IBPBI/1/415-1079/14/AP - Skutki podatkowe związane z dokonaniem darowizny wskazanej we wniosku nieruchomości na rzecz dziecka.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 16 września 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 19 września 2014 r.), uzupełnionym 12 i 23 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych związanych z dokonaniem darowizny wskazanej we wniosku nieruchomości na rzecz dziecka Wnioskodawczyni - jest prawidłowe.

W dniu 19 września 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych związanych z dokonaniem darowizny wskazanej we wniosku nieruchomości na rzecz dziecka Wnioskodawczyni. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 2 grudnia 2014 r. Znak: IBPP1/443-928/14/MS, IBPBI/1/415-1078/14/AP, IBPBI/1/415-1079/14/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 12 i 23 grudnia 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni będąca radcą prawnym prowadzi w wynajmowanym lokalu jednoosobową działalność gospodarczą. W dniu 10 czerwca 2013 r. wspólnie z małżonkiem dokonała zakupu lokalu mieszkalnego oznaczonego Nr 1 (odrębna własność z założoną księgą wieczystą) wraz z przynależnym mu udziałem w nieruchomości wspólnej, w którym zamierza prowadzić kancelarię radcy prawnego. Lokal mieszkalny objęty jest wspólnością majątkową małżeńską. Lokal mieszkalny składa się z przedpokoju, łazienki, pokoju, kuchni oraz pomieszczenia przynależnego - piwnicy o łącznej powierzchni użytkowej 82,72 m^2. Piwnica o powierzchni 39,62 m² znajduje się bezpośrednio pod mieszkaniem. Wnioskodawczyni (po uzyskaniu pozwolenia na budowę) zamierza przeprowadzić prace adaptacyjne polegające m.in. na przebiciu stropu z mieszkania do piwnicy, instalacji schodów łączących poziomy, wyburzeniu istniejących ścian i wzniesieniu nowych podziałów, wymianie instalacji c.o., elektrycznej, wodno-kanalizacyjnej, instalacji sieci internetowej, wymianie stolarki okiennej i drzwiowej, wykonaniu wylewek, położeniu podłóg, remoncie łazienki i aneksu kuchennego. Na górnym poziomie będą się znajdować: 1-2 gabinety, łazienka, aneks kuchenny, przedpokój; na dolnym poziomie: archiwum/pokój konferencyjny oraz dodatkowy gabinet/pokój socjalny. Z dniem ujęcia wyremontowanego lokalu w ewidencji środków trwałych Wnioskodawczyni zamierza zgłosić prezydentowi miasta lokal, jako służący w całości (82,72 m²) prowadzeniu działalności gospodarczej i z tego tytułu płacić podatek od nieruchomości. Lokal został wpisany w CEIDG jako miejsce prowadzenia działalności przez Wnioskodawczynię. Lokal nie będzie służył celom mieszkalnym. Lokal będzie wykorzystywany wyłącznie przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Wszelkie zakupy dokonywane w ramach przystosowania lokalu do prowadzenia działalności gospodarczej służyły będą wyłącznie prowadzeniu działalności opodatkowanej. Wydatki te dokumentowane będą fakturami, rachunkami, wystawionymi na Wnioskodawczynię, jako prowadzącą działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni szacuje, że wydatki z ww. tytułu wyniosą około 50.000 zł netto i nie przekroczą 30% wartości początkowej lokalu. Lokal w chwili zakupu nie nadawał się do prowadzenia w nim działalności gospodarczej w formie kancelarii radcy prawnego, wymaga remontu i adaptacji na potrzeby prowadzonej w przyszłości takiej działalności. Wnioskodawczyni zamierza wpisać zakupiony lokal do ewidencji środków trwałych po zakończeniu remontu i przyjęciu lokalu do używania i dokonywać odpisów amortyzacyjnych według stawki amortyzacyjnej 10%. Lokal znajduje się w budynku wzniesionym w 1937 r., zaś odrębną własność (po wyodrębnieniu lokalu) stanowi od 1996 r. Do wyodrębnienia doszło na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokali i umowy sprzedaży sporządzonej 8 listopada 1996 r. Lokal wykorzystywany był (jako: lokal mieszkalny, biuro poselskie) od jego wyodrębnienia do dnia nabycia lokalu przez Wnioskodawczynię przez niemal 17 lat. Na potrzeby amortyzacji Wnioskodawczyni zamierza ustalić wartość początkową w następujący sposób: całkowita wartość zakupu lokalu z aktu notarialnego, koszty związane z aktem notarialnym (w całości koszty opłat sądowych, podatku od czynności cywilnoprawnych, koszty aktu notarialnego w kwocie brutto z uwagi na fakt, że lokal był zakupiony na osoby fizyczne prywatnie i nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, nabycie nastąpiło przed dniem wpisania lokalu, jako miejsca prowadzenia działalności do CEIDG) oraz w całości nakłady związane z remontem i adaptacją na potrzeby prowadzonej kancelarii (koszty w kwocie netto ponieważ wydatki związane z dostosowaniem lokalu na potrzeby prowadzenia w nim kancelarii będą poniesione po dniu wpisania lokalu jako miejsca prowadzenia działalności do CEIDG przez Wnioskodawczynię). W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawczyni rozlicza się "podatkiem liniowym" wg stawki 19%, a zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą ujmuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Po nabyciu przez zstępnego Wnioskodawczyni odpowiednich uprawnień (radca prawny, adwokat, doradca podatkowy, itp.), Wnioskodawczyni zamierza, w drodze darowizny przenieść na zstępnego własność opisanego wyżej lokalu.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 16 grudnia 2014 r., wskazano, że:

* Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od 1 lutego 2005 r.,

* lokal, o którym mowa we wniosku będzie wykorzystywany przez Wnioskodawczynię w prowadzonej działalności gospodarczej dłużej niż rok,

* ww. lokal zostanie zakwalifikowany wg KŚT do grupy 1 podgrupy 12 rodzaju 122, jako lokal mieszkalny,

* od dnia oddania lokalu po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych minie ponad 17 lat, okres ten liczony jest od dnia wyodrębnienia lokalu (w 1996 r.) do dnia wprowadzenia lokalu do ewidencji środków trwałych (co nastąpi po zakończeniu remontu),

* małżonek Wnioskodawczyni prowadzi odrębnie działalność gospodarczą; lokalu wskazanego we wniosku nie wykorzystuje i nie będzie wykorzystywał w swojej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w razie zawarcia umowy darowizny Wnioskodawczyni zobowiązana będzie do rozpoznania z tego tytułu przychodu po swojej stronie, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i opodatkowania ewentualnego dochodu podatkiem dochodowym.

2. Czy po zawarciu umowy darowizny, zobowiązana będzie do dokonania korekt kosztów uzyskania przychodu o dokonane odpisy amortyzacyjne.

(pytania oznaczone we wniosku Nr 4 i 5)

Zdaniem Wnioskodawczyni, nieodpłatne zbycie środka trwałego, jakim jest przekazanie go zstępnemu w formie darowizny, nie powoduje powstania przychodu z działalności gospodarczej po stronie Wnioskodawczyni.

Pośród przychodów z działalności gospodarczej ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi, ujętych w ewidencji środków trwałych (art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy). Przychód z tego tytułu powstaje również, gdy środek trwały został wycofany z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wycofanie i dniem jego odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy). Zdaniem Wnioskodawczyni, z powyższego wynika, że do powstania przychodu z działalności gospodarczej dochodzi wyłącznie w sytuacji odpłatnego zbycia środka trwałego. Stąd nie powstanie u niej przychód, gdyż darowizna dokonana na rzecz zstępnego będzie zbyciem nieodpłatnym.

W związku z tym, że darowizna środka trwałego jest formą zbycia, dlatego data jej zawarcia będzie datą zakończenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych (jeżeli środek trwały będący przedmiotem darowizny nie zostanie jeszcze do tej daty całkowicie zamortyzowany). W ocenie Wnioskodawczyni darowizna nie skutkuje jednak koniecznością korekt zmniejszających koszty o dotychczas dokonane odpisy amortyzacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom ustawy od spadków i darowizn.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że każda darowizna, bez względu na jej przedmiot, a zatem również darowizna nieruchomości (lokalu) stanowiącej środek trwały, wykorzystywany na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, co wyklucza możliwość jej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Niemniej jednak zauważyć należy, że zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. W myśl natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W przypadku darowizny środków trwałych - darowizna jako jedna z form zbycia wyznacza datę zakończenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Nie powoduje jednak konieczności jakichkolwiek ich korekt w kosztach uzyskania przychodu. Odpisy naliczone w okresie używania składnika majątku na potrzeby działalności pozostają kosztem uzyskania przychodu u darczyńcy. Ostatniego odpisu amortyzacyjnego, dokonywanego od wartości początkowej amortyzowanego środka trwałego, który następnie zostaje darowany, można dokonać za miesiąc, w którym darowizna została dokonana.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni będąca radcą prawnym prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą. W dniu 10 czerwca 2013 r. wspólnie z małżonkiem dokonała zakupu lokalu mieszkalnego (odrębna własność z założoną księgą wieczystą) wraz z przynależnym mu udziałem w nieruchomości wspólnej, w którym zamierza prowadzić kancelarię radcy prawnego. Wnioskodawczyni zamierza przeprowadzić w ww. lokalu prace adaptacyjne polegające na przystosowaniu tego lokalu do prowadzonej działalności gospodarczej. Lokal nie będzie służył celom mieszkalnym, lecz będzie wykorzystywany wyłącznie przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej dłużej niż rok. Po zakończeniu remontu i przyjęciu lokalu do używania zostanie on ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej i będzie amortyzowany. Po nabyciu przez zstępnego Wnioskodawczyni odpowiednich uprawnień (radca prawny, adwokat, doradca podatkowy, itp.), Wnioskodawczyni zamierza, w drodze darowizny, przenieść na zstępnego własność opisanego wyżej lokalu.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro przekazanie wskazanego we wniosku lokalu na rzecz zstępnego Wnioskodawczyni nastąpi nieodpłatnie (w drodze darowizny), to w związku z dokonaniem tej czynności prawnej nie powstanie przychód z działalności gospodarczej. W konsekwencji czynność ta na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, będzie neutralna podatkowo. Również ww. czynność prawna nie spowoduje konieczności korekty kosztów podatkowych związanych z amortyzacją darowanego lokalu. W przypadku bowiem gdy przedmiotem darowizny jest składnik majątku będący środkiem trwałym, który podlegał amortyzacji, nie zachodzi potrzeba korekty kosztów, ponieważ wydatki na zakup tych środków nie były zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast dokonywane odpisy amortyzacyjne odpowiadają okresowi używania tych składników majątku w działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważyć należy, że w pozostałym zakresie będącym przedmiotem wniosku ORD-IN, tj. w zakresie dot. pytań oznaczonych we wniosku nr 1-3, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.