IBPBI/1/415-1109/10/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 29 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 21 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego w związku z sądowym zniesieniem współwłasności nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 października 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego w związku z sądowym zniesieniem współwłasności nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 10 stycznia 2011 r. Znak IBPBI/1/415-1109/10/AB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 21 stycznia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 3 lutego 2000 r. Wnioskodawca, wspólnie z wspólniczką, nabył w ramach prowadzonej przez nich, w formie spółki cywilnej, działalności gospodarczej nieruchomość w postaci niezabudowanej działki gruntu. W dniu 11 stycznia 2002 r. Prezydent Miasta, w formie decyzji, udzielił pozwolenia na użytkowanie budynku wzniesionego na ww. nieruchomości gruntowej. Wnioskodawca wraz z wspólniczką, w dniu 30 grudnia 2003 r. podjął uchwałę o przekształceniu prowadzonej działalności gospodarczej w spółkę jawną.

Postanowieniem z dnia 20 listopada 2007 r. Sąd Rejonowy postanowił znieść współwłasność ww. nieruchomości w ten sposób, że przyznał ją na wyłączną własność wspólniczki, a na rzecz Wnioskodawcy zasądził kwotę 445.000,00 zł, tytułem spłaty. Spłata udziału Wnioskodawcy nastąpiła w styczniu 2008 r. W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził, że " (...) nie został zawarty akt notarialny, mocą którego wspólnicy spółki cywilnej przenieśliby nieruchomość (...) do spółki jawnej i tym samym spółka jawna nie ma tytułu własności na tę nieruchomość (...)".

W uzupełnieniu Wnioskodawca dodatkowo wskazał, że:

* w świetle przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, przedmiotowy budynek jest budynkiem użytkowym, ponieważ więcej niż połowa całkowitej powierzchni tegoż budynku wykorzystywana była na potrzeby niemieszkalne,

* od dnia przekształcenia spółki cywilnej w spółkę jawną, przedmiotowa nieruchomość wykorzystywana była na potrzeby pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki jawnej,

* przedmiotowa nieruchomość stanowiła środek trwały w pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki jawnej, od którego dokonywano odpisów amortyzacyjnych. Odpisów tych dokonywano do końca 2006 r., tj. do momentu zakończenia sprzedaży towarów likwidowanej spółki. Od 2007 r. pozostała tylko sprzedaż przedmiotowej nieruchomości i w późniejszym okresie prowadzenia likwidacji spółki nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych.

Ponadto, Wnioskodawca wyjaśnił, że wartość środka trwałego po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie (styczeń 2002 r.) wynosiła 326.026,10 zł netto, jako wartość początkowa. Po wydaniu przez Sąd decyzji o zniesieniu współwłasności wartość środka trwałego została wyksięgowana z bilansu spółki i dokonano zapłaty podatku w kwocie 71.726,00 zł (początek 2008 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca zobowiązany był do zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości i w związku z tym, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, takie zbycie nie stanowi źródła przychodu i nie rodzi obowiązku podatkowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznaczyć należy, iż z uwagi na fakt, iż przedmiotem złożonego wniosku jest zaistniały stan faktyczny, niniejszą interpretację oparto o przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są:

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zatem w sytuacji odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w pierwszej kolejności znajduje zastosowanie art. 14 ust. 2 pkt 1 w powiązaniu z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Zauważyć należy, iż jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, na wskazanej we wniosku nieruchomości, nabytej przez wspólników spółki cywilnej w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, został wybudowany budynek, który z dniem 11 stycznia 2002 r. na podstawie decyzji Prezydenta Miasta, został oddany do użytkowania. W dniu 30 grudnia 2003 r. wspólnicy spółki cywilnej podjęli uchwałę o przekształceniu spółki cywilnej w spółkę jawną. Tym samym, okoliczność, że okres używania przedmiotowej nieruchomości na potrzeby prowadzonej (w formie spółki cywilnej) działalności gospodarczej, wynosił ponad rok, nie budzi wątpliwości.

