IBPBI/1/415-1452/12/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 7 września 2012 r.), uzupełnionym w dniu 19 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalania dochodu ze sprzedaży składnika majątku (samochodu osobowego) pozostałego na dzień likwidacji prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 7 września 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu ustalania dochodu ze sprzedaży składnika majątku (samochodu osobowego) pozostałego na dzień likwidacji prowadzonej działalności gospodarczej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 9 listopada 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-1094/12/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 19 listopada 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Do celów ewidencji podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów (metodą memoriałową). Charakter tej działalności nie wymaga zakupu samochodu ciężarowego, dlatego też w marcu 2012 r. Wnioskodawca zakupił samochód osobowy, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, ponieważ zamierza wykorzystywać go do celów prowadzonej przez Niego działalności. Wartość początkowa samochodu, przeliczona na złote według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do użytkowania, przewyższa równowartość 20.000 euro. Odpisy amortyzacyjne są dokonywane metodą liniową z tym, że odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote, nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Po upływie 3 - 4 lat użytkowania, Wnioskodawca zamierza sprzedaż ww. pojazd, a uzyskany z tego tytułu przychód zostanie w całości zaliczony do przychodów z działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 16 listopada 2012 r., Wnioskodawca wskazał m.in., że przedmiotowy samochód zostanie sprzedany po zakończeniu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, jako składnik majątku pozostały na dzień likwidacji tej działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży samochodu osobowego o wartości początkowej przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do użytkowania, będzie uprawniony do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie zbywanego pojazdu, niezliczonych do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży samochodu osobowego o wartości początkowej przewyższającej równowartość 20.000 euro, kosztem sprzedaży będą wydatki poniesione na nabycie zbywanego samochodu, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie. Zgodnie z art. 24 ust. 3b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wydatkami na nabycie zbywanych składników, nieazliczonymi do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie. Powyższy przepis odnosi się do wydatków "niezliczonych do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie", czyli również takich, które nie mogły być kosztem podatkowym dlatego, że zostały wymienione w katalogu tzw. kosztów negatywnych. Z przepisu tego wynika, że do kosztów podatkowych można zaliczyć nie tylko niezamortyzowaną część pojazdu, ale także dokonane już odpisy, które nie mogły być kosztem podatkowym. Dla ustalenia dochodu z odpłatnego zbycia składnika majątku, o którym mowa w art. 24 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma wydatek poniesiony na nabycie tego składnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie nadmienić należy, iż zakresie dot. sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży w okresie prowadzenia działalności gospodarczej samochodu osobowego uznanego za środek trwały w tej działalności, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.