IBPBI/1/415-1478/14/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 grudnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 9 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z użytkowaniem mieszkania w Belgii - jest prawidłowe.

W dniu 9 grudnia 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z użytkowaniem mieszkania w Belgii.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od kwietnia 2012 r. Wnioskodawca świadczy usługi informatyczne (w zakresie oprogramowania) dla klienta mającego siedzibę w Brukseli (Belgia). Usługi te nie mogą być wykonywane zdalnie ze względu na bezpieczeństwo danych oraz utworzenie zespołu roboczego w siedzibie klienta. W związku z tym podatnik wynajął w Brukseli mieszkanie (od osoby prywatnej, nieprowadzącej działalności gospodarczej), w którym przebywa w czasie wykonywania usług dla tego klienta, tj. miesięcznie około 25 dni kalendarzowych. W ciągu pozostałych dni w miesiącu Wnioskodawca przebywa w Polsce. W trakcie roku kalendarzowego Wnioskodawca przebywa w Brukseli ponad 183 dni, ale nie zamierza przenosić tam ośrodka interesów życiowych; jego stałe miejsce zamieszkania znajduje się na terytorium Polski. W Polsce Wnioskodawca osiąga przychody z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Dochody opodatkowane są "podatkiem liniowym". Działalność wykonywana na terytorium Belgii nie jest wykonywana przez położony tam zakład, a usługi świadczone są głównie w siedzibie klienta; w razie potrzeby także zdalnie z wynajmowanego mieszkania lub z Polski. W związku z wynajmem mieszkania Wnioskodawca ponosi koszty związane z mediami (prąd, gaz itd.) oraz koszty ubezpieczenia mieszkania. Przy czym ubezpieczenie dotyczy w istocie ubezpieczenia budynku oraz ubezpieczenia rzeczy w mieszkaniu. Ubezpieczenie budynku jest ubezpieczeniem obowiązkowym, a przy podpisywaniu umowy najmu mieszkania, aby otrzymać klucze do mieszkania najemca ma obowiązek przedstawić takie ubezpieczenie wynajmującemu. Poza tym w umowie najmu zawarta jest klauzula, zgodnie z którą ubezpieczenie takie należy co rok odnawiać. We wniosku Wnioskodawca wskazał ponadto, że w dniu 6 grudnia 2012 r. została wydana dla niego interpretacja indywidualna Znak: IBPBI/1/415-1147/12/BK, w której wskazano, że do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej może zaliczyć opłaty za najem mieszkania na terytorium Belgii.

Istotne elementy stanu faktycznego przedstawiono również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, gdzie wskazano, że koszt wynajmu mieszkania jest niższy niż koszt wynajmu pokoju hotelowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki z tytułu używania mieszkania (koszt mediów oraz ubezpieczenie mieszkania), będą stanowiły koszty uzyskania przychodu, w rozumieniu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które będą mogły pomniejszać przychody uzyskane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 - winno być tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W związku z powyższym, kosztami prowadzonej działalności gospodarczej będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Wynajęcie mieszkania w Brukseli jest pośrednio związane z osiąganiem przychodu, ponieważ ze względu na bezpieczeństwo danych oraz utworzoną przez klienta grupę roboczą - większość prac musi zostać dokonana w siedzibie kontrahenta. Poza tym, jak wskazuje Wnioskodawca, koszt wynajmu mieszkania jest niższy niż koszt pokoju hotelowego. Z tych też powodów koszty wynajmu mieszkania za granicą na czas wykonywania usług dla klienta zagranicznego mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. W opinii Wnioskodawcy, podobnie jak w przypadku kosztów związanych z wynajmem mieszkania, również wydatki ponoszone tytułem zapłaty za media (np. prąd, gaz, woda) w wynajmowanym mieszkaniu oraz wydatki związane z wykupionym ubezpieczeniem mieszkania pozostają w pośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami i mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie, bądź zabezpieczenie źródła przychodów) spoczywa na podatniku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca świadczy usługi informatyczne (w zakresie oprogramowania) dla klienta mającego siedzibę w Brukseli (Belgia). Usługi te nie mogą być wykonywane zdalnie ze względu na bezpieczeństwo danych oraz utworzenie zespołu roboczego w siedzibie klienta. W związku z tym podatnik wynajął w Brukseli mieszkanie (od osoby prywatnej, nieprowadzącej działalności gospodarczej), w którym przebywa w czasie wykonywania usług dla tego klienta, tj. miesięcznie około 25 dni kalendarzowych. W ciągu pozostałych dni w miesiącu podatnik przebywa w Polsce. W trakcie roku kalendarzowego Wnioskodawca przebywa w Brukseli ponad 183 dni, ale nie zamierza przenosić tam ośrodka interesów życiowych; jego stałe miejsce zamieszkania znajduje się na terytorium Polski. W Polsce Wnioskodawca osiąga przychody z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej. Dochody opodatkowane są "podatkiem liniowym". Działalność wykonywana na terytorium Belgii nie jest wykonywana przez położony tam zakład, a usługi świadczone są głównie w siedzibie klienta; w razie potrzeby także zdalnie z wynajmowanego mieszkania lub z Polski. W związku z wynajmem mieszkania Wnioskodawca ponosi koszty związane z mediami (prąd, gaz, woda) oraz koszty ubezpieczenia mieszkania. Przy czym ubezpieczenie dotyczy w istocie ubezpieczenia budynku oraz ubezpieczenia rzeczy w mieszkaniu. Ubezpieczenie budynku jest ubezpieczeniem obowiązkowym, a przy podpisywaniu umowy najmu mieszkania najemca, aby otrzymać klucze do mieszkania ma obowiązek przedstawić takie ubezpieczenie wynajmującemu. Poza tym w umowie najmu zawarta jest klauzula, zgodnie z którą ubezpieczenie takie należy co rok odnawiać. Co równie istotne, koszt wynajmu mieszkania jest niższy niż koszt wynajmu pokoju hotelowego.

Przechodząc do meritum sprawy, w pierwszej kolejności zauważyć należy, że w wydanej w wyniku rozpatrzenia wniosku Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej z 6 grudnia 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-1147/12/BK, wskazano, że wydatki poniesione na wynajem mieszkania w Belgii mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji, również wydatki związane z eksploatacją tego mieszkania poniesione tytułem mediów i obowiązkowego ubezpieczenia tego mieszkania, jako wydatki celowe, poniesione w celu uzyskania przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty podatkowe, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Należy zaznaczyć, że zgromadzone dokumenty nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do zawartej z wynajmującym umowy, czy też przelewów bankowych, stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez Wnioskodawcę tytułem mediów i ubezpieczenia wydatków. Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach w okolicach wynajmowanego mieszkania, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Jeżeli więc poniesione wydatki będą spełniać wszystkie wymienione powyżej warunki, to będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.