IBPBI/1/415-1016/12/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Biura w dniu 28 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanych we wniosku środków trwałych - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 sierpnia 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanych we wniosku środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej. Wspólnicy spółki nabyli dwie nieruchomości (zwane dalej X i Y), w celu wykorzystania ich we wspólnie prowadzonej działalności gospodarczej. Działka X stanowi nieruchomość niezabudowaną, natomiast nieruchomość Y zabudowana jest wieloma budynkami i budowlami. Cenę za nieruchomości X i Y strony ustaliły w wyniku rokowań. W treści aktu notarialnego strony wyszczególniły (w złotych) wartość prawa użytkowania wieczystego gruntu X oraz wartość prawa użytkowania wieczystego gruntu Y, a także wartość prawa własności budynków i budowli (wszystkich łącznie) znajdujących się na gruncie Y. W akcie notarialnym nie wyszczególniono wartości poszczególnych budynków i budowli znajdujących się na gruncie Y, lecz określono jedynie ich łączną wartość. W przyszłości wspólnicy planują wprowadzenie każdego z budynków i budowli do ewidencji środków trwałych, oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w związku z czym konieczne jest ustalenie wartości początkowej poszczególnych środków trwałych - budynków i budowli. W związku z brakiem możliwości ustalenia ceny nabycia poszczególnych (przyszłych) środków trwałych, Wnioskodawca zamierza dokonać określenia ich wartości początkowej za pomocą metody określonej w art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystając przy tym z wyceny poszczególnych budynków i budowli (środków trwałych) dokonanej przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego.

Prawo użytkowania wieczystego nieruchomości X i Y, a także prawo własności budynków i budowli położonych na nieruchomości Y znajduje się obecnie we współwłasności łącznej wspólników spółki cywilnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy dla ustalenia wartości początkowej środków trwałych - budynków i budowli położonych na gruncie Y - właściwa jest metoda, o której mowa w art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeśli wskazana metoda jest niewłaściwa, to jakiej należy użyć w świetle przepisów ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla określenia wartości początkowej poszczególnych (przyszłych) środków trwałych właściwa jest metoda opisana w art. 22g ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia. W opisanej sytuacji nie można określić, w jakiej cenie zostały nabyte poszczególne budynki i budowle, gdyż cena ich nabycia została w akcie notarialnym określona łącznie - w stosunku do wszystkich budynków i budowli. Można by w sytuacji takiej określić wartość początkową poszczególnych środków trwałych poprzez wyliczenie średniej ceny metra kwadratowego budynku/budowli, lecz sposób ten nie odzwierciedliłby rzeczywistej wartości poszczególnych budynków i budowli, gdyż inną faktycznie wartość ma metr kwadratowy zbiornika podziemnego, inną metr kwadratowy zbiornika nadziemnego, a jeszcze inną metr kwadratowy budynku magazynowego i biurowego.

Jedyną zatem sensowną, racjonalną i zgodną z prawem, metodą określenia wartości początkowej poszczególnych środków trwałych jest dokonanie ich wyceny zgodnie z art. 22g ust. 8 wskazanej ustawy. Wnioskodawca ma zamiar uczynić to przy pomocy opinii sporządzonych przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego, tak aby wartość poszczególnych środków trwałych była jak najbardziej zbliżona do ich rzeczywistej (rynkowej) wartości.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnym i prawnymi.

W świetle ww. przepisów prawa wieczystego użytkowania gruntów stanowią nie podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne. Natomiast budynki i budowle stanowią odrębne środki trwałe, które co do zasady mogą podlegać amortyzacji.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy).

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Sposób ustalenia wartości początkowej uzależniony jest m.in. od sposobu nabycia środka trwałego, bądź wartości niematerialnej i prawnej i uregulowany został w art. 22g ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W myśl art. 22g ust. 8 ww. ustawy, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej. Wspólnicy tej spółki nabyli na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej dwie "nieruchomości" (tekst jedn.: prawa wieczystego użytkowania gruntów wraz z naniesieniami). Pierwsza nieruchomość jest niezabudowana. Natomiast druga nieruchomość zabudowana jest wieloma budynkami i budowlami. Cenę za ww. nieruchomości strony ustaliły w wyniku rokowań. W treści aktu notarialnego zostały odrębnie wyszczególnione wartości praw użytkowania wieczystego gruntów X i Y oraz łączna wartość budynków i budowli znajdujących się na nieruchomości Y, lecz nie określono wartości poszczególnych budynków i budowli. W przyszłości wspólnicy planują wprowadzenie każdego z budynków i budowli do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środków trwałych nie jest możliwe, gdyż cena zakupu całości nieruchomości jest wartością znaną. Zatem w tym przypadku, przy ustaleniu wartości początkowej środków trwałych, zastosowanie znajdzie generalna zasada, określona w art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż skoro w akcie notarialnym nabycia przedmiotowych nieruchomości określono odrębnie ceny nabycia praw użytkowania wieczystego gruntów X i Y oraz łączną cenę nabycia budynków i budowli znajdujących się na nieruchomości Y, to Wnioskodawca sam winien ustalić cenę nabycia poszczególnych składników majątku (środków trwałych). Innymi słowy, musi wyodrębnić z wartości całej nieruchomości, wartość poszczególnych składników majątku (prawa użytkowania wieczystego gruntów oraz budynków i budowli). W tym celu może skorzystać z pomocy osób posiadających wiedzę fachową w tym zakresie, np. rzeczoznawcy majątkowego. Jednakże, przy określaniu wartości początkowej należy mieć na uwadze cenę rynkową każdego składnika majątku (środka trwałego) oraz pamiętać, aby ich suma odpowiadała kwocie zawartej w umowie stanowiącej podstawę nabycia tych składników majątku.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.