IBPB3/423-476/08/AM - Sposób wyceny różnic kursowych w związku z zawartą umową faktoringu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. BKIP w dniu 5 czerwca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia sposobu wyceny różnic kursowych w związku z zawartą umową factoringu - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 czerwca 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia sposobu wyceny różnic kursowych w związku z zawartą umową factoringu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka chce zawrzeć umowę faktoringu, na mocy której rozliczenia z zagranicznymi kontrahentami Spółki z tyt. sprzedaży w walucie obcej przejmowane będą przez Faktora. Przedmiotowe rozliczenia polegają na tym, że Spółka otrzyma środki finansowe w dwóch etapach: co jakiś czas Spółka otrzyma płatność odpowiadającą 90% wartości należności przekazanych faktorowi do realizacji (tyt. zaliczki) pozostałe 10% regulowane będzie w momencie zapłaty przez Odbiorcę. Obie wpłaty następować będą w walucie. W przedstawionym stanie może powstać problem prawidłowego w świetle ustawy o CIT rozliczania różnic kursowych. Zagadnienie dot. w szczególności ustalenia momentu, w którym dana płatność powinna być traktowana jako "otrzymana" przez Spółkę.

Proponowana przez Faktora metodologia księgowania różnic kursowych i ich rozpoznawania dla celów podatkowych jest następująca:

Dzięki tym dwóm operacjom Spółka otrzyma wartość przypadających na nią różnic kursowych. Jednocześnie Spółka informuje, że nie wybrała rachunkowego sposobu rozliczania różnic kursowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przyjęty przez Spółkę sposób wyceny różnic kursowych w związku z zawartą umową faktoringu jest prawidłowy w świetle art. 15a ust. 2 pkt 1 i art. 15a ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT.

Zdaniem Spółki przedstawiony przez Faktora sposób wyliczenia różnic kursowych jest prawidłowy. Istotą rozliczania różnic kursowych jest bowiem oddanie ekonomicznego charakteru przepływów finansowych, a nie ich formalny kształt. Ze względu na charakter rozliczeń z faktorem Spółka nie będzie w stanie precyzyjnie wskazać, do którego wskazanego uprzednio przychodu odnoszą się poszczególne wartości wpływające od Faktora na mocy umowy faktoringowej. Ustalenie momentu "otrzymania" przychodu, o którym mowa w art. 15a ust. 2 pkt 1 oraz art. 15a ust. 3 pkt 1 będzie zatem bardzo utrudnione. Dlatego też Spółka zgadza się z propozycją rozliczania różnic kursowych zaproponowanych przez Faktora w dwóch etapach. Po pierwsze - różnice te będą obliczane na dzień uznania rachunku faktora, po drugie uzyskany wynik będzie korygowany o różnice kursowe powstałe na rozrachunkach pomiędzy Spółką a Faktorem. Te ostatnie Spółka będzie wyliczać za pomocą metody LIFO. Taki rodzaj wyceny zapewni uzyskanie wartości różnic kursowych zbliżonych do wartości rzeczywistych. Spółka dołoży należytej staranności w ustaleniu realnej wysokości przypadającej na Spółkę różnic kursowych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. oznaczonej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p."), różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 ustawy o p.d.o.p., dodatnie różnice kursowe powstają jeżeli wartość:

Natomiast zgodnie z art. 15a ust. 3 ustawy o p.d.o.p., ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

Z powyższych przepisów art. 15a ust. 2 i ust. 3 ustawy o p.d.o.p. wynika, iż różnice kursowe powstają m.in. w przypadku gdy wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa/niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych. Jak wynika z treści przytoczonych przepisów art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o p.d.o.p., aby ustalić wartość przychodów i kosztów wyrażonych w walucie obcej, należy przeliczyć je na złote według faktycznie zastosowanego kursu waluty obcej z tego dnia. Na mocy art. 15a ust. 4 ustawy o p.d.o.p., jeżeli przy obliczeniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłoszony przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Jednocześnie stosownie do art. 15a ust. 5 ustawy o p.d.o.p., jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty przy obliczaniu wartości dodatnich i ujemnych różnic kursowych jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs, opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski. Ponadto należy zwrócić uwagę, że przepis art. 15a ust. 8 ustawy o p.d.o.p. określa według jakiej zasady należy dokonać wyceny (rozchodu) waluty obcej z konta dewizowego; podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego. Poszczególne wartości wpływające do Spółki od Faktora winny być odnoszone do konkretnego przychodu, którego dotyczą i na tej podstawie naliczane odpowiednio dodatnie lub ujemne różnice kursowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.