IBPB3/423-387/CzP - Amortyzacja przekazanych przez gminę środków trwałych w nowoutworzonym NZOZ.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2007 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uprawnienia do jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej przejętych na podstawie umowy darowizny środków trwałych - jest prawidłowe

W dniu 17 grudnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uprawnienia do jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej przejętych na podstawie umowy darowizny środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 31 października 2007 r. zakończona została likwidacja Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej "W", rozpoczęta na podstawie Uchwały Rady Miejskiej w Z. z dnia 18 grudnia 2000 r. Likwidację przeprowadzał organ założycielski, którym była Gmina Z - na podstawie art. 36 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. Zadania zlikwidowanego Zakładu przejął z dniem 1 sierpnia 2007 r. Wnioskodawca. Wnioskodawca zawarł z Gminą umowę najmu pomieszczeń po zlikwidowanym zakładzie oraz na podstawie umowy darowizny zawartej z likwidatorem publicznego zakładu działającym z upoważnienia Gminy, przejął środki trwałe i wyposażenie zakładu. Na zasadzie porozumienia, w oparciu o art. 231 Kodeksu pracy przekazani zostali pracownicy zakładu. Wartość przekazanych środków trwałych i wyposażenia wynosi 118.693,12 zł. Zgodnie z ustawą o zakładach opieki zdrowotnej całość Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej po likwidacji przeszła na organ założycielski czyli Gminę Z. i tylko jej dobra wola decydowała o przekazaniu tego majątku na rzecz niepublicznego podmiotu, natomiast nie wynikało to z żadnych przepisów.

Kapitał założycielski Wnioskodawcy powstał z udziałów wspólników, którymi są osoby fizyczne. Stosownie do art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, którzy podjęli działalność w roku podatkowym, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji oraz mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych, jeżeli ich wartość nie przekraczała 50.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 11, który wyłącza stosowanie tego przepisu do podmiotów powstałych z przekształcenia, połączenia, podziału podatników. Wnioskodawca pragnie skorzystać z tego przepisu w stosunku do środków trwałych otrzymanych na podstawie umowy darowizny od Gminy Z., które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych w 2007 r., to jest w roku w którym ten podatnik został zarejestrowany w KRS, i w którym podjął działalność.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, który rozpoczął działalność 1 sierpnia 2007 r., może skorzystać z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego środków trwałych wprowadzonych do ewidencji tego podmiotu 1 listopada 2007 r., a przekazanych przez Gminę na podstawie umowy cywilno-prawnej, w oparciu o art. 16k ustawy o podatku dochodowym od osób.

Zdaniem Wnioskodawcy jest on nowym podmiotem rozpoczynającym działalność w dniu 1 sierpnia 2007 r. Podmiot ten powstał z woli wspólników, a nie na wskutek jakiejkolwiek decyzji organu administracyjnego. Publiczny zakład został zlikwidowany w dniu 31 października 2007 r. i w tym dniu został wykreślony decyzją Wojewody z rejestru zakładów opieki zdrowotnej. Żaden przepis prawa nie przewiduje przekształcenia podmiotu publicznego jakim był SP ZOZ Przychodnia Lekarska "W." w spółkę prawa handlowego jaką jest Wnioskodawca. Zgodnie z art. 36 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej musiała być przeprowadzona pełna likwidacja a utworzony podmiot na podstawie Kodeksu spółek handlowych rozpoczął działalność jako nowy zakład opieki zdrowotnej wymagający nowej rejestracji i jego działalność prowadzona jest na całkiem innych zasadach, jeśli chodzi o przepisy podatkowe. Pomimo kontynuacji działalności w zakresie opieki zdrowotnej, oprócz rejestracji musiał zawrzeć nową umowę najmu pomieszczeń, przejąć od Gminy sprzęt i wyposażenie na podstawie umowy cywilnej, a więc nie jest to podmiot powstały w wyniku przekształcenia lub podziału. Przemawia za tym również fakt zakończenia bytu prawnego podmiotu publicznego poprzez likwidację, wykreślenie z rejestru wojewody i KRS-u. Rejestracja i uzyskanie bytu prawnego nowego podmiotu dokonana została niezależnie od wykreślenia podmiotu publicznego i nie była zbieżna w czasie co byłoby konieczne w przypadku przekształcenia. Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej nie przewiduje przekształcenia podmiotu o charakterze publicznym, jakim był samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej w zakład niepubliczny działający jako podmiot prawa handlowego. Między tymi podmiotami nie ma żadnego następstwa prawnego w rozumieniu przepisów prawa, jak również w zakresie funduszu założycielskiego. Gmina przejmuje zobowiązania i należności po zlikwidowanym publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej. Tym samym w ocenie podatnika posiada on status pomiotu objętego dyspozycją art. 16k ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne). W myśl definicji środka trwałego określonej w art. 16a ust. 1 ustawy, przedmiot, aby był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

Oprócz powyższych przesłanek określonych przez ustawodawcę w ustawie podatkowej przy rozstrzyganiu problemu, czy dany przedmiot może być uznany za środek trwały należy posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych - Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.), gdzie poszczególne środki trwałe, zakwalifikowane są do odpowiedniej grupy, podgrupy i rodzaju. Artykuł 16a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wymienia wśród środków trwałych m.in. maszyny, urządzenia i środki transportu. W grupie 8, podgrupie 80 Klasyfikacji Środków Trwałych określono, że rodzaj 802 obejmuje wszelkiego typu i konstrukcji samodzielną aparaturę (aparaty), sprzęt i inne wyposażenie techniczne użytkowane w placówkach i jednostkach służby i ochrony zdrowia oraz służby weterynaryjnej - zaliczaną do środków trwałych. W ramach rodzaju 802 wyodrębniono zbiór 802-0 obejmujący aparaty i sprzęt do hydro - i mechanoterapii.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a) tiret pierwsze ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, jeżeli nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw. Zgodnie z art. 16k ust. 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 16k ust. 8 ww. ustawy podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Z ww. przepisów wynika więc, iż aby można wykorzystać tę metodę muszą być spełnione następujące warunki:

Zgodnie jednak z art. 16k ust. 11 ww. ustawy przepisy ust. 7 nie mają zastosowania do podatników rozpoczynających działalność, którzy zostali utworzeni:

Jednocześnie należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16k ust. 9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16f ust. 3.

Mając na uwadze powołane wyżej unormowania prawne, jak również wskazany przez Wnioskodawcę stan faktyczny, zauważyć należy, iż:

A zatem jeżeli nabycie środków trwałych i wyposażenia zakładu przejętych przez Wnioskodawcę na podstawie umowy darowizny zawartej z likwidatorem publicznego zakładu działającym z upoważnienia Gminy stanowiło przychód podatkowy, to Spółka ma prawo dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisem art. 16k ust. 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto w myśl art. 16k ust. 10 ww. ustawy pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, pod warunkiem, że nabyte środki trwałe i wyposażenie stanowiły przychód podatkowy Wnioskodawcy.

Do wniosku Spółka dołączyła kserokopie dokumentów obrazujących przedstawiony we wniosku stan faktyczny. Należy zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny tych materiałów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.