IBPB3/423-384/07/AM - Możliwość amortyzowania metoda degresywną.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 14 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

W dniu 14 grudnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób w zakresie:

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest podmiotem gospodarczym zajmującym się m.in. handlem środkami transportu, w tym: motocyklami i pojazdami samochodowymi. Wśród kupowanych towarów znajdują się: motocykle, motorowery, pojazdy czterokołowe - quady oraz skutery śnieżne. Niektóre spośród sprowadzanych ww. towarów są używane przez Spółkę do celów prezentacji i do celów testowych - jako środki trwałe podlegające amortyzacji. Spółka zajmuje się również wynajmem środków transportu. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązująca do 31 grudnia 2006 r. definiowała samochód osobowy jako każdy samochód, który nie posiadał homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekraczała 500 kilogramów. Tak jasno i jednoznacznie sformułowana definicja samochodu osobowego pozwalała wykluczyć z grupy pojazdów "samochody osobowe" motocykle, motorowery, pojazdy czterokołowe tzw. quady, jak również skutery śnieżne. Niestety od roku 2007 wprowadzono nową, opartą na ustawie z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług definicję samochodu osobowego (art. 4a pkt 9 u.p.d.o.p.). Obecna definicja budzi wątpliwości, czy takie pojazdy jak motocykle, pojazdy czterokołowe - tzw. quady oraz skutery śnieżne, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, są w świetle u.p.d.o.p. samochodami osobowymi i pojazdami samochodowymi, do których odnoszą się różne ograniczenia wymienione w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Gdyby przyjąć, że motocykle, pojazdy czterokołowe - quady i skutery śnieżne są samochodami osobowymi, to obowiązywałyby wobec nich ograniczenia wymienione m.in. w art. 16 ust. 1 pkt 4, pkt 49, pkt 51, w art. 16k ust. 1, w art. 16k ust. 7. Z drugiej strony treść załącznika Nr 1 do ustawy "Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych" byłaby częściowo bezprzedmiotowa, ponieważ zbędne i poniekąd sprzeczne z przepisami ustawy byłoby wyszczególnienie w pozycji 07 oprócz podstawowej stawki amortyzacyjnej dla samochodów osobowych (KŚT 741, roczna stawka amortyzacyjna 20%) stawek amortyzacyjnych dla: motocykli (KŚT 740, roczna stawka amortyzacyjna 20%), samochodów specjalnych (KŚT 743, stawka amortyzacyjna 14%), środków transportu pozostałych (KŚT 79, stawka amortyzacyjna 18%).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Spółki, motocykle, motorowery, pojazdy czterokołowe tzw. quady i skutery śnieżne nie są - w świetle ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - samochodami osobowymi pomimo tego, że ich dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony oraz, że konstrukcyjnie przeznaczone są do przewozu nie więcej niż 9 osób. Wobec motocykli, motorowerów, pojazdów czterokołowych (quad), skuterów śnieżnych nie obowiązują ograniczenia wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 4, pkt 49, pkt 51, ani ograniczenia wynikające z art. 16k ust. 1 i ust. 7 ustawy. Odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej motocykli i motorowerów można dokonywać według podstawowej rocznej stawki amortyzacyjnej 20% (zgodnie z art. 16i u.p.d.o.p.) lub według stawki 40% tj. przy użyciu współczynnika 2,0 (zgodnie z art. 16k ust. 1). Odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej pojazdów czterokołowych (quad) i skuterów śnieżnych można dokonywać według metody degresywnej z uwzględnieniem współczynnika 2,0 (art. 16k ust. 1). Wszystkie cztery wymienione typy pojazdów mali podatnicy mogą poddawać amortyzacji jednorazowej - (z uwzględnieniem treści art. 16k ust. 7). Motorowery nie są samochodami osobowymi ani innymi pojazdami samochodowymi (stanowi o tym m.in. ustawa prawo o ruchu drogowym).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. określanej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W związku z powyższym zakupione motocykle, motorowery, pojazdy czterokołowe tzw. quady i skutery śnieżne będą mogły być zaliczone poprzez odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów jedynie w sytuacji, gdy zachodzi związek przyczynowy pomiędzy dokonanymi wydatkami, a uzyskanymi przychodami.

W myśl art. 4a ust. 9 ustawy o p.d.o.p., ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

Zgodnie z art. 4b ust. 1 ustawy p.d.o.p., w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w art. 4a pkt 9 lit. a)-d), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

W myśl art. 16k ust. 1 ustawy o p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 16i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16i.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy o p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Natomiast w myśl art. 16i ust. 2 pkt 2 ustawy o p.d.o.p., podatnicy mogą podane w "Wykazie stawek amortyzacyjnych" stawki podwyższać dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej, przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4.

Zgodnie z art. 16k ust. 7 ustawy o p.d.o.p. podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 16k ust. 8 ustawy o p.d.o.p. podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 16h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 16i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Artykuł 16k ust. 10 ustawy o p.d.o.p. stanowi, że pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.

