IBPBI/1/415-127/14/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 30 stycznia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 3 lutego 2014 r.), uzupełnionym 18 kwietnia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wskazanych we wniosku nieruchomości lokalowych - jest prawidłowe.

W dniu 3 lutego 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wskazanych we wniosku nieruchomości lokalowych. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 9 kwietnia 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-127/14/AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 18 kwietnia 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W latach 2012 - 2013 Wnioskodawczyni sprzedała 5 lokali wyodrębnionych z jednej nieruchomości. Dwa z nich to lokale użytkowe, trzy pozostałe - mieszkalne. Całą nieruchomość stanowi działka zabudowana budynkiem mieszkalnym wielomieszkaniowym (kamienica). Budynek ten zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych zaliczony jest do PKOB 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach oraz wielomieszkaniowe (zgodnie bowiem z zasadami statystycznymi budynek, w którym powyżej 50% powierzchni stanowią lokale mieszkalne należy klasyfikować jako budynek mieszkalny). Z nieruchomości tej do grudnia 2012 r. tj. do sprzedaży pierwszego lokalu nie były wyodrębnione lokale. Nieruchomość tą Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem na zasadach majątkowej wspólności ustawowej, na podstawie umowy sprzedaży z 31 lipca 1995 r. W 2004 r. dokonano zniesienia współwłasności pomiędzy Wnioskodawczynią i jej mężem, w wyniku której na podstawie aktu notarialnego z 18 marca 2004 r. stała się jedynym właścicielem przedmiotowej nieruchomości. W jednym z mieszkań na drugim piętrze Wnioskodawczyni prowadziła przez pewien czas własne biuro projektowe. Mieszkanie to wprawdzie było wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej, ale nigdy nie była dokonana w urzędzie miasta zmiana sposobu użytkowania lokalu z mieszkalnego na użytkowy m.in. dlatego, że wymagałoby to odpowiednich inwestycji, aby dostosować lokal do obowiązujących przepisów dot. lokali użytkowych. Mieszkanie to było przez pewien okres wykazywane we wpisie do Ewidencji Działalności Gospodarczej jako jedno z miejsc prowadzenia działalności. Później mieszkanie to zostało wykreślone jako miejsce prowadzenia działalności z ewidencji CEIDG co jest zgodne z aktualnym stanem faktycznym. Żadne z mieszkań ani lokali kamienicy nie były przyjęte jako środek trwały w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię, nie były one też amortyzowane. Sporadyczne przychody z najmu były rozliczane jako przychody z najmu prowadzonego poza działalnością gospodarczą. Po śmierci męża w 2012 r. Wnioskodawczyni podjęła decyzję o sprzedaży kamienicy. Ponieważ nie znalazła nikogo, kto kupiłby całą nieruchomość postanowiła sprzedawać sukcesywnie poszczególne lokale. Do każdego lokalu uzyskała z Urzędu Miasta zaświadczenia o samodzielności, w którym wskazano czy dany lokal jest mieszkalny, czy niemieszkalny. Przy sprzedaży poszczególnych lokali ustanawiano ich odrębną własność. Pierwszy lokal - lokal niemieszkalny, użytkowy sprzedany został 21 grudnia 2012 r. Kolejne lokale mieszkalne i użytkowy 11 stycznia 2013 r. i 15 marca 2013 r.

W drugiej połowie 2012 r. Wnioskodawczyni rozszerzyła poprzez wpis do CEIDG zakres prowadzonej działalności gospodarczej o kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Wówczas Wnioskodawczyni nabyła do odsprzedaży z zyskiem inną nieruchomość (kamienicę). Większość mieszkań tejże kamienicy sprzedała w 2013 r. w ramach działalności gospodarczej, a dochód z tej sprzedaży opodatkowała jako dochód z działalności gospodarczej. Kamienica, o której mowa we wniosku (ani żaden lokal znajdujący się w tej kamienicy) nie została wprowadzona remanentem początkowym do prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nadal prowadzi działalność gospodarczą w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 15 kwietnia 2014 r., wskazano, że:

* Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od 16 lipca 1990 r. Przez wiele lat w ramach działalności gospodarczej zajmowała się jedynie projektowaniem budowlanym oraz nadzorami budowlanymi. Od drugiej połowy 2012 r. zajmuje się również kupnem i sprzedażą nieruchomości na własny rachunek. Obecnie przychody uzyskuje głownie z kupna i sprzedaży nieruchomości, przy czym nieruchomości te przed sprzedażą są remontowane, a czasem rozbudowywane. W ramach działalności gospodarczej uzyskuje również dochody z projektowania, nadzorów, pośrednictwa handlowego, najmu. Wnioskodawczyni prowadzi działalność jednoosobowo, i jest ona opodatkowana "podatkiem liniowym",

