IBPB3/423-299/07/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Parafii, przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2007 r. (data wpływu do tut. BKIP 20 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji dla celów podatkowych - jest prawidłowe.

W dniu 20 listopada 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji dla celów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Parafia Rzymskokatolicka jako kościelna osoba prawna (na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej - Dz. U. z 1989 r. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.) rozpoczyna budowę nowego Kościoła, który w myśl powyższych przepisów będzie budową sakralną. Przedmiotowa Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej. Budowa nowego obiektu sakralnego sfinansowana będzie w dużej mierze z darowizn osób fizycznych i prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy budowa kościoła (inwestycja sakralna) przez kościelną osobę prawną (Parafia) nie prowadzącą działalności gospodarczej i finansowanie tejże budowy poprzez darowizny osób fizycznych i prawnych powoduje obowiązek prowadzenia dla Parafii ewidencji dla celów podatkowych.

Zdaniem Parafii budowa kościoła przez kościelną osobę prawną nie powoduje obowiązków prowadzenia żadnych dodatkowych ewidencji dla celów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Parafia jako kościelna osoba prawna podlega opodatkowaniu oraz korzysta ze zwolnień od podatku dochodowego według zasad określonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.) oraz w rozumieniu art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej, który stanowi, iż przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet wtedy gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.W związku z tym, stosownie do postanowień art. 17 ust. 1 pkt 4a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwolnione od podatku dochodowego są dochody kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej i w tym zakresie nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przepisami Ordynacji podatkowej. Analogiczne regulacje zostały zawarte w art. 55 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.