IBPB3/423-818/08/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku który wpłynął do tut. BKIP w dniu 22 września 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z prowizją z tytułu udzielonej gwarancji - jest prawidłowe.

W dniu 22 września 2008 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z prowizją z tytułu udzielonej gwarancji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka bardzo często korzysta z obcych źródeł finansowania takich jak kredyty lub pożyczki. Jednym z podstawowych warunków uzyskania kredytu (lub pożyczki) jest zabezpieczenie jego spłaty.

Takim zabezpieczeniem najczęściej jest poręczenie udzielone przez inny podmiot, który bank uzna za wiarygodny. W tym celu Spółka zawiera umowy z innymi podmiotami o udzielenie gwarancji lub poręczenia na rzecz banku z tytułu zaciągniętych przez Spółkę kredytów (pożyczek).

Udzielenie takiego poręczenia jest odpłatne a wynagrodzenie określone jest z reguły w formie prowizji wyrażonej w procencie kwoty poręczenia na podstawie faktur VAT.

W lipcu tego roku Spółka zawarła z bankiem umowę kredytu w formie limitu kredytu wielocelowego na okres trzech lat, a zabezpieczeniem było poręczenie innej spółki, która określiła swoje wynagrodzenie jako procent do poręczonej kwoty, płatny za każdy kolejny rok obowiązywania poręczenia na podstawie faktur VAT.

Wnioskodawca nadmienia, że pozyskane środki przeznaczane są na bieżącą działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prowizję za udzielone poręcznie należy ująć jako koszt uzyskania przychodów jednorazowo w dacie poniesienia, na podstawie otrzymanej faktury VAT obejmującej 12 miesięczny okres obowiązywania poręczenia.

Czy należy stosować zasadę proporcjonalnego przyporządkowania kosztu do okresu jakiego dotyczy, tj. w tym, przypadku co miesiąc kosztem uzyskania przychodów będzie 1/12 zafakturowanej prowizji.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie są to koszty bezpośrednie związane z przychodami, a ponadto poręczenie dotyczy określonego okresu odpowiadającemu okresowi na jaki został udzielony kredyt, dlatego poniesiony wydatek należy przyporządkować jako koszt uzyskania przychodów proporcjonalnie do czasu trwania umowy poręczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. regulują przepisy art. 15 ust. 4, ust. 4a - 4d ww. ustawy. W świetle wskazanych przepisów data potrącalności kosztów zależy od charakteru powiązania tych kosztów z przychodem podatkowym.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Prowizja za udzielone poręczenie dotyczące otrzymanego kredytu (pożyczki) na działalność gospodarczą, konieczna z uwagi na zapewnienie prawidłowego funkcjonowania Spółki jednak nie ma bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach. Dlatego też wydatek z tego tytułu uznać należy za koszty pośrednie związane z przychodami.

W związku z powyższym skoro wydatki związane z zapłatą prowizji za udzielone poręczenie są kosztami pośrednimi, dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy i nie jest możliwe określenie jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego należy je rozliczać proporcjonalnie do całego okresu trwania umowy kredytowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.