* jeden z lokali mieszkalnych znajdujących się w kamienicy, Wnioskodawczyni wykorzystywała jako biuro w działalności gospodarczej w okresie od 31 lipca 2012 r. do 9 lipca 2013 r. Potwierdzenie powyższego znajduje się w historii wpisów zmian w CEIDG.,

* wyodrębnione lokale z nieruchomości były sprzedawane jako składniki majątku prywatnego. W aktach notarialnych dotyczących transakcji sprzedaży nie widnieją zapisy, że sprzedawane są wyodrębnione lokale w ramach prowadzonej działalności gospodarczej,

* wydatki dotyczące nieruchomości nie były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż lokali użytkowych oraz lokali mieszkalnych, od nabycia których minęło pięć lat jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody ze sprzedaży lokali korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8a (winno być: art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten bowiem wskazuje, że źródłem przychodu jest zbycie nieruchomości przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Zatem od sprzedaży nieruchomości, które zostały sprzedane po upływie 5 lat od ich nabycia podatku płacić nie trzeba. Jak wskazała Wnioskodawczyni w opisie stanu faktycznego 50% nieruchomości - jako współwłasność ustawowa małżeńska - nabyła już w 1995 r., a pozostałą część - w 2004 r.; zachowuje więc prawo do zwolnienia od podatku spełniając warunek sprzedaży po upływie pięciu lat od nabycia.

Wspomniany wyżej przepis warunkuje również zwolnienie z podatku od tego, czy zbycie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej. Podatnicy, którzy w ramach działalności gospodarczej kupują nieruchomości i odsprzedają je z zyskiem nie mają prawa do zwolnienia po upływie pięciu lat od nabycia. Wprawdzie, jak twierdzi Wnioskodawczyni, od drugiej połowy 2012 r. zajmuje się w ramach działalności gospodarczej kupnem i sprzedażą nieruchomości, ale transakcje dotyczące sprzedaży lokali w przedmiotowej kamienicy nie odbywały się w ramach tejże działalności. Nabywając kamienicę odpowiednio w 1995 r. i 2004 r. nie zamierzała bowiem odsprzedać jej z zyskiem. Zdaniem Wnioskodawczyni, należy również odnieść się do przepisów podatkowych mówiących o "nieruchomościach wykorzystywanych do działalności gospodarczej", które należy rozumieć jako nieruchomości, które nie są przeznaczone do odsprzedaży, ale była w nich prowadzona działalność. Przychody ze zbycia tychże nieruchomości, w myśl art. 14 ust. 2 pkt 1, są przychodem z działalności gospodarczej, ale w myśl art. 14 ust. 2c nie dotyczy to m.in. nieruchomości będących budynkami mieszkalnymi, częściami takiego budynku (cyt. "Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu (...)"). Z kolei przepis art. 10 ust. 3 wskazuje, że w przypadkach nieruchomości - budynków mieszkalnych lub ich części, lokali mieszkalnych wykorzystywanych do działalności gospodarczej należy stosować przepis cytowanego już art. 10 ust. 1 pkt 8a (winno być: art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. ww. ustawy), który zezwala na zwolnienie od podatku po upływie pięciu lat od nabycia.

Zatem, zdaniem Wnioskodawczyni, fakt wykorzystywania przez nią jednego z lokali mieszkalnych do działalności gospodarczej również nie skutkuje jakąkolwiek utratą praw do zwolnienia z podatku związanego z upływem pięcioletniego okresu od nabycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ww. aktu prawnego, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

* nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

* nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są:

* przychody z obrotu nieruchomościami (stanowiącymi towary handlowe lub wyroby gotowe w tej działalności),

* przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i

* przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że przepis art. 14 ust. 1 powołanej ustawy nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej ("Przychodem z działalności gospodarczej są również:").

Jak wykazuje analiza przytoczonych powyżej uregulowań prawa podatkowego, rodzajowy katalog przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza nie jest ograniczony. Wymienione kategorie przychodów mają charakter przykładowy (katalog otwarty).

Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania.

