IBPBI/1/415-128/14/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 stycznia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 4 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia miejsca (kraju) opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze świadczenia usług informatycznych na terytorium Irlandii - jest prawidłowe.

W dniu 4 lutego 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia miejsca (kraju) opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze świadczenia usług informatycznych na terytorium Irlandii.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest obywatelem Polski pracującym na podstawie umowy o pracę w Irlandii. Oprócz pracy na etacie świadczy samodzielnie również w Irlandii usługi informatyczne dla firm irlandzkich. W Polsce nie osiąga żadnych przychodów i nie ma żadnego odrębnego zakładu.

Po otrzymaniu informacji od organów podatkowych, chcąc świadczyć usługi informatyczne w Irlandii, zarejestrował działalność gospodarczą w Centralnej Informacji Działalności Gospodarczej w Polsce, a podatek zryczałtowany od świadczonych tylko i wyłącznie w Irlandii usług informatycznych, w wysokości 17% odprowadzał w ciągu roku 2013 w Polsce. W Polsce Wnioskodawca nie świadczy żadnych usług i nie osiąga żadnych przychodów. Usług informatycznych Wnioskodawca nie świadczy dla pracodawcy irlandzkiego, z którym ma zawartą umowę o pracę. Usługi informatyczne polegające na:

* udzielaniu wyjaśnień dotyczących funkcjonowania programów komputerowych,

* dokonywania zmian w programach,

* instalacji u klienta oprogramowania i systemu komputerowego,

Wnioskodawca wykonuje w tzw. ruchu. Jego miejscem pracy jest w tym zakresie samochód, kawiarnia, siedziby firm irlandzkich, w których wykonuje usługę informatyczną, a narzędziem komputer, łącza internetowe i własny umysł. W swoim miejscu zamieszkania w Irlandii Wnioskodawca nie przyjmuje żadnych kontrahentów. Co prawda, Wnioskodawca zameldowany jest na stałe w Polsce, gdzie przyjeżdża sporadycznie na święta, lecz większość czasu w ciągu roku przebywa pracując w Irlandii. W Irlandii też posiada status rezydenta.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy postąpiłem prawidłowo opodatkowując w Polsce i wpłacając do polskiego Urzędu Skarbowego, podatek od wszystkich przychodów dotyczących usług informatycznych świadczonych w Irlandii dla irlandzkich firm.

2. Czy raczej powinienem przychody ze sprzedaży usług informatycznych opodatkować w Irlandii i tam zapłacić podatek dochodowy.

3. Czy Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania (...) sporządzona w Madrycie dnia 13 listopada 1995 r., traktuje mnie jako osobę wykonującą wolny zawód.

4. Czy przychody ze świadczonych przeze mnie usług informatycznych w Irlandii są przez ww. umowę traktowane jako przychody z działalności biznesowej, czy jako przychody z umowy o pracę.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie przychody osiągane ze świadczonych w Irlandii usług informatycznych powinien opodatkować w Irlandii, ponieważ w Polsce jest tylko zameldowany, natomiast przez większość roku kalendarzowego pracuje w Irlandii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wyżej wskazane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska (art. 4a cyt. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają:

* wszelkiego rodzaju dochody (przychody) uzyskane przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Polski, niezależnie od tego gdzie (na terytorium jakiego kraju) znajduje się, bądź powstało źródło, z którego dochody te (przychody) pochodzą (położony jest składnik majątku, czy też miało miejsce zdarzenie powodujące powstanie przychodu lub dochodu),

* wszelkiego rodzaju dochody (przychody) innych osób fizycznych, jeżeli osiągnięte zostały one na terytorium Polski, bądź też pochodzą one ze źródła (np. składników majątku) znajdującego się w Polsce.

