IBPB3/423-68/08/MO - Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie ustalania kursu waluty przy obliczaniu różnic kursowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 24 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania kursu waluty przy obliczaniu różnic kursowych - jest prawidłowe.

W dniu 24 stycznia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania kursu waluty przy obliczaniu różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. produkcji wyrobów cukierniczych. W związku z prowadzoną działalnością dokonuje nabycia towarów i usług od kontrahentów zagranicznych, w związku z czym rozliczenie transakcji obejmujących zakup towarów i usług następuje w walutach obcych. Spółka stosuje metodę wyliczania różnic kursowych zgodnie z art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dla celów podatkowych z tytułu poniesionego kosztu w walucie obcej różnica kursowa powstaje pomiędzy wartością tego kosztu przeliczoną wg średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, a jego wartością przeliczoną wg kursu faktycznie zastosowanego z dnia zapłaty kosztu. Jako dzień poniesienia kosztu Spółka przyjmuje datę wystawienia faktury (rachunku) przez kontrahenta zagranicznego. Natomiast jako kurs faktycznie zastosowany, kurs sprzedaży waluty banku prowadzącego rachunek walutowy Spółki z dnia zapłaty kosztu.

W związku z powyższym zadano następująca pytanie:

Zdaniem wnioskodawcy stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzający dzień poniesienia kosztu. W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Z kolei dla celów ustalenia różnic kursowych za koszt poniesiony uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku), albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) zgodnie z art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ustosunkowując się zatem do wyżej powołanych przepisów prawa podatkowego, Spółka stoi na stanowisku, że na potrzeby ustalania różnic kursowych datą poniesienia kosztu jest data wystawienia faktury przez kontrahenta zagranicznego. Natomiast jeżeli chodzi o koszt poniesiony z tytułu zakupu towarów w walutach obcych to należy go przeliczyć według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku).

Natomiast do wyceny zapłaty zobowiązań wyrażonych w walutach obcych należy przyjąć kurs faktycznie zastosowany, tj. kurs sprzedaży banku z którego usług Spółka korzysta, niezależnie czy miała miejsce faktyczna transakcja kupna walut w banku, czy też zapłata nastąpiła ze środków posiadanych już wcześniej na tym rachunku walutowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.