystane na potrzeby spółki. Nie zmienił się bowiem, charakter i cel zaciągnięcia kredytu bankowego.

W konsekwencji spłata przez Wnioskodawcę zobowiązania wobec banku z tytułu kredytu, o którym mowa we wniosku nie ma żadnego wpływu na wysokość przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę cywilną. Nie można więc uznać, że wydatki w postaci odsetek od kredytu zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Zauważyć także należy, że wniesienie wkładu pieniężnego do spółki cywilnej jest czynnością neutralną podatkowo - nie generującą przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Nie sposób więc i z tej przyczyny twierdzić, że w związku z wniesieniem tego wkładu do spółki Wnioskodawca uprawniony jest do rozliczenia kosztów podatkowych w postaci odsetek od kredytu zaciągniętego na pozyskanie kapitału, z którego ten wkład został sfinansowany.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że odsetki od kredytu, o którym mowa we wniosku nie mogą stanowić dla Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić także należy, że w zakresie skutków powstałych na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, dla drugiego wspólnika spółki cywilnej, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.