IBPBI/1/415-1248/13/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 2 grudnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 13 grudnia 2013 r.), uzupełnionym 4 marca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej budynku, o którym mowa we wniosku - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 grudnia 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej budynku, o którym mowa we wniosku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 14 lutego 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-1247/13/AP, IBPBI/1/415-1248/13/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 4 marca 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Pomiędzy Wnioskodawczynią a jej małżonkiem istnieje ustrój wspólności ustawowej określony w art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Wnioskodawczyni i jej małżonek nie będą wprowadzać innego ustroju majątkowego. Udziały w majątku wspólnym są regulowane zgodnie z art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, a żaden z małżonków nie żądał i nie będzie żądał ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym. W skład majątku wspólnego wchodzi gospodarstwo rolne zabudowane budynkiem, w którym znajduje się 8 pokoi, sala konsumpcyjna, kuchnia, kotłownia, pralnia, dwa magazyny, dwie szatnie. Budynek ten położony jest na terenie wiejskim w gospodarstwie rolnym. Do dnia 31 grudnia 2013 r. Wnioskodawczyni zamierzała prowadzić działalność gospodarczą w 6 pokojach, które wynajmuje na potrzeby turystów, natomiast jej małżonek będzie świadczył usługi m.in. w zakresie gastronomii. Od 1 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni zamierzała w dalszym ciągu prowadzić działalność agroturystyczną, jednakże ograniczy ją do wynajmowania jedynie 4 pokoi w opisanym wyżej budynku. W pozostałej części budynku działalność gospodarczą będzie prowadził małżonek Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni i jej małżonek zamierzają podpisać porozumienie, w którym ustalą, że Wnioskodawczyni na potrzeby prowadzonej przez nią działalności agroturystycznej korzystać będzie z 4 pokoi oraz korytarzy, natomiast jej małżonek z pozostałej części budynku. W przedmiotowym porozumieniu strony zamierzają również ustalić sposób ponoszenia kosztów związanych z eksploatacją budynku oraz kosztami mediów. Rozdzielenie kosztów będzie dokonane proporcjonalnie do powierzchni wykorzystywanych do prowadzenia działalności agroturystycznej przez Wnioskodawczynię i powierzchni wykorzystywanej przez jej małżonka. Porozumienie wejdzie w życie w dniu 1 stycznia 2014 r.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 27 lutego 2014 r., wskazano, że:

* pomieszczenia, które Wnioskodawczyni zamierza wynajmować w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (agroturystycznej) nie były i nie będą przedmiotem odrębnej własności (nie będą wyodrębnione),

* budynek został określony w pozwoleniu na użytkowanie jako "budynek mieszkalny jednorodzinny z częścią usługową - zagroda agroturystyczna"; wartość początkowa budynku nie była dotychczas ustalona, a ustalona zostanie na zasadach ogólnych,

* budynek nie był amortyzowany w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności agroturystycznej,

* Wnioskodawczyni będzie wynajmowała 4 pokoje gościnne, a jej mąż będzie wynajmował wszystkie pozostałe pokoje gościnne.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy od 1 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych z tytułu korzystania z powierzchni przeznaczonej do prowadzenia działalności agroturystycznej proporcjonalnie do wielkości faktycznego korzystania z nieruchomości wspólnej, której sposób korzystania określono w porozumieniu między Wnioskodawcą i jej mężem.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawczyni, będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych proporcjonalnie do powierzchni przeznaczonej do korzystania przez nią w ramach prowadzonej działalności agroturystycznej (proporcjonalnie do wielkości faktycznego korzystania z nieruchomości wspólnej). Stosownie do art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli tylko część budynku jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni użytkowej tego budynku. Tym samym Wnioskodawczyni będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych dotyczących tylko powierzchni przeznaczonych do prowadzenia przez nią działalności agroturystycznej, przy czym obliczenie wysokości odpisu nastąpi poprzez porównanie powierzchni użytkowej przeznaczonej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni użytkowej całego budynku.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22c pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu, zwane odpowiednio środkami trwałymi.

Zatem możliwość amortyzacji budynku mieszkalnego uzależniona jest od podjęcia stosownej decyzji podatnika w tym zakresie.

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kluczową kwestią przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych jest prawidłowe ustalenie wartości początkowej środka trwałego, od której będą dokonywane odpisy amortyzacyjne. Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ww. ustawy.

Stosownie do art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej są właścicielami budynku mieszkalnego. W ww. budynku znajduje się 8 pokoi, sala konsumpcyjna, kuchnia, kotłownia, pralnia, dwa magazyny, dwie szatnie. Do dnia 31 grudnia 2013 r. Wnioskodawczyni zamierzała prowadzić działalność gospodarczą w 6 pokojach, które wynajmowała na potrzeby turystów, natomiast jej małżonek miał m.in. świadczyć usługi w zakresie gastronomii. Od 1 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni zamierzała w dalszym ciągu prowadzić działalność agroturystyczną, jednakże chciała ograniczyć ją do wynajmowania jedynie 4 pokoi ww. budynku. W pozostałej części budynku działalność gospodarczą miał prowadzić małżonek Wnioskodawczyni.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro każdy z małżonków prowadzi odrębnie (samodzielnie) pozarolniczą działalność gospodarczą, to w sytuacji gdy w ramach majątkowej wspólności ustawowej są współwłaścicielami budynku wykorzystywanego przez nich w tych działalnościach, przy ustalaniu wartości początkowej przedmiotowego budynku zastosowanie znajdzie cyt. wyżej art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe oznacza, że wartość początkową tego budynku należy zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u każdego z małżonków ustalić w wysokości 50% wartości początkowej.

Dopiero zatem po ustaleniu wartości początkowej nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej, zastosowanie znaleźć może powołany we wniosku art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który określa sposób (zakres) dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składnika majątku tylko częściowo wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

W konsekwencji, Wnioskodawczyni będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisy amortyzacyjne w takiej proporcji w jakiej powierzchnia budynku wykorzystywana do prowadzonej przez nią działalności gospodarczej pozostaje w stosunku do ogólnej powierzchni użytkowej tego budynku, jednakże wysokość tej proporcji dot. może wyłącznie ustalonej we wskazany powyżej sposób wartości początkowej nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie będącym przedmiotem wniosku ORD-IN, tj. w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 2, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.