IBPBI/1/415-1037/12/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 30 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas krajowych podróży służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 30 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas krajowych podróży służbowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 2004 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Podstawowym przedmiotem tej działalności jest prowadzenie szkoleń w zakresie:

* profesjonalnej obsługi klienta w klasycznym modelu sprzedaży jak i w sprzedaży przez Internet,

* negocjacji w biznesie,

* zarządzania zespołem pracowników,

* rekrutacji pracowników,

* zarządzania projektami,

* zarządzanie czasem pracy,

* efektywnej komunikacji i asertywności,

* copywritingu, czyli tworzenia skutecznych ofert w e-biznesie,

* zagadnień prawno-podatkowych związanych z prowadzeniem sprzedaży przez Internet,

* tworzenia skutecznego biznesplanu oraz pozyskiwania źródeł finansowania biznesu,

* tworzenia e-sklepu oraz organizacji i zarządzania sklepem internetowym,

* obsługi programów wspomagających zarządzanie sprzedażą wysyłkową,

* tematyki savoir-vivre w biznesie oraz kanonu zachowań w biznesie,

* etykiety i zasad bon ton w spotkaniach biznesowych.

Działalność ta jest wykazana we wpisie do CEIDG jako działalność o numerze PKD: "85.59.B -Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane".

Uzyskiwane z powyższej działalności gospodarczej dochody, Wnioskodawca opodatkowuje podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ustalając podstawę opodatkowania w oparciu o prowadzoną podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem podatku VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zachodzi potrzeba wyjazdów poza siedzibę firmy. Realizacja poszczególnych szkoleń wiąże się z koniecznością wyjazdów do różnych lokalizacji na terenie całego kraju, w których prowadzone sa poszczególne zajęcia (miejsca świadczenia usługi), oddalonych znacznie od stałego miejsca zamieszkania Wnioskodawcy oraz siedziby firmy. Wyjazdy są liczne i zazwyczaj kilkudniowe. Możliwość dojazdu do miejsca świadczenia usług i powrotu do miejsca zamieszkania, w tym samym dniu, jest raczej wykluczona ze względu zarówno na znaczne koszty, jak i długi czas podróży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, Wnioskodawcy przysługuje prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu, wartości diet z tytułu podróży służbowej w części nie przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyjazdy służbowe są ściśle związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą. Poniesiony w związku z wyjazdem wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodu, ponieważ zostaje on poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Mając na uwadze definicję podróży służbowej (wykonywanie zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba zakładu), Wnioskodawca uważa, że wyjazdy w celu prowadzenia zajęć podczas zleconych szkoleń spełniają warunki definicji podróży służbowej, gdyż są zadaniami wykonywanymi przez Niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz realizowane są poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Jego firmy.

Zatem, mając na uwadze zapis art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje Mu prawo do uznania za koszt uzyskania przychodu, wartość diet z tytułu podróży służbowej osób prowadzących działalność gospodarczą, w części nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów, wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet określonych dla wskazanej grupy pracowników - w przypadku podróży krajowych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.).

Z treści wniosku wynika m.in., że przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług szkoleniowych na terenie całego kraju. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zachodzi potrzeba wyjazdów poza siedzibę firmy. Wyjazdy są liczne i zazwyczaj kilkudniowe. Możliwość dojazdu do miejsca świadczenia usług i powrotu do miejsca zamieszkania, w tym samym dniu, jest raczej wykluczona ze względu zarówno na znaczne koszty, jak i długi czas podróży.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli usługi, o których mowa we wniosku, wykonywane są przez Wnioskodawcę w ramach odbywanych przez niego krajowych podróży służbowych, to do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej może zaliczać wartości diet za czas tych podróży, do wysokości wskazanej w ww. rozporządzeniu.

Wyjaśnić przy tym należy, iż pojęcie "podróży służbowej", unormowane jest w przepisach prawa pracy, tj. w art. 77^{5 §} 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) oraz w przepisach wykonawczych do tej ustawy, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy wyjazdy związane z realizacją przez Wnioskodawcę wskazanych we wniosku szkoleń, są podróżami służbowymi, nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.