Stosowanie zasad ustalania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, wynikających wyłącznie z ustawodawstwa wewnętrznego poszczególnych państw (w tym także wyłącznie na podstawie przepisów cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) mogłoby prowadzić do sytuacji, w której podatnik posiadający miejsce zamieszkania w jednym państwie (oraz związany z tym nieograniczony obowiązek podatkowy), osiągający dochód (przychód) ze źródła położonego w innym państwie (podlegający tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce położenia tego źródła) zobowiązany byłby do zapłaty podatku w obu tych krajach, co skutkowałoby podwójnym opodatkowaniem tego samego przysporzenia majątkowego. W celu uniknięcia tego opodatkowania, pomiędzy państwami, w tym także Polską, zawierane są umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Celem zawierania tych umów jest ustalenie reguł kolizyjnych prowadzących do wyeliminowania podwójnego opodatkowania tego samego przysporzenia majątkowego, uzyskanego przez podatnika, a wynikającego z faktu, że z jednej strony państwo Jego rezydencji podatkowej rości sobie prawo do opodatkowania wszelkich dochodów uzyskanych przez podatnika mającego w tym kraju nieograniczony obowiązek podatkowy (niezależnie od miejsca ich uzyskania), a z drugiej strony państwo w którym położony jest majątek, bądź nastąpiło zdarzenie, z którego pochodzi to przysporzenie (źródło przychodu), realizuje przysługujące mu prawo do pobierania podatku z tytułu miejsca osiągnięcia dochodu (przychodu). Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania stosuje się zatem w takim zakresie, w jakim następuje kolizja ustawodawstw wewnętrznych, normujących opodatkowanie podatkiem dochodowym uzyskanego przez podatnika przysporzenia majątkowego, wynikająca z faktu, że podatnik ten posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w jednym państwie, a jednocześnie, z uwagi na położenie źródła przychodu w drugim państwie (generowanego na skutek posiadania tam składnika majątku, czy też zaistnienia określonego zdarzenia prawnego) powstaje po jego stronie obowiązek podatkowy także w drugim państwie, co skutkuje obowiązkiem dwukrotnego opodatkowania tego samego przychodu (dochodu).

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny, z którego w szczególności wynika, że Wnioskodawca co prawda posiada obywatelstwo Polskie, to jednak większość czasu w ciągu roku przebywa w Irlandii, którego to kraju jest rezydentem, a do Polski przyjeżdża sporadycznie na święta, natomiast w Irlandii jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę, tam też świadczy w ramach działalności gospodarczej usługi informatyczne na rzecz irlandzkich kontrahentów, zasadne jest uznanie, że jego miejsce zamieszkania oraz ośrodek interesów życiowych znajdują się w Irlandii. Oznacza to zarazem, że dla celów podatkowych Wnioskodawca nie posiada miejsca zamieszkania na terytorium Polski.

Bez znaczenia w tym względzie pozostaje fakt, że Wnioskodawca posiada stałe miejsce zameldowanie na terytorium Polski.

W konsekwencji, jako rezydent podatkowy Irlandii Wnioskodawca podlega w tym kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Natomiast w Polsce podlega co do zasady ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, od dochodów osiąganych wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Biorąc jednak pod uwagę, że jak wynika z treści wniosku na terytorium Polski Wnioskodawca nie świadczy żadnych usług oraz nie osiąga żadnych przychodów (dochodów), stwierdzić należy, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie wystąpi sytuacja, w której mogłoby dojść do podwójnego opodatkowania uzyskiwanych przez niego dochodów, a tym samym do konieczności zastosowania Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sporządzonej w Madrycie dnia 13 listopada 1995 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 29, poz. 129 z późn. zm.).

W konsekwencji stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozliczania w Polsce przychodów (dochodów) uzyskanych w Irlandii z tytułu prowadzonej w tym kraju pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia miejsca (kraju) opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze świadczenia usług informatycznych na terytorium Irlandii, należało uznać za prawidłowe. W konsekwencji odnoszenie się do pozostałych przedstawionych w części G. poz. 69 wniosku ORD-IN pytań (dotyczących postanowień ww. umowy międzynarodowej), która w opisanym stanie faktycznym nie ma zastosowania, uznać należy za bezprzedmiotowe. Tym samym, pomimo, że Wnioskodawca nie przedstawił w zakresie tychże pytań własnego stanowiska w sprawie odstąpiono od wzywania do uzupełnienia wniosku w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.