IBPBI/1/415-13/09/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani K. przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 5 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziałów w nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 stycznia 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziałów w nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Aktem notarialnym z dnia 25 listopada 2008 r. wnioskodawczyni dokonała na rzecz jednego podmiotu sprzedaży:

Wydanie przedmiotowych nieruchomości (opisanych w pkt 1 i 2) nastąpi (ło) w dniu zapłaty całej ceny, co powinno było mieć miejsce w styczniu 2009 r., jednak nie później niż do dnia 31 stycznia 2009 r.

Prawo własności, o którym mowa w pkt 1 wnioskodawczyni nabyła na podstawie umowy sprzedaży w dniu 5 października 2005 r. Udział, o którym mowa w pkt 2 nabyła na podstawie umowy sprzedaży w dniu 5 października 2006 r. Zarówno prawo własności jak i udział stanowią majątek odrębny wnioskodawczyni (nie należą do wspólnego majątku małżeńskiego). Przedmiotowe nieruchomości w Rejestrze Gruntów są oznaczone jako B -tereny mieszkaniowe. Celem nabycia tych nieruchomości był zamiar wybudowania na nich w przyszłości budynku mieszkalnego na własne cele osobiste. Jednak jak wskazano we wniosku nie udało się ze względów finansowych podjąć działań zmierzających do wybudowania tego budynku. Częścią składową nieruchomości, w której wnioskodawczyni posiada udział (tj. nieruchomości opisanej w pkt 2) jest budynek mieszkalny, parterowy, o powierzchni zabudowy 77 m ^2, posiadający numer ewidencyjny 226. Budynek ten jest obecnie niezasiedlony i nadaje się do remontu. Jest wybudowany z kamienia, kryty papą i ma uszkodzony strop.

Do czerwca 1993 r. był zamieszkany.

Od czerwca 1993 r. budynek ten nie był zamieszkany. Nie był również wykorzystywany w innych celach (przez cały okres po czerwcu 1993 r. był tzw. pustostanem). Nie utracił jednak nigdy charakteru budynku mieszkalnego. Jednak z wypisu z kartoteki budynków Urzędu Miasta wynika, że pod numerem ewidencyjnym 226 wpisany jest budynek, którego funkcja określona jest jako inny budynek niemieszkalny. Wg wnioskodawczyni powstał błąd w określeniu funkcji tego budynku. Jej zdaniem prawdopodobnie w 2003 r. podczas aktualizacji ewidencji gruntów ktoś omyłkowo zakwalifikował ten budynek jako niemieszkalny, ponieważ nie był w tym okresie zasiedlony.

Od 2003 r. wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą, której przedmiotem w przeważającej części była sprzedaż komisowa pojazdów samochodowych. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej była opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych. Prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów. Była i jest nadal podatnikiem podatku do towarów i usług czynnym. We wrześniu 2008 r. zawiesiła działalność gospodarczą.

Do sierpnia 2008 r. działalność swą prowadziła również na terenie ww. nieruchomości (komis samochodowy). Jednakże przedmiotowe nieruchomości, ani żadna ich część, nigdy nie były składnikiem jej przedsiębiorstwa, tym samym nigdy nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Również nigdy nie ponosiła wydatków na ulepszenie lub modernizację tych nieruchomości. W działalności nigdy nie wykorzystywała budynku, który stanowi część składową nieruchomości w której posiada udział.

Od września 2008 r., to jest od czasu, gdy zawiesiła działalność gospodarczą przedmiotowe nieruchomości nie są już w ogóle używane w działalności gospodarczej.

We wniosku wskazano, iż w przedmiotowej sprawie została już wydana interpretacja indywidualna w dniu 5 grudnia 2008 r. IBPB1/415-720/08/TK, jednak na podstawie innego stanu faktycznego. We wcześniejszym wniosku podano, że nieruchomość, w której ma udział (tj. nieruchomość opisana w pkt 2), jest nieruchomością niezabudowaną (faktycznie jest zabudowana). Ponieważ wydana interpretacja dotyczy również sprzedaży nieruchomości opisanej w pkt 1, a w stosunku do tej nieruchomości opisany stan faktyczny był zgodny z rzeczywistością, pismem z dnia 23 grudnia 2008 r. Ministra Finansów wezwano do usunięcia naruszenia prawa, gdyż nie zgadzała się z jej stwierdzeniami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału wynoszącego 213/480 części w prawie własności zabudowanych działek o łącznej powierzchni 0,1425 ha stosować się będzie zasady określone dla przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy zasady określone dla przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) tej ustawy w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r....

Zdaniem wnioskodawczyni, do przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziałów w nieruchomości stosować się będzie zasady określone dla przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

Przychód będzie opodatkowany na zasadach określonych w art. 28 ust. 1-4 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

W niniejszej sprawie sprzedaż udziałów nie nastąpi bowiem w wykonaniu działalności gospodarczej. Zdaniem wnioskodawczyni sprzedaży dokonała jako osoba fizyczna, a nie "przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą". Udziały te, nie stanowiły nigdy składników majątku przedsiębiorstwa wnioskodawczyni, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Sama okoliczność, że przedmiotowa nieruchomość była przez wnioskodawczynię czasowo wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej nie może kwalifikować tej nieruchomości, czy tez udziałów w tej nieruchomości jako składników majątku przedsiębiorstwa. Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była ujęta przez wnioskodawczynię w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Budynek będący częścią składową nieruchomości nigdy nie był amortyzowany.

Jak twierdzi wnioskodawczyni nie jest więc spełniony podstawowy warunek, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, dlatego też nie będzie miał zastosowania przepis art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy.

Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawczyni powołała wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 czerwca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 312/08.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) zmieniono zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej, do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ww. ustawie z dnia 26 lipca 1991 r., w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Odpłatne zbycie nieruchomości w świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych może stanowić źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lub w ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy - przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ww. aktu prawnego, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

* nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

* nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.

Odrębnym źródłem przychodów jest - wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy - pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku nie spełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Dlatego dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej. Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni dokonała zbycia przysługujących jej udziałów w nieruchomości gruntowej wykorzystywanej w ramach prowadzonej przez nią pozarolniczej działalności gospodarczej (komis samochodowy). Na przedmiotowej nieruchomości gruntowej znajdował się wskazany we wniosku budynek mieszkalny, który nigdy w tej działalności nie był wykorzystywany.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż na gruncie przedmiotowej sprawy przychody ze sprzedaży tej części przysługującej wnioskodawczyni nieruchomości, która wykorzystywana była w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej stanowić będzie, na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z tej działalności.

Natomiast przychód ze sprzedaży pozostałej, a przysługującej wnioskodawczyni części (udziałów w) nieruchomości (w tym wskazanego we wniosku budynku), która nie była wykorzystywana w ramach prowadzonej przez nią pozarolniczej działalności gospodarczej będzie przychodem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy (zważywszy, iż wskazane we wniosku udziały w nieruchomości nabyła ona w 2006 r.).

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku WSA w Warszawie, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów informuje, iż został wydany w indywidualnej sprawie i nie jest wiążący dla organów, których nie dotyczy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię

i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.