IBPBI/1/415-1021/13/KB - Określenie sposobu ustalenia wysokości udziału w kosztach uzyskania przychodów spółki komandytowej w przypadku wspólnika wyłączonego od udziału w stratach tej spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 października 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 9 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalania wysokości udziału w kosztach uzyskania przychodów spółki komandytowej wspólnika wyłączonego od udziału w stratach tej spółki - jest prawidłowe.

W dniu 9 października 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalania wysokości udziału w kosztach uzyskania przychodów spółki komandytowej wspólnika wyłączonego od udziału w stratach tej spółki.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej. Według umowy spółki, udział w zyskach komandytariusza wynosi 99% zysku, natomiast komplementariusza (którym jest spółka z o.o.) - 1% zysku. Ponadto zgodnie z umową spółki komandytariusz (Wnioskodawca) jest wyłączony od udziału w stratach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, jako komandytariusz, ma wykazać koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zyskach, pomimo zapisów w umowie spółki o wyłączeniu go z udziału w stratach.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty uzyskania przychodów w spółce powinien rozliczać w takiej samej proporcji, w jakiej uczestniczy w zyskach. Jego udział w zyskach, jako komandytariusza, wynosi 99%. Pomimo innych zapisów w umowie spółki, dotyczących wyłączenia z udziału w stratach, jego koszty uzyskania przychodów powinny być rozliczane proporcjonalnie do udziału w zysku. Na podstawie art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), zarówno przychody, jak i koszty uzyskania przychodu z udziału w spółce osobowej przyporządkowane są wspólnikowi na podstawie jego udziału w zysku spółki. Tym samym, jeżeli umowa spółki komandytowej przewiduje odmienny udział wspólników w zyskach i stratach, dla ustalania dochodu i straty podatkowej (rozumianej jako nadwyżka kosztów uzyskania przychodu nad przychodami roku podatkowego), znaczenie ma jedynie zapis o udziale wspólnika w zysku spółki. Wnioskodawca wskazuje, że wspólnicy spółki komandytowej mogą w umowie spółki wprowadzić rozwiązania odbiegające od wskazanego wzorca normatywnego, tj. określić prawo w udziale w zysku w dowolnej proporcji, według której będą rozliczane przychody, koszty uzyskania przychodów i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów oraz straty z udziału w spółce. Podkreślić jednak należy, że umowy między wspólnikami spółek osobowych nie mogą mieć wpływu na wynikające z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa podatkowego obowiązki podatkowe. Mimo różnych udziałów dotyczących zysku i strat zawartych w umowie spółki, koszty uzyskania przychodu za dany rok podatkowy, zgodnie z przepisami podatkowymi, Wnioskodawca musi rozliczyć proporcjonalnie do udziału w zyskach w spółce, tj. w wysokości 99%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.