IBPBI/1/415-1107/13/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 października 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 5 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z wynajęciem mieszkania - jest prawidłowe.

W dniu 5 listopada 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z wynajęciem mieszkania.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 5 października 2012 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Głównym profilem jego działalności gospodarczej są usługi informatyczne, polegające w głównej mierze na tworzeniu systemów i oprogramowań komputerowych, informatycznych. W związku z wykonywaną działalnością gospodarczą 27 sierpnia 2013 r. podpisał kontrakt na współpracę przy tworzeniu systemu informatycznego w oddziale banku w mieście X znajdującym się w innym województwie niż miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Jednym z wymogów podpisanego kontraktu jest stała współpraca od poniedziałku do piątku z zespołem osób, które pracują przy tworzeniu tegoż właśnie systemu informatycznego w głównej siedzibie firmy, która znajduje się w mieście X. Ponieważ siedziba jego działalności gospodarczej mieści się w gminie oddalonej od miejsca pracy o około 250 km - sytuacja ta wyklucza codzienne dojazdy do miejsca pracy. Kierując się więc ekonomicznością i racjonalnością Wnioskodawca wynajął mieszkanie oddalone od ww. miejsca pracy zaledwie o 2,5 km Zgodnie z podpisaną umową najmu mieszkania, Wnioskodawca jest zobowiązany opłacać co miesiąc pełną kwotę czynszu z tytułu najmu tego mieszkania oraz koszty zużycia mediów (takich jak prąd i woda), pomimo, iż przebywa tam jedynie od poniedziałku do piątku (czyli tylko w dni, w których pracuje), gdyż na czas weekendu (soboty i niedzieli) wraca do rodziny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki z tytułu czynszu najmu mieszkania oraz zużycie mediów (energii i wody), mogą stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodu jest koszt, którego celem jest uzyskanie przychodu, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodu. Koszt czynszu za najem mieszkania oraz opłaty za media są niezbędnym wydatkiem poniesionym w celu współpracy z bankiem z siedzibą w X i tym samym są związane z osiągnięciem przychodu z tytułu tworzenia systemu informatycznego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie, bądź zabezpieczenie źródła przychodów) spoczywa na podatniku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej 27 sierpnia 2013 r. podpisał kontrakt na współpracę przy tworzeniu systemu informatycznego w oddziale banku w mieście X, znajdującym się w innym mieście niż miejsce wykonywania dotychczasowej działalności gospodarczej. Jednym z wymogów podpisanego kontraktu jest stała współpraca od poniedziałku do piątku z zespołem osób, które pracują przy tworzeniu tegoż właśnie systemu informatycznego w głównej siedzibie firmy, która znajduje się w mieście X. Ponieważ siedziba jego działalności gospodarczej znajduje się w gminie oddalonej od miejsca pracy o około 250 km - sytuacja ta wyklucza codzienne dojazdy do miejsca pracy. Kierując się więc, ekonomicznością i racjonalnością wynajął mieszkanie oddalone od ww. miejsca pracy zaledwie 2,5 km

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że w sytuacji, w której w świetle odrębnych przepisów nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, miejscem zamieszkania Wnioskodawcy (w którym zarejestrował prowadzoną działalność gospodarczą) nie jest miejscowość, w której świadczy On w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej usługi informatyczne, a dojazd do miejsca świadczenia usług ze względu na znaczną odległość jest utrudniony i kosztowny, wydatki na wynajem wskazanego we wniosku mieszkania, do poniesienia których Wnioskodawca zobowiązany jest na podstawie zawartej umowy najmu, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej, pod warunkiem należytego ich udokumentowania, stosownie do rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

Należy zaznaczyć, że zgromadzone dokumenty nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do faktur (rachunków) wystawionych przez właściciela lokalu, który wynajmie Wnioskodawca, faktur (rachunków) za media, bądź też innych dokumentów stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez Wnioskodawcę z tego tytułu wydatków. Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach w okolicach wynajmowanego mieszkania, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Jeżeli więc poniesione wydatki spełniają wszystkie wymienione powyżej warunki, to mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.