IBPBI/1/415-1293/12/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 18 października 2012 r.), uzupełnionym w dniach 17, 22 i 29 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej jednoosobowo pozarolniczej działalności gospodarczej, prowizji i opłat bankowych ponoszonych w związku z korzystaniem z rachunku bankowego - jest prawidłowe.

W dniu 18 października 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie, m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej jednoosobowo pozarolniczej działalności gospodarczej, prowizji i opłat bankowych ponoszonych w związku z korzystaniem z rachunku bankowego. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 9 stycznia 2013 r. Znak: IBPP2/443-1075/12/IK, IBPBI/1/415-1293/12/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 17, 22 i 29 stycznia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, prowadzi indywidualną działalność gospodarczą, a ponadto jest wspólnikiem spółki komandytowej. Spółka komandytowa prowadzi działalność gospodarczą

na terenie różnych miejscowości w Polsce. Spółka komandytowa dokonuje częstych wpłat gotówkowych (utargu) na rachunek bankowy. Z powodu bardzo wysokich prowizji od wpłat gotówkowych spółka zamierza zawrzeć z Wnioskodawcą - osobą fizyczną prowadzącą jednoosobowo działalność gospodarczą, umowę o przechowanie środków pieniężnych, zgodnie z którą utarg spółki komandytowej będzie wpłacany na konto Wnioskodawcy, a On niezwłocznie po ich otrzymaniu będzie przekazywać je na rachunek spółki komandytowej, bez możliwości dysponowania tymi środkami. Działanie to ma na celu obniżenie kosztów działalności, gdyż Wnioskodawca prowadzący jednoosobowo działalność gospodarczą posiada rachunek w banku, który za wpłaty gotówkowe nie pobiera prowizji. Jednocześnie zgodnie z umową o przechowanie środków pieniężnych, Wnioskodawca będzie obciążać spółkę komandytową odpłatnością za usługi równe kosztom poniesionych przez Niego opłat bankowych oraz dodatkową opłatą manipulacyjną. Bank, w którym Wnioskodawca posiada rachunek bankowy, prowadzi internetowe rachunki bankowe dla osób fizycznych (konsumentów) i osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Spółki prawa handlowego nie mogą prowadzić rachunków w tym banku, ponieważ bank ten nie świadczy usług bankowości internetowej dla tych podmiotów.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 17 stycznia 2013 r., wskazano:

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej jednoosobowo działalności gospodarczej można zaliczyć kwoty prowizji i opłat bankowych poniesionych zgodnie z umową o przechowanie środków pieniężnych, które następnie będą przefakturowywane na spółkę komandytową w wartości poniesionych kosztów i opłaty manipulacyjnej.

(cześć pytania oznaczonego we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w prowadzonej przez Niego jednoosobowo działalności gospodarczej, powstaną koszty uzyskania przychodu, związane z ponoszonymi kwotami prowizji i opłat bankowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

Ponadto przepis art. 61 § 1 Ordynacji podatkowej, nakłada na podatników prowadzących działalność gospodarczą i zobowiązanych do prowadzenia ksiąg rachunkowych lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów, obowiązek zapłaty podatków w formie polecenia przelewu.

W świetle powyższego, wydatki (opłaty) związane z prowadzeniem rachunku bankowego utrzymywanego na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej mogą być co do zasady zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadzi indywidualną działalność gospodarczą m.in. w zakresie pozostałego pośrednictwa pieniężnego (PKD 64.19.Z), pozostałej finansowej działalności usługowej gdzie indziej niesklasyfikowanej, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 64.99.Z), pozostałej działalności wspomagającej usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 66.19.Z). Ponadto jest wspólnikiem spółki komandytowej. Spółka komandytowa dokonuje częstych wpłat gotówkowych (utargu) na rachunek bankowy. Z powodu bardzo wysokich prowizji od wpłat gotówkowych, spółka zamierza zawrzeć z Wnioskodawcą - osobą fizyczną prowadzącą jednoosobowo działalność gospodarczą, umowę o przechowanie środków pieniężnych, zgodnie z którą środki pieniężne (utarg) spółki komandytowej będzie wpłacany na konto Wnioskodawcy, a On niezwłocznie po ich otrzymaniu będzie przekazywać je na rachunek spółki komandytowej, bez możliwości dysponowania tymi środkami. Działanie to ma na celu obniżenie kosztów działalności Spółki, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, gdyż Wnioskodawca prowadzący jednoosobowo działalność gospodarczą posiada rachunek w banku, który za wpłaty gotówkowe nie pobiera prowizji. Jednocześnie zgodnie z umową o przechowanie środków pieniężnych Wnioskodawca będzie obciążać spółkę komandytową odpłatnością za usługi równe kosztom poniesionych przez Niego opłat bankowych oraz dodatkową opłatą manipulacyjną. Bank, w którym Wnioskodawca posiada rachunek bankowy, prowadzi internetowe rachunki bankowe dla osób fizycznych (konsumentów) i osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Spółki prawa handlowego nie mogą prowadzić rachunków w tym banku, ponieważ bank ten nie świadczy usług bankowości internetowej dla tych podmiotów. Prowizje i opłaty bankowe są pobierane przez bank od Wnioskodawcy. Dodatkowa opłata manipulacyjna, o której mowa wyżej, będzie wynagrodzeniem Wnioskodawcy za przechowywanie środków pieniężnych spółki komandytowej na Jego koncie bankowym.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą m.in. w zakresie pozostałego pośrednictwa pieniężnego, pozostałej finansowej działalności usługowej, pozostałej działalność wspomagającej usługi finansowe i posiada rachunek bankowy utrzymywany na potrzeby tej działalności, na którym przechowuje środki pieniężne spółki komandytowej, na podstawie zawartej z nią umowy o przechowanie środków pieniężnych, za co otrzymywał będzie stosowne wynagrodzenie, to wydatki ponoszone w związku z korzystaniem z tego rachunku bankowego (tekst jedn.: prowizja i opłaty bankowe), jako wydatki pośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą mogą zostać zaliczone do kosztów tej działalności, o ile na gruncie przepisów (prawa cywilnego) nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem interpretacji indywidualnej, ww. umowa, będzie prawnie skuteczna.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie nadmienić należy, iż w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.