IBPBI/1/415-1448/12/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 5 września 2012 r.), uzupełnionym w dniu 20 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków poniesionych z tytułu używania wynajmowanego samochodu zastępczego i jednocześnie zaliczenia do przychodów z tej działalności zwrotu poniesionych wydatków z tego tytułu - jest prawidłowe.

W dniu 5 września 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków poniesionych z tytułu używania wynajmowanego samochodu zastępczego i jednocześnie zaliczenia do przychodów z tej działalności zwrotu poniesionych wydatków z tego tytułu.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 9 listopada 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-1078/12/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 20 listopada 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Samochód osobowy należący do majątku prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej uległ wypadkowi. Samochód ten nie był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. nie wykupiono polisy Auto Casco. Sprawcą wypadku był inny uczestnik ruchu, który został uznany za winnego tego zdarzenia. Naprawa samochodu została początkowo sfinansowana ze środków własnych, a następnie firma ubezpieczeniowa, w której sprawca zdarzenia miał polisę OC, wypłaciła Wnioskodawczyni w dwóch ratach odszkodowanie w kwocie netto stwierdzając, że poszkodowana jest przedsiębiorcą zarejestrowanym, jako płatnik VAT (wskazano na możliwość odliczenia naliczonego podatku VAT).

W związku z uszkodzeniem pojazdu Wnioskodawczyni wynajęła samochód zastępczy, będący samochodem osobowym. Faktura z tego tytułu opiewała na kwotę netto 2.048,78 zł plus podatek VAT w kwocie 471,22 zł, z którego odliczeniu podlegała kwota w wysokości 60%, tj. 282,73 zł.

Dla przedmiotowego pojazdu zaprowadzono ewidencję przebiegu pojazdu. Kwota wynikająca z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu wyniosła 534,09 zł, którą zarachowano do kosztów uzyskania przychodu.

W dniu 27 lipca 2012 r. dokonano sprzedaży naprawionego pojazdu za kwotę 40.000,00 zł Z uwagi na fakt, iż firma ubezpieczeniowa dokonała zwrotu jedynie kwoty netto wydatków poniesionych na naprawę uszkodzonego pojazdu, wystąpiono z żądaniem do firmy ubezpieczeniowej o zwrot wydatków poniesionych na wynajem pojazdu zastępczego oraz wypłatę odszkodowania za utratę wartości samochodu uszkodzonego wskutek kolizji drogowej w kwocie 5.000 zł, to jest w wysokości różnicy pomiędzy kwotą uzyskaną ze sprzedaży przedmiotowego pojazdu w wysokości 40.000,00 zł, a wartością rynkową pojazdów z tego samego rocznika to jest 45.000,00 zł.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 16 listopada 2012 r., Wnioskodawczyni wskazała, że:

* nie otrzymała wypłaty odszkodowania za utratę wartości pojazdu wskutek kolizji drogowej,

* w dniu 24 września 2012 r. otrzymała kwotę 1.000,00 zł stanowiącą jedynie część wydatków poniesionych na wynajem samochodu zastępczego, gdyż faktura opiewała na kwotę brutto 2.520,00 zł i kwotę netto 2.048,78 zł oraz podatek VAT w kwocie 471,22 zł, z którego odliczyła 60% podatku naliczonego w wysokości 283,00 zł,

* wykazana w ewidencji przebiegu pojazdu kwota wynikająca z przemnożenia ilości przejechanych kilometrów i stawki za 1 km wynosiła 534,09 zł, natomiast wydatki obejmowały jedynie wyżej wymienioną fakturę za najem pojazdu zastępczego,

* Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

(pytania oznaczone we wniosku nr 2 i 5)

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki związane z użytkowaniem zastępczego samochodu osobowego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w wysokości poniesionych i udokumentowanych wydatków z tytułu wynajmu samochodu osobowego, tj. czynszu w kwocie brutto pomniejszonego o 60% odliczonego podatku od towarów i usług, jak i opłat parkingowych oraz opłat za autostrady, jednak do wysokości nie wyższej niż odpowiadającej kwocie wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, co wynika z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym os osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zwrot wydatków związanych z wynajęciem samochodu zastępczego w kwocie nie zarachowanej do kosztów uzyskania przychodu nie stanowiły przychodu z działalności gospodarczej na gruncie przepisów ustawy o podatku chodowym od osób fizycznych, natomiast w kwocie zarachowanej do kosztów uzyskania przychodów będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy,

* być właściwie udokumentowany.

