IBPBI/1/415-1188/13/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 listopada 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 29 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków poniesionych na zakup samochodu, który będzie wykorzystywany na potrzeby tej działalności krócej niż rok - jest prawidłowe.

W dniu 29 listopada 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków poniesionych na zakup samochodu, który będzie wykorzystywany na potrzeby tej działalności krócej niż rok.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 1 września 2013 r. Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie inżynierii i związanego z nią doradztwa technicznego (PKD 71.12.Z). Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów tzw. metodą uproszczoną. W dniu 16 września 2013 r. zakupił na potrzeby działalności gospodarczej używany samochód osobowy o wartości 100.000 zł. Wnioskodawca zamierza wykorzystywać ten samochód w działalności gospodarczej krócej niż rok. W związku z tym samochód ten nie został ujęty w ewidencji środków trwałych, lecz wydatki poniesione na jego zakup zostały jednorazowo zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Przed upływem jednego roku od dnia zakupu, samochód zostanie przekazany na cele osobiste Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowo zaliczyłem do kosztów uzyskania przychodów wydatki z tytułu nabycia samochodu używanego o wartości 100.000 zł przy założeniu, że będzie on użytkowany w działalności gospodarczej krócej niż 1 rok.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest obciążenie w sposób jednorazowy kosztów uzyskania przychodu w momencie zakupu samochodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mając na uwadze założenie, że samochód ten będzie użytkowany na potrzeby tejże działalności krócej niż jeden rok. Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania inne przedmioty (winno być: maszyny, urządzania i środki transportu), o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (...) zwane środkami trwałymi. Samochód zakupiony przez Wnioskodawcę będzie używany na potrzeby działalności gospodarczej przez nie pełny rok. Z uwagi na powyższe samochód nie spełnia wszystkich warunków niezbędnych do zakwalifikowania go do środków trwałych, a ponieważ jest wykorzystywany na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, spełnia przesłanki do uwzględnienia jego wartości (aktualnej na dzień zakupu) jednorazowo w kosztach uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* musi być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunt lub prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z..., z uwzględnieniem.....

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wobec powyższego przy kwalifikowaniu składnika majątku (samochodu) do środków trwałych, jednym z decydujących kryteriów jest przewidywany okres jego używania.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca zakupił na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej używany samochód osobowy o wartości 100.000 zł. Jednakże zamierza wykorzystywać ten samochód w działalności gospodarczej krócej niż rok. W związku z powyższym ww. samochód nie został ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lecz wydatki poniesione na jego zakup zostały jednorazowo zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Przed upływem jednego roku od dnia zakupu, samochód zostanie przekazany na cele osobiste Wnioskodawcy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca zakłada, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ww. samochód będzie używał krócej niż 1 rok i przed upływem roku, licząc od jego nabycia, zostanie on przekazany na cele osobiste Wnioskodawcy, to brak jest podstaw prawnych do zakwalifikowania tego składnika majątku do środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, a tym samym zaliczania do kosztów uzyskania przychodów tej działalności odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej ww. samochodu.

Jednocześnie zauważyć należy, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Zatem, w świetle powołanego wyżej przepisu oraz definicji kosztów uzyskania przychodów określonej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatki poniesione na nabycie wskazanego we wniosku samochodu, który będzie wykorzystywany dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, a którego okres używania będzie krótszy niż rok i który z tej przyczyny nie zostanie zaliczony do środków trwałych.

Pamiętać jednakże należy, że zaliczenie do kosztu uzyskania przychodu wydatku na nabycie ww. składnika majątku, jest możliwe jeżeli Wnioskodawca wykaże, że składnik ten będzie faktycznie wykorzystywany w działalności gospodarczej i przyczyni się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jeżeli bowiem zakupiony składnik majątku (samochód) nie przyczyni się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, gdyż będzie np. służył celom osobistym, to wydatek na jego nabycie nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu.

Wskazać także należy, że jeżeli po upływie roku samochód ten będzie nadal wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, zastosowanie znajdzie art. 22e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl bowiem art. 22e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 22a ust. 1 i art. 22b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 3500 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok - podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

Należy także zwrócić uwagę, że udowodnienie że zakupu ww. samochodu nie dokonano w celach osobistych, jak również wykazanie związku poniesionych wydatków z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętych przychodów ciąży na podatniku. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku. Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie dot. skutków podatkowych związanych z przekazaniem samochodu osobowego, o którym mowa we wniosku, na cele osobiste wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.