IBPB3/423-674/08/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 12 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania wydatków na koszty komornicze i sądowe - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania wydatków na koszty komornicze i sądowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Towarzystwo powstało na bazie ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.). Decyzją z dnia 5 sierpnia 1996 r. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa zatwierdził umowę Spółki, która powstała aktem notarialnym w dniu 9 lipca 1996 r.

Zakresem działalności Spółki jest m.in.:

* budowanie i nabywanie domów mieszkalnych i ich eksploatacja na zasadach najmu,

* przeprowadzanie remontów i modernizacji obiektów przeznaczonych na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych na zasadach najmu,

* wynajmowanie lokali użytkowych znajdujących się w zasobach Spółki.

W przypadku budowy budynków mieszkalnych na wynajem, Spółka ma prawo żądać od przyszłych najemców wpłaty kaucji w wysokości określonej w ustawie oraz od partycypantów (osoby mające prawo wskazać przyszłego najemcę) tzw. partycypacji.Spółka rozpoczęła budowę budynku mieszkalnego w poprzednich okresach, na poczet którego zostały przyjęte wpłaty kaucji i partycypacji.Po rozpoczęciu budowy i osiągnięciu pewnego etapu inwestycji, Bank Gospodarstwa Krajowego odmówił sfinansowania (udzielenia kredytu) na pozostałą część wartości budynku. Budynek został ukończony z własnych środków Spółki lecz z dużym opóźnieniem. W związku z zadłużeniem się Spółki na jego wybudowanie, nastąpiła konieczność przeznaczenia części mieszkań na sprzedaż, a nie pod wynajem. Ponadto część najemców przestała spełniać ustawowe warunki do wynajmu mieszkań (wysokość dochodów), w związku z czym najemcy oraz ich partycypanci zażądali zwrotu wcześniej wpłaconych środków pieniężnych. Zwroty tych środków były realizowane w postępowaniach komorniczych, gdyż Spółka nie posiadała wystarczającej ilości wolnych środków na rachunkach bankowych, gdyż wcześniej środki te zostały wydatkowane na przedmiotową inwestycję.W toku postępowania komorniczego, Spółka została obciążona kosztami komorniczymi, zwrotem kosztów sądowych, adwokackich itp. Całość zobowiązań z tego tytułu, łącznie z dodatkowymi kosztami została przez Spółkę spłacona. Koszty sądowe i komornicze poniesione przez jednostkę w toku wyżej opisanych zdarzeń, zostały opodatkowane podatkiem dochodowym jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy poniesione koszty komornicze, koszty sądowe przy zwrotach kaucji i partycypacji powinny być opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych czy też powinny korzystać ze zwolnienia.

Artykuł 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi o zwolnieniu dochodów m.in. Spółki w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskanej z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej, innej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Zdaniem Spółki dodatkowe koszty ponoszone przy zwrocie wpłaconych środków pieniężnych w postaci kaucji i partycypacji, były ściśle związane z budownictwem na cele gospodarki mieszkaniowej, a w związku z tym powinny korzystać ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - wolne od podatku dochodowego od osób prawnych są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.W związku z tym opodatkowaniu podlegać będą: 1. dochody uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych, 2. dochody uzyskane z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi. Na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi prowadzoną przez podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składają się wpływy z opłat pobieranych od lokatorów (czynszów) oraz inne przychody związane z tymi zasobami.Opłaty (czynsze) i inne przychody związane z zasobami mieszkaniowymi oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 tej ustawy, wolny jest od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Uwzględniając charakter wnoszonych opłat oraz pokrywanych z nich kosztów, uzasadnione jest rozumienie pojęcia "zasoby mieszkaniowe", użytego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie tylko jako obejmującego lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.W skład tak rozumianych zasobów mieszkaniowych wchodzą także tego rodzaju pomieszczenia, jak np. piwnice, strychy, garaże, określane w wyżej wymienionej ustawie o własności lokali jako tzw. pomieszczenia przynależne. Zasobami tymi objęta jest również tzw. nieruchomość wspólna, którą zgodnie z wyżej przytoczoną ustawą o własności lokali, stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, jak np. windy, klatki schodowe, chodniki przed budynkami mieszkalnymi, media na terenach, na których znajdują się te budynki. Pojęcie "zasobów mieszkaniowych" obejmuje również pomieszczenia związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania lokali i budynków mieszkalnych, tj. pomieszczeń administracji, kotłowni oraz osiedlowych warsztatów konserwacyjno - remontowych.

Tylko wydatki poniesione na utrzymanie ww. zasobów mieszkaniowych mogą podlegać zwolnieniu z opodatkowania.Jak wynika ze stanu faktycznego Spółka poniosła koszty egzekucji komorniczych i koszty sądowe przy zwrotach kaucji i partycypacji. W opisanym przez Spółkę przypadku dochód wydatkowany na te cele nie został przeznaczony na utrzymanie zasobów mieszkaniowych, lecz na pokrycie sankcji za nienależyte wykonanie zobowiązań wobec wierzycieli. W świetle powyższego, dochód wydatkowany na koszty komornicze i koszty sądowe przy zwrotach kaucji i partycypacji nie może być uznany za dochód przeznaczony na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych, a więc nie może korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i powinien zostać opodatkowany.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.