IBPB3/423-349/08/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 29 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu w związku ze świadczeniem usług spedycyjno-transportowych - jest prawidłowe.

W dniu 29 lutego 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu w związku ze świadczeniem usług spedycyjno-transportowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług spedycyjno-transportowych na terenie kraju, terenie Unii Europejskiej (UE) oraz poza terenem UE. W działalności Spółki można wyróżnić dwa główne rodzaje świadczonych usług transportowych a mianowicie usługi świadczone za pośrednictwem transportu samochodowego oraz usługi świadczone za pomocą transportu kolejowego. Firma nie posiada własnych środków transportu i przy wykonywaniu świadczonych przez siebie usług wykorzystuje wyłącznie usługi podwykonawców. Spółka realizuje swoje usługi bądź to bezpośrednio dla odbiorców transportowanych towarów bądź też na rzecz innych firm spedycyjno-transportowych, sama będąc w takiej sytuacji podwykonawcą Jej zleceniodawców.

Fakturowanie usług Spółki na rzecz odbiorców odbywa się zgodnie z § 15 pkty 1-2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. "w sprawie... wystawiania faktur..." tj. nie później niż w terminie powstania obowiązku podatkowego. Zgodnie więc z powołanymi przepisami fakturowanie następuje między 1-wszym a 30-stym dniem od daty faktycznego wykonania usługi, wynikającej z dowodów potwierdzających jej wykonanie. Dowodami tymi są funkcjonujące w praktyce tego typu działalności dokumenty w postaci listów przewozowych CMR, CIM, a w sporadycznych przypadkach, w przypadku braku takich dokumentów, otrzymane przez Spółkę obciążeniowe faktury podwykonawców. Na podstawie tak ustalonej daty Spółka ustala datę wykonania usługi oraz wystawia fakturę dla odbiorcy Jej usług.

O ile w przypadku usług transportu drogowego nie dochodzi do trudności z datą ustalenia wykonania usługi albowiem transport odbywa się zazwyczaj jednoetapowo to w przypadku usług kolejowych sprawa jest bardziej skomplikowana, gdyż z uwagi na specyfikę transportu kolejowego:

Stąd też czasami, w przypadku wieloetapowego transportu kolejowego praktycznie nie jest możliwe skompletowanie dokumentów CIM do każdego wagonu użytego do świadczenia usługi przez Spółkę i w tych sporadycznych przypadkach, potwierdzenie wykonania usługi przez Spółkę następuje po pierwsze przez jej odbiorcę (brak reklamacji) a po drugie przez poddostawcę Spółki, w postaci jego faktury obciążeniowej. Kontrola faktury obciążeniowej podwykonawcy sprowadza się wówczas wyłączne do sprawdzenia zgodności ilości (najczęściej tonażu) i zastosowanej przez niego ceny jednostkowej, ze złożonym mu wcześniej zamówieniem Spółki. W tych sporadycznych sytuacjach Spółka nie jest w stanie w inny sposób udowodnić faktu ani daty wykonania usługi, stąd też Spółka zmuszona jest do przyjęcia samego faktu oraz daty wykonania usługi na podstawie otrzymanej faktury obciążeniowej podwykonawcy (data sprzedaży wynika z daty określonej w fakturze podwykonawcy).

Sporadycznie zdarza się również, że z opisanych powyżej powodów dowody wykonania usług (CIM, CMR, faktury poddostawców) Spółka otrzymuje później niż 30-go dnia od daty faktycznego wykonania usługi wynikającej z tych dowodów.

Z kilkoma głównymi odbiorcami Spółka ma zawarte ramowe umowy o współpracy precyzujące główne warunki współpracy a w szczególności stawki, terminy i tryb realizacji usług itp. Wykonywanie usług dla tych odbiorców następuje w oparciu o warunki zawartych umów oraz konkretne zlecenia transportowe, składane każdorazowo na wykonanie przewozu. Ponieważ w praktyce w ramach każdej takiej umowy Spółka realizuje wiele "drobnych" zleceń przewozowych, a więc takie rozwiązanie powoduje konieczność tworzenia i odrębnego rozliczania (obsługi administracyjnej) każdego pojedynczego zlecenia. Z punktu widzenia racjonalnego zarządzania Spółka chciałaby więc uprościć sposób dokonywania rozliczeń z odbiorcami a to w ten sposób aby rozliczeń takich dokonywać okresowo tzn. np. w terminach tygodniowych, dekadowych. Powodowałoby to jednak, że w okresie rozliczeniowym przypadałoby kilka dziennych dat faktycznego wykonania usług, wynikających z dokumentów CIM/CMR.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku ustalenia w umowie z odbiorcami okresowych (tygodniowych, dekadowych lub podobnych) terminów rozliczeń za świadczone usługi dla celów podatku dochodowego od osób prawnych datą otrzymania przychodu o jakiej mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 i 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będą ostatnie dni (robocze lub kalendarzowe), okresów rozliczeniowych wynikających z umowy (wystawionych faktur).

Zdaniem Spółki w przypadku ustalenia w umowie z odbiorcami okresowych (tygodniowych, dekadowych lub podobnych) terminów rozliczeń za świadczone usługi dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, datą otrzymania przychodu o jakiej mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 i 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będą ostatnie dni (robocze lub kalendarzowe), okresów rozliczeniowych wynikających z umowy (wystawionych faktur).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Na podstawie art. 12 ust. 3 wyżej wymienionej ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do art. 12 ust. 3c ww. ustawy jeżeli strony ustalą, iż usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Dokonując analizy przytoczonego przepisu art. 12 ust. 3c ustawy podatkowej, należy wskazać, iż ustawodawca, w przypadku usługi rozliczanej w okresach rozliczeniowych, wskazał następujące możliwe daty powstania przychodu:

* ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub

* ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego na wystawionej fakturze.

Wskazać jednocześnie należy, iż zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy, rozpoznanie przychodu winno następować nie rzadziej niż raz w roku. Natomiast istotnym dla wskazania daty powstania przychodu jest okoliczność ustalenia w umowie (fakturze) rozliczania w okresie rozliczeniowym. Wystąpienie więc tej sytuacji - zależnej wyłącznie od woli stron - skutkuje rozliczaniem przychodu w zgodzie z cytowanym przepisem art. 12 ust. 3c ustawy, tj. w okresach rozliczeniowych.

Stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2008 r. jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.