IBPBI/1/415-1449/12/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 5 września 2012 r.), uzupełnionym w dniu 20 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania za przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej odszkodowania jakie Wnioskodawczyni otrzyma za utratę wartości pojazdu powstałą wskutek kolizji drogowej - jest prawidłowe.

W dniu 5 września 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie uznania za przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej odszkodowania jakie Wnioskodawczyni otrzyma za utratę wartości pojazdu powstałą wskutek kolizji drogowej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 9 listopada 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-1078/12/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 20 listopada 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Samochód osobowy należący do majątku prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej uległ wypadkowi. Samochód ten nie był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 48, tj. nie wykupiono polisy Auto Casco. Sprawcą wypadku był inny uczestnik ruchu, który został uznany za winnego tego zdarzenia. Naprawa samochodu została początkowo sfinansowana ze środków własnych, a następnie firma ubezpieczeniowa, w której sprawca zdarzenia miał polisę OC, wypłacił Wnioskodawczyni w dwóch ratach odszkodowanie w kwocie netto stwierdzając, że poszkodowana jest przedsiębiorcą zarejestrowanym, jako płatnik VAT (wskazano na możliwość odliczenia naliczonego podatku VAT).

W związku z uszkodzeniem pojazdu Wnioskodawczyni wynajęła samochód zastępczy, będący samochodem osobowym. Faktura z tego tytułu opiewała na kwotę netto 2.048,78 zł plus podatek VAT w kwocie 471,22 zł, z którego odliczeniu podlegała kwota w wysokości 60%, tj. 282,73 zł.

Dla przedmiotowego pojazdu zaprowadzono ewidencję przebiegu pojazdu. Kwota wynikająca z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu wyniosła 534,09 zł, którą zarachowano do kosztów uzyskania przychodu.

W dniu 27 lipca 2012 r. dokonano sprzedaży naprawionego pojazdu za kwotę 40.000 zł Z uwagi na fakt, iż firma ubezpieczeniowa dokonała zwrotu jedynie kwoty netto wydatków poniesionych na naprawę uszkodzonego pojazdu, wystąpiono z żądaniem do firmy ubezpieczeniowej o zwrot wydatków poniesionych na wynajem pojazdu zastępczego oraz wypłatę odszkodowania za utratę wartości samochodu uszkodzonego wskutek kolizji drogowej w kwocie 5.000,00 zł, to jest w wysokości różnicy pomiędzy kwotą uzyskaną ze sprzedaży przedmiotowego pojazdu w wysokości 40.000,00 zł, a wartością rynkową pojazdów z tego samego rocznika, to jest 45.000,00 zł.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 16 listopada 2012 r., Wnioskodawczyni wskazała, że:

* nie otrzymała wypłaty odszkodowania za utratę wartości pojazdu wskutek kolizji drogowej,

* w dniu 24 września 2012 r. otrzymała kwotę 1.000,00 zł stanowiącą jedynie część wydatków poniesionych na wynajem samochodu zastępczego, gdyż faktura opiewała na kwotę brutto 2.520,00 zł i kwotę netto 2.048,78 zł oraz podatek VAT w kwocie 471,22 zł, z którego odliczyła 60% podatku naliczonego w wysokości 283,00 zł,

* wykazana w ewidencji przebiegu pojazdu kwota wynikająca z przemnożenia ilości przejechanych kilometrów i stawki za 1km wynosiła 534,09 zł, natomiast wydatki obejmowały jedynie wyżej wymienioną fakturę za najem pojazdu zastępczego,

* Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy odszkodowanie otrzymane za utratę wartości pojazdu będzie stanowiło przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymane odszkodowanie z tytułu utraty wartości pojazdu będzie stanowiło przychód z działalności gospodarczej w dacie faktycznego otrzymania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż odszkodowanie otrzymana za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, co do zasady, stanowi przychód z działalności gospodarczej.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywała samochód osobowy, stanowiący składnik majątku związany z tą działalnością, który uległ wypadkowi drogowemu. Samochód ten nie był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprawcą wypadku był inny uczestnik ruchu, który został uznany za winnego tego zdarzenia. Naprawa samochodu została początkowo sfinansowana ze środków własnych, a następnie firma ubezpieczeniowa, w której sprawca zdarzenia miał polisę OC, wypłacił Wnioskodawczyni w dwóch ratach odszkodowanie w kwocie netto stwierdzając, że poszkodowana jest przedsiębiorcą zarejestrowanym, jako płatnik VAT (wskazano na możliwość odliczenia naliczonego podatku VAT). Z uwagi na fakt, iż firma ubezpieczeniowa dokonała zwrotu jedynie kwoty netto wydatków poniesionych na naprawę uszkodzonego pojazdu Wnioskodawczyni wystąpiła z żądaniem do firmy ubezpieczeniowej m.in. o wypłatę odszkodowania za utratę wartości przedmiotowego samochodu powstałą wskutek kolizji drogowej w kwocie 5.000 zł, to jest w wysokości różnicy pomiędzy kwotą uzyskaną ze sprzedaży ww. pojazdu w wysokości 40.000 zł, a wartością rynkową pojazdów z tego samego rocznika, to jest 45.000 zł. Wnioskodawczyni nie wypłacono jeszcze ww. odszkodowania.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawczyni zostanie wypłacone odszkodowanie z tytułu utraty wartości wskazanego we wniosku samochodu, będącego składnikiem majątku prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej, a więc odszkodowanie za szkodę dotyczącą składnika majątku związanego z prowadzoną działalności gospodarczą, to w momencie jego wypłaty będzie ono stanowić przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie nadmienić należy, iż w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.