Jak wynika z treści złożonego wniosku oraz jego uzupełnienia, od 16 lipca 1990 r. Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie projektowania budowlanego oraz nadzoru budowlanego. Od 2012 r. zajmuje się również kupnem i sprzedażą nieruchomości na własny rachunek. W dniu 31 lipca 1995 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem na zasadach majątkowej wspólności ustawowej, nabyli nieruchomość, stanowiącą działkę zabudowana budynkiem mieszkalnym wielomieszkaniowym (kamienicę). Budynek ten zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych zaliczony był do PKOB 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach oraz wielomieszkaniowe (budynek, w którym powyżej 50% powierzchni stanowią lokale mieszkalne). W 2004 r. dokonano zniesienia współwłasności pomiędzy Wnioskodawczynią i jej mężem, w wyniku której Wnioskodawczyni stała się jedynym właścicielem przedmiotowej nieruchomości. W okresie od 31 lipca 2012 r. do 9 lipca 2013 r. jeden z lokali mieszkalnych znajdujących się w kamienicy Wnioskodawczyni wykorzystywała wprowadzonej działalności gospodarczej. Żaden z lokali znajdujących się w ww. budynku nie został jednak zaliczony do środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, nie był także amortyzowany. Nieruchomość nie stanowiła również towaru handlowego w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni (nie została ujęta w remanencie początkowym), a wydatki dotyczące tej nieruchomości nie były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Sporadyczne przychody z najmu nieruchomości były rozliczane jako przychody z najmu prowadzonego poza działalnością gospodarczą. Nabywając kamienicę Wnioskodawczyni nie zamierzała odsprzedać jej z zyskiem. Po śmierci męża w 2012 r. Wnioskodawczyni podjęła decyzję o sprzedaży kamienicy. Jednakże ze względu na brak zainteresowania kupnem całej nieruchomości Wnioskodawczyni postanowiła sprzedawać sukcesywnie poszczególne lokale. Przy sprzedaży poszczególnych lokali została ustanowiona odrębną własność każdego z nich. Pierwszy lokal (lokal niemieszkalny, użytkowy) został sprzedany 21 grudnia 2012 r., a kolejne 11 stycznia 2013 r. i 15 marca 2013 r. Wyodrębnione z nieruchomości lokale były sprzedawane jako składniki majątku prywatnego.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że zarówno nieruchomość budynkowa, o której mowa we wniosku, jak i poszczególne jej części (poszczególne lokale) nie była (y) w istocie składnikiem (ami) majątku związanym (mi) z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą, bowiem nie stanowiła środka trwałego (środków trwałych), ani towaru handlowego (towarów handlowych) w tej działalności. Również wydatki dotyczące tej nieruchomości nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Wprawdzie w jednym z lokali znajdujących się w ww. budynku (w okresie od 31 lipca 2012 r. do 9 lipca 2013 r.) Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą, jednak okres, w którym ww. lokal był wykorzystywany w tej działalności nie przekraczał 1 roku, nie została więc spełniona podstawowa przesłanka do uznania go za środek trwały w tej działalności. Zbycie przedmiotowych nieruchomości a więc lokali prawnie wyodrębnionych w ww. budynku mieszkalnym nie będzie zatem stanowić zbycia środka trwałego, towaru handlowego, czy też składnika majątku funkcjonalnie powiązanego z działalnością gospodarczą. Ponadto ww. nieruchomość została nabyta w okresie, w którym Wnioskodawczyni nie prowadziła jeszcze działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, a nabywając kamienicę nie zamierzała odsprzedać jej z zyskiem. Jak sama przy tym wskazała nigdy nie traktowała tej nieruchomości, jako składnika majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, a co więcej nawet wynajmując jej część (lokal) uzyskane z tego tytułu przychody zaliczane były do przychodów z tzw. najmu prywatnego. W świetle ww. okoliczności stwierdzić należy, że brak jest przesłanek, by uznać, że ww. nieruchomość miała związek z prowadzoną przez Wnioskodawczynię pozarolniczą działalnością gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, czy też, że sprzedaż tej nieruchomości (a w istocie wyodrębnionych z niej poszczególnych lokali) nosić będzie znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej, co skutkowałoby koniecznością opodatkowania dochodu osiągniętego ze sprzedaży ww. nieruchomości w ramach tego źródła przychodów.

W konsekwencji przychód uzyskany z odpłatnego zbycia ww. nieruchomości lokalowych nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, a więc źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości nie będących przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej, reguluje cyt. powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Przepis ten formułuje generalną zasadę, że obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego powstaje w sytuacji sprzedaży nieruchomości dokonanej przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem, mając na względzie okres jaki upłynął między nabyciem nieruchomości, o której mowa we wniosku (tekst jedn.: 1995 i 2004 r.), a dokonaną (w 2012 i 2013 r.) sprzedażą, a więc następującą po upływie 5-letniego okresu, o którym mowa w ww. przepisie, stwierdzić należy, że przychód ze sprzedaży ww. nieruchomości nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.