Zatem wymieniony we wniosku budynek użytkowy stanowił w istocie w spółce cywilnej środek trwały. Fakt ten wynika już z samej definicji środka trwałego. Zgodnie bowiem z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środkami trwałymi są m.in. budowle i budynki stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zaznaczyć należy, iż odrębnym środkiem trwałym był również grunt, na którym ww. budynek wybudowano, który jednakże zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, nie podlega amortyzacji.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 zdanie 2 pkt 1 dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Zauważyć należy, iż cytowany wyżej art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawiera ogólną definicję przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast w art. 14 ust. 2 pkt 1 wskazane są tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z tego źródła. Stwierdzić zatem należy, iż przychodem z działalności gospodarczej jest także odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej niezależnie od tego, czy zostały skutecznie wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych). Przychód z tytułu zbycia, w przypadku wycofania składnika majątku z działalności gospodarczej powstanie również w sześcioletnim okresie po wycofaniu tego składnika (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy). Podsumowując, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej jest zarówno odpłatne zbycie środka trwałego (art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy), jak i odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej niezależnie od tego, czy zostały skutecznie wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (art. 14 ust. 1 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika w szczególności, iż:

* przedmiotowy budynek użytkowy wybudowano na gruncie nabytym przez wspólników spółki cywilnej w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej,

* budynek był ponad rok wykorzystywany na potrzeby prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej, stanowił więc środek trwały w tej spółce,

* nieruchomość (wraz z naniesieniami) nie została skutecznie wniesiona do spółki jawnej, jednakże wykorzystywano ją w prowadzonej w tej formie pozarolniczej działalności gospodarczej,

* przedmiotowy budynek był amortyzowany w pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki jawnej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż skoro przedmiotowa nieruchomość (wraz z naniesieniami) będąca, jak wskazano, środkiem trwałym w spółce cywilnej nie została skutecznie wprowadzona do majątku spółki jawnej, to przychód z jej odpłatnego zbycia będzie stanowić przychód o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniwszy, iż między pierwszym dniem, w którym nastąpiło jej wycofanie z działalności gospodarczej i dniem jej odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).

Niezależnie od powyższego zaznaczyć należy, skoro nieruchomość nie została skutecznie wniesiona do spółki jawnej, czyli nie stanowiła środka trwałego, lecz była wykorzystywana przez tą spółkę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, przychód uzyskany z odpłatnego zbycia ww. nieruchomości (jej części, czy też udziałów w ww. nieruchomości) i tak generuje przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, na podstawie art. 14 ust. 1 ww. ustawy.

Jednocześnie należy mieć na względzie, że odpłatne zbycie, oznacza przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Zniesienie współwłasności polegające na przyznaniu rzeczy jednemu ze współwłaścicieli, podczas gdy drugi otrzymuje spłatę, jest formą odpłatnego zbycia, bowiem spłata w takim przypadku jest wyrażoną w pieniądzu równowartością udziału we wspólnym prawie.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym umowę odpłatnego zbycia nieruchomości zastępuje postanowienie sądu o zniesieniu współwłasności i przyznaniu nieruchomości jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty drugiego współwłaściciela. Możliwość taką przewiduje art. 212 ust. 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Stanowi on, iż jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana (art. 212 ust. 2 ww. kodeksu cywilnego).

Reasumując, kwota spłaty którą otrzymał Wnioskodawca w związku z sądowym zniesieniem współwłasności nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, stanowi przychód z tej działalności, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie na marginesie zastrzec należy, iż skoro przedmiotowa nieruchomość nie spełniała w Spółce kryteriów środka trwałego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności kryterium własności, brak było podstaw prawnych do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów naliczonych od tej nieruchomości odpisów amortyzacyjnych. Kwestia ta nie ma jednakże wpływu na dokonaną ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie będącym przedmiotem interpretacji.

Do wniosku dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Tym samym, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego. Podany we wniosku stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe stanowią jedyną podstawę faktyczną wydanej interpretacji i tym samym wyznacza granice, w jakich interpretacja ta będzie mogła wywołać określone w ustawie skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.