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu, każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Stosownie do postanowień art. 23 ust. 5 ww. ustawy, przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 i 46, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Zaznaczyć także należy, iż podatnik zobowiązany jest posiadać dowody dokumentujące poniesienie wydatków (stwierdzające ich wysokość). Elementy jakie powinna zawierać prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu określa art. 23 ust. 7 ustawy.

Z powołanego wyżej przepisu art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem, iż nie wszystkie wydatki poniesione z tytułu używania samochodu osobowego niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych, a wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności. Do kosztów tych może zostać zaliczona tylko ta cześć wydatków, która nie przekracza kwoty wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, o której mowa w odrębnych przepisach. Pozostała część wydatków przekraczająca ww. kwotę nie może zostać zaliczona do kosztów uzyskania prowadzonej działalności gospodarczej.

Zauważyć przy tym należy, iż ustawodawca na gruncie prawa podatkowego nie definiuje pojęcia "wydatków z tytułu używania" należy w tym zakresie odwołać się do słownika języka polskiego, w którym, przez "wydatek" rozumie się "sumę, która ma być wydana" lub "sumę wydaną na coś", natomiast "używać" oznacza "stosować coś, użytkować, posługiwać się czymś, robić z czegoś użytek" (Słownik Współczesnego Języka Polskiego pod. red. Bogusława Dunaja, Warszawa 1996, s. 1200 i 1262). Są to zatem wszelkie sumy wydane w związku z posługiwaniem się rzeczą, korzystaniem z rzeczy.

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznać należy, iż "wydatkami z tytułu używania samochodu osobowego niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych" będą wszelkie wydatki, które podatnik ponosi w związku z wykorzystywaniem samochodu osobowego dla swoich potrzeb, jako podmiotu gospodarczego, np. takie jak zakup paliwa, koszty drobnych napraw i części zamiennych, przeglądów technicznych, opłaty parkingowe oraz za przejazd autostradą, pod warunkiem ich zgodnego z przepisami udokumentowania. Również wydatki z tytułu czynszu za najem, jako opłata za możliwość korzystania z rzeczy, mieszczą się w tym pojęciu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. W ramach tej działalności wykorzystywała samochód, stanowiący składnik majątku tej działalności, który uległ wypadkowi drogowemu. W związku z uszkodzeniem pojazdu Wnioskodawczyni wynajęła samochód zastępczy, będący samochodem osobowym. Faktura za wynajem ww. samochodu opiewała na kwotę netto 2.048,78 zł plus podatek VAT w kwocie 471,22 zł, z którego odliczeniu podlegała kwota w wysokości 60%, tj. 282,73 zł. Dla przedmiotowego samochodu zaprowadzono ewidencję przebiegu pojazdu. Kwota wynikająca z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu wyniosła 534,09 zł, którą zarachowano do kosztów uzyskania przychodu. W dniu 24 września 2012 r. Wnioskodawczyni otrzymała od firmy ubezpieczeniowej kwotę 1.000,00 zł stanowiącą zwrot części wydatków poniesionych na wynajem ww. samochodu zastępczego.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w przypadku wykorzystywania w działalności gospodarczej wynajętego samochodu osobowego, dla którego Wnioskodawczyni zaprowadziła ewidencję przebiegu pojazdu, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć poniesione i udokumentowane wydatki z tytułu użytkowania tego samochodu, tj. m.in. opłatę z tytułu najmu samochodu, opłaty parkingowe oraz opłaty za przejazd autostradą, jedynie do wysokości nieprzekraczającej kwoty wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, o której mowa w odrębnych przepisach. Natomiast pozostała część wydatków przekraczających ww. kwotę nie może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Odnosząc się natomiast do kwestii uznania za przychód z prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej otrzymanego od firmy ubezpieczeniowej zwrotu wydatków poniesionych z tytułu wynajmu i eksploatacji samochodu zastępczego wskazać należy, iż zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia majątkowe, uzyskane w związku z tą działalnością, o ile ustawa nie wyłącza ich z tej kategorii. Jednocześnie w art. 14 ust. 2 ww. ustawy, wymienione zostały przykładowe przysporzenia majątkowe stanowiące przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Katalog zawarty w tym przepisie nie ma jednak charakteru zamkniętego.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższy przepis wyłącza z przychodów z działalności gospodarczej kwoty zwrócone podatnikowi na pokrycie wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie, otrzymany od firmy ubezpieczeniowej zwrot wydatków poniesionych na wynajem samochodu zastępczego, w części odpowiadającej wydatkom zaliczonym do kosztów podatkowych, będzie stanowił przychód z prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Natomiast pozostała kwota zwrotu, nie będzie stanowiła przychodu z ww. źródła przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienić należy, iż w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.