Zastosowanie zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych wymaga prawidłowego określenia symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) dla amortyzowanego środka trwałego.

W załączniku Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będącym "Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych", w poz. 07 stawką 18 % objęto środki trwałe o symbolach:

Natomiast stawką 20 % objęto środki trwałe o symbolach:

Z powyższego wynika, iż motocykle, przyczepy i wózki motocyklowe oznaczone symbolem KŚT 740, wykazane są jako samodzielna grupa środków transportu, odrębna od grupy "samochodów osobowych" oznaczonych symbolem KŚT 741, co świadczy o tym, że dla potrzeb odpisów amortyzacyjnych motocykle są traktowane jako środki trwałe inne niż samochody osobowe.

Natomiast posługując się wykładnią językową, zgodnie z definicją zawartą w Encyklopedii PWN - Wydawnictwo Naukowe - wersja internetowa, za "skuter śnieżny" przyjmuje się cyt.: "niewielki pojazd na 2 płozach z przodu i gąsienicy napędowej z tyłu, napędzany silnikiem spalinowym (najczęściej dwusuwowym), zwykle odkryty, przeznaczony do jazdy po śniegu i lodzie".

W myśl rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.) w grupie 7, podgrupie 74 Klasyfikacji Środków Trwałych rodzaj 740 obejmuje "motocykle i skutery, motocykle z przyczepami pasażerskimi, motocykle i riksze towarowe z przyczepami ciężarowymi".

Prawidłowość zaliczenia skuterów do rodzaju 740 KŚT potwierdza także fakt ich umiejscowienia w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług symbol PKWIU 35.41.12 "Motocykle i rowery wyposażone w pomocniczy silnik tłokowy spalinowy, wewnętrznego spalania, o pojemności cylindra powyżej 50 cm³" i to zarówno skuterów sportowych jak i turystycznych.

Klasyfikacja Środków Trwałych nie objęła motorowerów odrębnym symbolem klasyfikacyjnym, zatem koniecznym jest sięgnięcie do innych metod pozwalających na określenie grupy środków trwałych do jakiej należy zakwalifikować motorower.

Posługując się wykładnią językową, zgodnie z definicją zawartą w Encyklopedii PWN - Wydawnictwo Naukowe - wersja internetowa, za "motorower" przyjmuje się cyt.: "<..>pojazd jednośladowy stanowiący najprostszy rodzaj motocykla z silnikiem spalinowym o niewielkiej pojemności skokowej (zwykle do 50 cm³) <..>".

W świetle powyższego, motorowery i skutery śnieżne zaliczyć należy do środków trwałych grupy 740 "motocykle, przyczepy i wózki motocyklowe".

Mając na względzie powyższe od motocykli, motorowerów i skuterów śnieżnych odpisów amortyzacyjnych dokonywać można według podstawowej rocznej stawki amortyzacyjnej 20% zgodnie z art. 16i ustawy o p.d.o.p. lub według stawki 40% tj. przy użyciu współczynnika 2,0 zgodnie z art. 16k ust. 1 ustawy o p.d.o.p.)

Zgodnie z art. 16k ust. 7 ustawy o p.d.o.p. podatnicy którzy rozpoczęli działalność oraz mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych motocykli, motorowerów i skuterów śnieżnych.

Nadmienić należy, iż tut. organ nie ocenił stanowiska Wnioskodawcy odnośnie kwalifikacji motorowerów jako "pojazdu samochodowego" gdyż kwalifikacja ta jest bez znaczenia gdy chodzi o skutki podatkowe będące przedmiotem wniosku co oznacza, iż w świetle postanowień art. 14 § 1 Ordynacji podatkowej tut. organ nie jest uprawniony do oceny stanowiska Wnioskodawcy w tym względzie.

Przy kwalifikowaniu quadów należy zwrócić uwagę na sformułowanie "pojazd samochodowy" zawarte w art. 4a ust. 9 ustawy o p.d.o.p., które nie jest definiowane przez przepisy podatkowe. W związku z czym, konieczne jest odniesienie się do definicji wskazanego sformułowania zawartej w przepisach prawa regulujących dane zagadnienie. W tym przypadku będzie to ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 108 poz. 908 z późn. zm.), która w art. 2 pkt 33 definiuje pojazd samochodowy jako pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż zakupione quady są pojazdami samochodowymi w rozumieniu przepisów prawa ruchu drogowego. Jeżeli więc podatnik nie będzie dysponował dokumentami pozwalającymi na niezaliczenie quadów do samochodów osobowych, o których mowa w art. 4b ustawy o p.d.o.p. to pojazdy te będą uznane za samochód osobowy. W związku z powyższym, w odniesieniu do nich będą obowiązywać ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 4, pkt 49, pkt 51 ustawy o p.d.o.p. oraz ograniczenia wynikające z art. 16k ust. 1 i ust. 7 ustawy o p.d.o.p.)

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.