IBPBI/1/415-1097/11/AP - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zapłatę czynszu i mediów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 24 października 2011 r.), uzupełnionym w dniach 10 i 16 stycznia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zapłatę czynszu i mediów dot. lokalu użytkowego wykorzystywanego na potrzeby tej działalności - jest prawidłowe.

W dniu 24 października 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zapłatę czynszu i mediów dot. lokalu użytkowego wykorzystywanego na potrzeby tej działalności. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 3 stycznia 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-1097/11/AP, IBPP1/443-1596/11/LG wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 10 i 16 stycznia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego i wynajmu powierzchni użytkowej. Posiada trzy lokale (spółdzielcze własnościowe prawa do lokali użytkowych), z których dwa są wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (naliczana jest amortyzacja, koszty, opłaty czynszowe stanowią koszty uzyskania przychodu firmy). Jeden pozostaje natomiast jedynie w użytkowaniu na potrzeby firmy i nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych (odpisy amortyzacyjne nie są dokonywane). Wnioskodawca raz w miesiącu ujmuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów koszty mediów, energii oraz opłat czynszowych związanych z ww. lokalem. W lokalu tym mieści się siedziba firmy, fakt ten jest zgłoszony do urzędu skarbowego (NIP-1). Firma jest płatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki z tytułu czynszu i mediów dot. ww. lokalu użytkowego (spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego) stanowią koszt uzyskania przychodu w przypadku, gdy jest on własnością osoby prowadzącej działalność gospodarczą, a nie został uznany za środek trwały (winno być wartość niematerialną i prawną) i nie jest naliczana amortyzacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki z tytułu czynszu i mediów dot. ww. lokalu użytkowego, stanowią koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu i wynajmu powierzchni użytkowej. Posiada m.in. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, w którym mieści się siedziba Jego firmy. Ww. prawo nie zostało jednak wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca ponosi jednakże wydatki związane z użytkowaniem ww. lokalu użytkowego tj. opłaty za media oraz opłaty czynszowe.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zapłatę mediów oraz czynszu najmu dot. przedmiotowego lokalu użytkowego (spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego), choć nie da się ich powiązać z konkretnym przychodem, wiążą się jednak z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą (w lokalu tym mieści się siedziba firmy Wnioskodawcy). Wydatki te niewątpliwie mają związek z uzyskaniem przychodu z tej działalności. Nie zostały one także wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ww. ustawy. W konsekwencji wskazane powyżej, a ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki dot. lokalu użytkowego (spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego) wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności, pod warunkiem ich udokumentowania w sposób właściwy dla rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie na marginesie nadmienić należy, iż wskazane we wniosku spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, winno stanowić w istocie wartość niematerialną i prawną w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, o ile przewidywany okres wykorzystywania go na potrzeby tej działalności jest dłuższy niż rok. W myśl bowiem art. 22b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.